نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 754 )                                               

ســوره 8 : انفـــال ( مـدنـی ـ 75 آیه دارد ـ جزء نهــم ـ صفحه 177 )

  ( قسمــت اول )

درخـت دوستــی

ولادت با سعادت هشتمین خورشید آسمان ولایت

حضرت امام علی ابن موسی الرضـــا علیه السلام

بر شما و همه ی شیعیان و محبان آن حضرت مبارک

( جزء نهــم صفحه 177 آیه 1 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

یَسْأَلُونَکَ عَنِ الأَنفَالِ قُلِ الأَنفَالُ لِلّهِ وَالرَّسُولِ  فَاتَّقُواْ اللّهَ

وَأَصْلِحُواْ ذَاتَ بِیْنِکُمْ وَأَطِیعُواْ اللّهَ  وَرَسُولَهُ إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ  

 تفسیـــر لفظـــی :

 [اى پیامبر] از تو در باره غنایم جنگى مى‏ پرسند ، بگو غنایم جنگى اختصاص به خدا

و فرستاده [او] دارد ، پس ؛ از خدا پروا دارید و با یکدیگر سازش نمایید

و اگر ایمان دارید از خدا و پیامبرش اطاعت کنید

 تفسیر ادبی و عرفانی :

ای مهتــــر عالَم ؛ ای سیّــــد وُلـــد آدم ؛

ای مایه ی فطرت ؛ ای نقطه ی سعادت ؛

ای مقصود موجودات ؛ ای سیّد کائنات ؛

ای نقطه ی دایره ی حادثــات ؛

تو را از انفــــــــــال می پرسند و از حکم آن ؛

تو از وحیِ مــــــا و از پیغـــام ما به آنان پاسخ ده ؛

بگو : انفــال مـــال خــــدا است ،

و حکم آن با رســــول خــــدا است ،

آن چنان که او خواهد ، بپسندید ،

شما که بندگانید حکم او را به جان و دل بپذیرید،

که گفتِ او وحیِ مـــــــــا است ،

فعل او حجت مــــــا است ،

حکم او دین ما است ،

پیروی از او دوستی مــــا است .

... فَاتَّقُـــــــــواْ اللّهَ ...

تقــــــــوی به پناه خویش گیرید که :

تقوی سَــــرِ همـــــــه ی طاعت ها است ،

اصـــــــــل همه ی هنــــــــر ها است ،

مایه ی همـــــه ی خیـــــــــر ها است ،

درختی است که میوه ی او دوستی خـــدا است .

تقـــوی ســــه چیــــــز است :

ترسی که تو را از گنــــــاه بــــــاز دارد ،

امیــدی که تو را بر پرستش دارد ،

رضایتی که تو را بر دوستـــــــی دارد .

... وَ أَصْلِحُواْ ذَاتَ بِیْنِکُمْ...

          اصلاح ذات بین این است که :

با مردم به صلح و آشتی زندگی کنید ،

و بی آزار باشیـــد ،

و این نتواند مگر آن که حظّ و لذّت خود را بگذارید ،

و حظّ و لذّت دیگــــــــــــران را نگاه دارید ،

اگر توانیــــــد ایثـــــــــــار کنید ،

وگرنه باری انصـــــاف دهید .

میِ چــاره ســـاز

ساقــی به روی من درِ میخــانـــه بـــاز کن

از درس و بحث و زهــد و ریــا بی نیــاز کن

تــاری ز زلف خم خم خــود در رَهَــم بِنِه

فارغ ز علـم و مسجد و درس و نمـــاز کن

داوُد وار نغمـــه زنـــان ساغــری بیــــــار

غافــــل ز درد جــــاه و نشیب و فـراز کن

برچین حجــــاب از رخ زیبـــا و زلف یــــار

بیگانه ام ز کعبـــــه و مُلک حجــــــاز کن

لبریـــــز کن ز آن میِ صـافی سبوی من

دل از صفــــا به سوی بت ترکتــــــاز کن

بیچاره گشته ام ز غم هجر روی دوست

دعوت مرا به جام میِ چــاره ســاز کن !

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 171 ]