نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 731 )                                                                                

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )

( قسمــت بیست و هشتـم )

بَــرَکَـتِ خـدائـی

 ( جزء نهــم صفحه 163 آیه 96 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَیْهِمْ بَرَکاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ

وَ لکِنْ کَذَّبُوا فَأَخَذْناهُمْ بِما کانُوا یَکْسِبُونَ  

تفسیـــر لفظـــی :

و اگر اهل شهرها و آبادی ها، ایمان مى آوردند و تقوا پیشه مى کردند، به یقین برکات آسمان و زمین را بر آن ها مى گشودیم ، ولى (آنها حق را) تکذیب کردند ، ما هم آنان را به کیفر اعمالشان مجازات کردیم.

تفسیر ادبی و عرفانی :   

اگر مردم شهر وعده مرا راست پنداشتی ،

و از مخالفت با من پرهیــــز کردندی ،

دل های ایشان به مشاهدت من روشن شدندی !

که آن برکت آسمـــــــــان است ،

و تن آنان در خدمت من زیـــــــــور یافتی ،

که آن برکت زمیـــــــــن است ،

مشاهده ی دل را برکت آسمـــانی خواند ،

چون دل از عالَــــم عِلـــــــــوی است ،

و اصـــــــــل آن از نـــــــــــــور است ،

و خدمت اندام تن را برکت زمیــــــــــــن خواند ،

کـــــه آن از عالَـــــــــــم سِفلـــــــــی است ،

و اصـــــــــل آن از خـــــــــــــــاک است ،

چنان که فرمود :

ما در هـــــــای برکت هـــــــــا را بروی آنان گشودیــــم ،

و نفرمود : ما نعمت را دو چنــــــــــدان کردیــــم !

که اعتبــــار نه به بسیــــــــــــــــاری است ،

بلکه اعتبار به برکتِ در نعمت است .

برکت خــــدائی :

روز خندق هزار مرد از یاران رسول الله (ص) کار کردند ،

همه گرسنه شدند و طعامی نبود !

جابر ابن عبدالله انصاری (جد اعلای خواجه عبدالله نویسنده این تفسیر ) گفت :

یا رسول الله ؛ ما را یک صاع (یک کیلو) جو و یک رأس گوسفند مانده !

چه فرمائید ؟ رسول الله (ص) فرمود :

رَو آن جو را آرد کن و خمیر ساز ، و آن گوسفند را بکش و پاک کن و دیگ بر سر آتش نــه !

 مصطفی (ص)دست خود را بر آن خمیـــــر نهاد و انگشت خویش به دهــــان تـــــــــر کرد

و بر سر دیـــــــگ فراز آورد ، آن گاه یاران را گروه گروه خواند و از آن خمیـــر نــــــــان پختند ،

و از آن دیــــــگ می خوردند ، تا همه ی آن هـــــــزار مـــــــــرد از آن بخوردند ،

و از آن نیز چیزی بر سر آمد !

تا بدانی که کار ، برکت دارد نـــــه کثــــــــرت !

[ برکت ، اساس کار است نه زیـــــادی مــــــال ! ]