*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 720 )
ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی ـ 205 آیه دارد ـ جزء هشتم ـ صفحه 151 )
( قسمــت شانــزدهـم )
بهشت را به بهــا بدهنــد !
خـــدا حافـــظ مـــاه خـــــدا !
( جزء هشتــم صفحه 155 آیه 43 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَ نَزَعْنا ما فی صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ تَجْری مِنْ تَحْتِهِمُ الْأَنْهارُ
وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذی هَدانا لِهذا وَ ما کُنّا لِنَهْتَدِیَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللهُ
لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ وَ نُودُوا أَنْ تِلْکُمُ الْجَنَّةُ أُورِثْتُمُوها بِما کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ
تفسیـــر لفظـــی :
و آن چه در دل ها از کینه و حسد دارند بر مى کَنیم (تا در صفا با هم زندگى کنند)
و از زیر (قصرهاى) آن ها نهـــــرها جارى است ،
مى گویند : ستایش مخصوص خداوندى است که ما را به این (همه نعمت ها) رهنمون شد ،
و اگر خدا ما راهدایت نکرده بود ما (به این ها) راه نمى یافتیم .
مسلّماً فرستادگان پروردگار ما حق را آوردند . و (در این هنگام) به آنان ندا داده مى شود که :
این بهشت را در برابر اعمالى که انجام مى دادید به ارث بردید
تفسیر ادبی و عرفانی :
صفت جوانمردان طریقت و سالکان راه حقیقت آن است که :
خداوند نخست دل های آن ها را از هوی و هوس پاک کرد ،
تا قـــــــدم بر جــــاده ی شــــریعــت نهـــــادند ،
و به نصوص کتاب خدا و سنت مصطفی و سیره اولیاء پی بردند ،
فهـــــــم و وَهــــــــم خود را در آیات صفـــات گـــم کردند ،
و صــــــواب دیدِ خردِ خود را معـــــــــزول کردند ،
و به اذعــان و اعتــــــراف گردن نهادند ،
و به سمع رضـــا قبول کردند ،
و راه تسلیم پیش گرفتند .
باز ؛ دل های ایشان را از دنیــــــــا و آلایش دنیـــــا پاک کــــرد ،
تا نـــــــور معــــرفــــت در دل هـــــای ایشــان تــــــافت ،
و چشمــــه های حکمـــــت در دل هاشان پدید آمد ،
دوستیِ دنیـــا را از دل هاشان بیـــرون کشید ،
تا یکی دیدنــد و یکی شنیدنــد و به یکی رسیدنـــد !
و زبــــان با ذکـــــر ، دل با فکـــر ، جـــــان با مهـــــر ،
زبان در یـــــاد ، دل در راز ، و جان در نـــــاز شد !
تا دلم فتنـــه بر جمـــال تو شد
بنده ی حُسن ذوالجلال تو شد
بهشت را به بهــا بدهند ، به بهانه ندهنــد !
... وَ نُودُوا أَنْ تِلْکُمُ الْجَنَّةُ ...
این که بهشت را به ازاء عمـــــل داد ؛
تسکین دل بنده را گفت ، و نوازش زیاد کرد ،
وگرنه بنده داند که عملِ با تقصیر او ،
ســـــــزاوار آن درگاه نیست ،
و آن منزل ها و درجـــــه ها ، جزای این عمل نــــه !
اما به فضــــــــل خود ،
ناشایست را شایستـــــــه می کند ،
و می آرایـــــــــد ،
و نیک خدائی و مهربانیِ خود را با بنده می نمایاند .
باید از رفتــــن او جامــــــه به تن پاره کنم
درد دل را به چه انگیــــزه توان چــاره کنم
درِ میخانـــــه گشائیـــــد به رویم که دمی
درد دل را به می و ساقی میخــواره کنم
مگذاریـــــــــد که درد دل من فـاش شود
که دل پیـــــــر خرابـــات ز غـــم پاره کنم
سرِ خُم بــاد سلامت که به غمخواری آن
ذره در پــرده ی عشق تو چو خمپاره کنم
از سراپـــرده ی عشقش به در آیم روزی
ساکنــــان سرِ کـــــویش همه آواره کنم
رُخ نمــــا ای بت هر جائیِ بی نام و نشان
تا ز سیلی دل خود همسر رخســـاره کنم
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 157 ]
موضوع :
نظر ()
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز