نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 713  )                                                      

ســوره 7 : اعـــراف ( مکّی  ـ  205  آیه دارد  ـ جزء هشتم  ـ  صفحه 151 )

( قسمــت دهـم )

رازدارِ اســـــرار

 ( جزء هشتــم صفحه 152 آیه 23 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا وَ إِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنا وَ تَرْحَمْنا لَنَکُونَنَّ مِنَ الْخاسِرینَ

تفسیـــر لفظـــی : 

گفتند: پروردگارا ! ما به خویشتن ستـــــــم کردیم ؛

و اگر ما را نبخشى و بر ما رحم نکنى ، به یقین از زیانکاران خواهیم بود.

تفسیر ادبی و عرفانی :

پس از آن که فرمان آمد که ای آدم ؛

قدر این نعمتِ بی رنج و بی کـَــدّ را ندانستی ،

اکنون به سرای محنت رَو ،

و به شـــــدّت کــار کـُـــــن ،

و تخـــم کار ، و رنــــــج بر ، و صبـــــــر کن ،

آدم گفت :

ما به خود ستــــــم کردیم ( ظَلمتُ نَفسِی ) ،

این همه خوار است اگر روزی ما را بر این درگه بار است !

آن گاه همی به درد دل بنالید ،

و نیاز و عجز خود بر کف حسرت نهاد و گفت :

خــــدایــــــا ؛

اگر زاریم ، در تو زاریدن خوش است ،

و اگر نالیم ، در تو نالیدن درخور است ،

خــــدایــــــا

از خاک جز خطا چه آید ؟

و از علت جز جفــــــا چه آید ؟

و از کریـــــــم جز وفـــــــــا چه آید ؟

خــــدایــــــا

تو گنج درویشانی ،

و زاد مضـطـــــــــــــرّانـــی ،

مایــــــــه ی رمیـــــــــــــــدگانـــــــی ،

دستگیــــــــــــر درمـــــــــانـــــــــدگانـــــــــی ،

چون می آفریدی جوهر معیوب می دیدی و بر می گزیدی ،

و با عیــــب می خــریــــــــــدی ،

برگرفتی و کس نگفت برگیــــــــــر !

اکنـــــــــون که برگرفتــــــــی مگـــــــذار !

و در سایــــــــه ی لطـــــــف می دار ،

و جز به فضل خود مسپار !

گر آب دهی نهـــال ، خود کاشته ای

ور پست کنی بنـا ، خود افراشته ای

من بنده همانم که تــــو پنداشته ای

از دست مَیَفکَنَـــم چو برداشته ای !

آید آن روز که خــــــاک ســـر کــویش باشم

ترک جان کرده  و آشفتـــــه ی رویش باشم

ساغــــر روح فــــــــزا از کـف لطفش گیــرم

غافل از هر دو جهـان بسته ی مویش باشم

سر نهم بر قدمش بوسه زنـــــان تا دم مرگ

مست تا صبــــح قیـــــامت ز سبویش باشم

همچو پروانه بسوزم برِ شمعش همه عمــر

محـــو چون مَی زده در روی نکــویش باشم

رسد آن روز که در محفـــل رنـدان سرمست

رازدار همــه اســــــرار مگــــــــویش باشـم

یوسفــــم گر نزنـــــــد بر ســــرِ بالینــم سر

همچو یعقـــوب دل آشفتــه ی بویش باشم

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 153 ]

سالروز شهادت مولا امیرالمؤمنین علیه السلام تسلیت