تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (96) 

سوره 96 : علـــق

آرایش مجـلــس

بنام او که نامش آرایش مجـلــس

و مدحش سرمایه مفلس !

بنام او که نامش دل افـروز

و مهـرش جهانســوز !

بنام او که نامش آئیــــن زبان

و یادش راحت جـــان !

 بنام اوکه نامش نور دیده مؤمنان  

و یادش آئین منزل مشتاقـان،

بنام او که یافتش فراغ دل مریدان

 و مهرش اُنس جان محبّــان،

 بنام او که حکمتش توتیای دیده عارفان

و ذکرش مرهم جان سوختگان است.

الاهی؛

دوستـدارت از زبان خاموش ولی حالش همه زبان است، 

اگر جان بر سرِ دوستی کرد شایـد که دوست او را بجای جان است،

غـرق شـده آب نبینــد که گــرفتــار آن است!

 به روز چـراغ نیفـروزد که روز خود چـراغ جهـان است.

فکر و ذکر مؤمن همه آن است

و او را این بیت ورد زبان است :

خوشبخت بُوَد آن که مداوم به ره توست

هـرچند گنهکار ولـیکن خَــدَم توست

سنگینی بـارگنـهـش برکـــرم توست

شرمنده ازاینست که کم(کمتر) ازکرم توست

یعـنی که گـنـه را به از این نیست بهــانه!