نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (689)                                                   

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )

  ( قسمــت سی و هفتــم )

حیــات معــرفت

 ( جزء  هشتــم  صفحه 143  آیه 122 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

أَوَ مَن کَانَ مَیْتًا فَأَحْیَیْنَاهُ وَ جَعَلْنَا لَهُ نُورًا یَمْشِی  بِهِ فِی النَّاسِ

کَمَن مَّثَلُهُ فِی الظُّلُمَاتِ لَیْسَ بِخَارِجٍ  مِّنْهَا کَذَلِکَ زُیِّنَ لِلْکَافِرِینَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ

تفسیر لفظی :

آیا کسى که مرده [دل] بود و زنده ‏اش گردانیدیم و براى او نورى پدید آوردیم

تادر پرتو آن در میان مردم راه برود چون کسى است که گویى گرفتار درتاریکی هاست

و از آن بیرون‏ آمدنى نیست این گونه براى کافران آنچه انجام مى ‏دادند زینت داده شده است

تفسیر ادبی و عرفانی :

حیات بشریت چیزی است و حیـــات معرفت چیز دیگر ،

عالمیان به حیات بشریت زنده اند و دوستـــان به حیات معرفت ،

حیات بشریت روزی به سر آید که دنیـــا به آخر رسد و اجل در رسد ،

ولی حیات معرفت هرگز روا نباشد که به سر آید ،

که معرفت روز به روز افزون تر و به حق نزدیک تر شود .

حیات معرفت عبارت است از :

از خلق عُزلت گرفتن ،

با حقّ خلــوت کردن ،

زبان به ذکر گشودن ،

دل در فکـــر داشتن ،

گهی از نظر جلال و عـــــزّت در هیبت بودن ،

گهی بر امید نظر لطف بر سر مراقبت رفتن ،

پیوسته جان بر تابــــه ی عشق کباب کرده ،

پروانه وار ، در شب تاریک چون والهان به فغان آمده ،

بر امید آن که تا سحرگاهِ صبحِ امید بر دمد

 و او تعهد بیماران کند و گوید :

                                    ای فرشتگان ؛

شما گرد دل ایشان طـــواف کنید

تا من مَرهَم بر جراحات دل آنان نِهَــــم !

ای شاخِ امیـــدِ وصلِ عاشق به بر آ

ای مــــــاه ، ز برج بی وفائی به در آ

ای صبحِ وصالِ دوست ، یک روز بر آ

ای تیره شب فراق ، یک ره به سر آ