نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (681)      

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )

  ( قسمــت بیست و نهـم )

ولایت لطیف

 ( جزء هشتــم صفحه 141 آیه 103 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ وَ هُوَ یُدْرِکُ الأَبْصَارَ وَ هُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ   

تفسیر لفظی :

چشم ها او را درنمى‏ یابند و اوست که دیدگان را درمى‏ یابد و او لطیف آگاه است

تفسیر ادبی و عرفانی :

پس از نزول این آیت ،

کِـــه را رسد که دعویِ دانشِ چگونگیِ صفتِ خداوند کند ؟

و یا حق را مُحاط و مُدرَک داند ؟

هرکس چنین دعوی کند دعوی باطل و مدّعی مبطل است !

احاطه به کیفیّت و کمّیّتِ قدرتِ او چگونه توان ؟ که آن چه آثار قدرت در همه ی مخلوقات است اوهام و افهام ما در آن متحیّر است !

نبینی که به چشم ظاهر ، آب را رفتن است ؟ و خداوند در قرآن فرماید که خاک را گفتن است ! در حالی که نه آب را جان و نه خاک را زبان است ،

دریافتن این به عقل چون توان ؟

پس جز از قبول ظاهر و تسلیم باطن چه درمان ؟

ظاهر بپذیر و باطن بسپار ! زینهار زینهار که : ( لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ ) .

سیاست قدیم بودن صفت است که از صحرای بی نیازی جلال خود

بر ساکنان راه جلوه می کند و می گوید :

ما را دیده های فانی و عقل های ناتوانی درنیابد !

و عقل عاقلان را در ذات و صفـــــــات ما پیمـــــانه ای نه !

وهم و فهم از ما چه نشان دهد ؟ که منشور صفات ما ( لَیسَ کَمِثلِهِ شَیٌ )

و صفت جبروت ما ( لَم یَزَل وَ لایَزال ) است ،

صفت حدوث را با جلالِ قِــدَم چه کار ؟ (فَاعتَبَرُوا یا اُولِی الاَبصارَ) .

اگر نه آفتـــابِ جــــلالِ ( وَ هُوَ یُدْرِکُ الأَبْصَارَ ) از ولایت لطیف و خبیــــر بر شما تافتی ،  

عواصِف (1) ( لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ ) دمار از جان شما برآوردی ، و به کتم عدم باز بردی !

لکن جَلَّ جَلالُه به لطف  ، معروف و به فضل و بنده نوازی ، موصوف ،

به فضــــل خود پذیرنـــــــــده ی همـــــه ی پرستنــــــــــدگان ،

و به کَرَم خود سازنده ی کار بندگان در دو جهان است .

------------------------------------------------------------

(1) عواصف : جمع عاصفه ، بادهای تند و سخت

عشق اگر بــال گشـــاید به جهــان حاکم اوست

گر کنــد جلـــوه در این کَون و مکان حاکم اوست

روزی ار رخ بنمـــایــد ز نهــــان خانـــه ی خویش

فاش گـــردد که به پیـــدا و نهــــان حاکم اوست

ذره ای نیست به عالَم که در آن عشقی نیست

بارک الله که کـــران تــا به کـــران حاکم اوست

گر عیـــان گــردد روزی رُخَش از پـــرده ی غیب

همه بیــنند که در غیب و عیــــان حاکم اوست

تا که از جســم و روان بر تو حجاب است حجاب

خود نبینی به همه جســم و روان حاکم اوست

من چه گویم که جهــان نیست بجز پرتــو عشق

ذوالجلالی است که بر دهر و زمان حاکم اوست

دیوان امام خمینی (ره) ص62

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات