نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (659 ) 

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )

  ( قسمــت هفتـــــم )

عنایت ازلی

 ( جزء هفتــم صفحه 128 ـ آیه 7 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ کِتَابًا فِی قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ  بِأَیْدِیهِمْ

لَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِینٌ

 تفسیر لفظی :

و اگر مکتوبى نوشته بر کاغذ بر تو نازل مى‏ کردیم

و آنان آن را با دست هاى خود لمس مى‏ کردند

قطعا کافران مى‏ گفتند این [چیزى] جز سحر آشکار نیست

 تفسیر ادبی و عرفانی :

سیاق آیه ، اِخبار از اکمال قدرت خداوند بر هر چه خواهد چنان که خواهد ،

بی حاجت به مشاورت و بی مزاحمت ،

چنان که قومی را به ضلالت محکوم کرد و درب رشد و هدایت بر آن ها بست ،

اگر صد هزار دلیل پیش ایشان نهد و چراغ شریعت به زبان رسالت در راه ایشان برافروزد ،

نه آن دلیل بینند و نه به آن راه روند ، که نه دیده ی عبرت دارند و نه دل فکرت ،

از آن که در ازل حکم چنان کرده و قسمت ( بر حسب استعداد و استحقاق ) چنان رفته است !

آه از روز اول !

اگر آن روز عنایت باشد طاعت سبب مثوبت (پاداش) است ، و معصیت باعث مغفرت ،

و اگر آن روز عنایت نباشد طاعت سبب ندامت و معصیت باعث شقاوت است !

شِکَــــر که شیــــرین آمد نه به خویشتن آمد ، و حنظــــل که تلـــــخ آمد نه به خود آمد ،

کار نه به آن است که از یک کسی کسل آید و از کس دیگر عمل !

کار آن دارد که در ازل شایسته ی کار آید .

خــدایـــا ؛

اگر در کمین راز تو به ما عنایت نیست ، سرانجام قصه ی ما جز حسرت و ندامت نیست !

سـرِ سـروران بسـتــه دام تو

دل دلبــران دفتــــر نــام تــو

به یک دم دو صــد جــان آزاد را   

کنـد بنـده یک دانـه از دام تـو

بسا عـقـل آسوده دل را که کرد  

سراسیمه یک قطــره از جـام تو