نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (657 )
ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )
( قسمــت پنجـــــم )
عـرشِ خــداجـویـان
( جزء هفتــم صفحه 128 ـ آیه 3 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَ هُوَ اللّهُ فِی السَّمَاوَاتِ وَ فِی الأَرْضِ یَعْلَمُ سِرَّکُمْ وَ جَهرَکُمْ وَ یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُونَ
تفسیر لفظی :
و او در آسمان ها و زمین خداست ، نهان و آشکار شما را مى داند
و آنچه را به دست مى آورید [نیز] مى داند
تفسیر ادبی و عرفانی :
خــداونــــد به ذات خویش در همه ی آسمـان و زمیـــن ،
و به علـــــــــم خــــویــــــش در همــــــه جــــــــــــا ،
و به صحبت خویش در همـــــه ی جـــــــان ،
و به قــــــرب خویش در همــــــه نفس ،
و در وجود خویش آن جا که یابند ،
و در عرفان خویش آن جـــا که شناسند ،
همــــــــــــه جــــــــــا بـــــا شمـــــــــــــــا است ،
هـــــــــر جـــــــــــــــــــــــا کــــــــــه باشیـــــــــــــــــــد ،
نه جای گیر است به حاجت ولی جای نما است به رحمت ،
عرشِ خـــدا جویـــــــــان را ساختـــــــه ، نه خـــدا شنـاســـان را !
خدا شناس اگر بی او یک نفس زند زنّـــار دربندد ( ملحد و کافر شود )
ای در دو گیتی فخرِ زبــانِ من ؛
ای شغــــلِ دو جهــــــــــانِ مـــــــن ؛
نه نثـــــــارِ یافتِ تــــو را جــــــــــان است !
و نه شناختِ مَنَت (من ات) تو را زبان است !
بیننده ی تــــــــو در دیـــــــــدار نهــــــــان است !
و جوینده ی تـــو نه به زمین و نه به آسمان است !
الهــــــی ؛
ای راهِ طلـب حقیقــت ،
چه راهی ؛ که گام هـای دوستـان در آن والــه و حیـران شد !
ای آتشِ محبـت حــق،
چـه آتشی ؛ که جـان هـای عـزیـزان تـو را هیــزم شــد !
ای قبلــه بســم الله ،
چه قبلـه ای ؛ که هـرکه روی در تو آورد دمـار از روزگارش درآوردی !
آن کــدام دل است که آتشخانــه ی حسـرت تـــو نیست؟
و آن کـدام جـان است که در چنگال بـاز قهـر تـو نیست؟
الهــــــی ؛
اگر مستـم و اگر دیـوانــه ام ،
از مقیمــــــان ایـــن آستـانــــــه ام ،
آشنائی با خود ده که از کائنــات بیگانه ام !
الهــــــی ؛
در سر خمــار تــو داریم ،
در دل اســرار تــو داریــــم ،
و به زبـــــان ثنـــای تــو داریم ،
اگر گوئیــم ثنـــای تــو گوئیـــــــــم ،
و اگر جـوئیـــم رضــــای تــــو جوئیـــم
موضوع :