نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (652 ) 

ســوره 5 : مـــائـده ( مدنی ـ 120 آیه دارد ـ جزء ششم ـ صفحه 106 )

  ( قسمــت بیست و هشتـــــم )

اداء رسـالــــت

( جزء هفتــم صفحه 127 ـ آیه   117 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

مَا قُلْتُ لَهُمْ إِلاَّ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ أَنِ اعْبُدُواْ اللّهَ  رَبِّی وَ رَبَّکُمْ وَ کُنتُ عَلَیْهِمْ شَهِیدًا مَّا دُمْتُ فِیهِمْ

فَلَمَّا تَوَفَّیْتَنِی کُنتَ أَنتَ الرَّقِیبَ عَلَیْهِمْ وَ أَنتَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ

تفسیر لفظی :

جز آن چه مرا بدان فرمان دادى [چیزى] به آنان نگفتم [گفته‏ ام] که خدا پروردگار من

و پروردگار خود را عبادت کنید و تا وقتى در میانشان بودم برآنان گواه بودم

پس چون روح مرا گرفتى تو خود بر آنان نگهبان بودى و تو بر هر چیز گواهى

تفسیر ادبی و عرفانی :

خـــداونـــــــــدا ؛

ما کمرِ امتثالِ فرمان بر میان داشتیم ، رقــــاب ما در ربقه ی طاعت بود ،

به حکمِ فرمان اداء رســــالــــت کردیم ، و چون صحنه ی حیــــات مـــا در نوشتی ،

و نوبت عمر ما به سر آمد ، و از عالَمِ فنــــا به عالَم بقــــا آوردی ،

بنده را از حال ایشان آگهی نبود ، تو خود دانی که ایشان چه کردند ، و چه گفتند ،

از اسرار و احوال ایشان خبر داری ،

اگر عذابشان کنی بندگان تــــو هستند ،

اگر ایشان را بیامرزی بیچارگان تــــو هستند ،

اگر خلعت رضـــا پوشی عاشقان کــــوی تــــو أند ،

اگر داغ هچــــر بر ایشان نهی مصیبت زدگان تــــو أند ،

اگر به فردوسشان فرود آوری نواختگان فضـــــــل تــــو أند ،

اگر به زندان هجرشان بار داری کشتـــگان تیــــغ قهــــر تــــو أند .

خـــداونـــــــــدا ؛

اگر عذابشان کنی سزاوار آننـــد ،

اگر بیـــامـــرزی تــــــــــو ســـــزاوار آنی ،

اگر بیامرزی تو خود زیان نداری که تو عزیزی

کفر کافران و توحید موحدان نسبت با جــــلال عـــزّ تــــو یکسان است ،

نه از کفــــر کافــــران تــــو را نقصـــــان ،

و نه از توحیــــــــد موحّدان تــــــــو را کمــــــــال است ،

ایشان آن کردند که از ایشان آمد ،

تــــــــو آن کن که از تـــــــــــــــو آیــــــــد !