نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 635 )   

ســوره 5 : مـــائـده  ( مدنی  ـ  120  آیه دارد  ـ جزء ششم  ـ  صفحه 106)

   ( قسمــت یازدهـــم )

میوه درخت دوستی

( جزء ششــم صفحه   117 ـ آیه 54 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ مَن یَرْتَدَّ مِنکُمْ عَن دِینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ

أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِیـــــــــــنَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْکَافِـــــــرِینَ یُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ

وَلاَ یَخَافُونَ لَوْمَةَ لآئِمٍ ذَلِکَ فَضْلُ اللّهِ یُؤْتِیهِ مَن یَشَاءُ وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ

تفسیر لفظی :

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید هر کس از شما از دین خود برگردد

به زودى خــــــــدا گروهى [دیگر] را مى‏ آورد که آنان را دوست مى‏ دارد

و آنان [نیز] او را دوست دارند [اینان] با مؤمنان فروتن [و] بر کافران سرفرازند

در راه خــــــــدا جهــــــــاد مى‏ کنند و از سرزنش هیچ ملامت گـــرى نمى ‏ترسند

این فضـــل خـــــداست آن را به هر که بخواهد مى‏ دهد و خدا گشایش گر داناست

سالروز رحلت غریبانه ی کریمه ی اهل بیت ، حضرت فاطمه معصــومــه (س)

دختر گرامی امام موسی الکاظم علیه السلام را تسلیت عرض می نمائیم

تفسیر ادبی و عرفانی :

در این آیت دانایان را اشارتی است و مؤمنان را بشارتی ، 

اشارت آن است که خداوند ، حافظ و نگهبان دین حنیف و ملت اسلام است ، و پیوسته برجا است ،

و چه زیان به این دین رسد اگر قومی برگردند و مرتــــدّ شوند ؟ خداوند دیگرانی را آوَرَد که به جان و دل آن را باز گیرند ، و به نــــــاز پرورند ، و احکام شرع به ایشان محفوظ دارد ، و بساط دین به مکان ایشان مزیّن سازد ، و رقم دوستی بر ایشان کَشَد ، که آنان خدا را دوست دارند و خداوند هم آنان را دوست دارد !

آنان کسانی هستند که چراغ معرفت در سر ایشان افروخته ، نور خدائی مربّی ایشان ،

و دامن پیغمبری مهــــد ایشان ، و ازل و ابد در وفای ایشان است !

بشارت آن است که هرکس مرتدّ نیست در شمار دوستان است و اهل محبت و ایمان ،

هرکس در ورطه ی ردّت نیفتاد او را بشارت است که در زمره ی دوستان افتاد ،

و خداوند نخست دوستی خود را با او اثبات کرد ، و آن گاه دوستی بندگان را برای خود ،

تا بدانی که خداوند تا بنده ای را به دوستی خود نگیرد دوست او نَبُوَد !

نشانِ یافتِ اجابتِ دوستی ، رضـــــا است ، و افزاینده ی آب دوستی وفـــــا است ،

مایه ی گنج دوستی همه نـــــور است ، و بـــــــار (میوه) درخت دوستی همه ســــــرور ،

هرکه از دو گیتی جدا ماند در دوستی معذور است ،

و هرکه از دوست پاداش دوستی خواهد ناسپاس است ،

دوستی ، دوستیِ حق است و دیگر همه وسواس ،

نزدیکتر منــــــــزل به خداوند ، دوستی است ،

دوستی درختی است که بارِ سر در آرَد و از او همه ی گل های اُنس روید ،

دوستی ، ابری است که همه نور بارَد ، و شرابی است که همه شهد سازد ،

و راهی است که همه مِشک و عبیر آرَد ،

رقم دوستی ازلی است و داغ آن ابدی !

تا دوستیِ دوست مــرا عادت و خوست

از دوست منم همه و از من همه اوست

به داوُد (ع) چنین وحی آمد :

ای داود ؛  هرکه مرا جوید به حق مرا یابد ،

و آن کس که دیگری جوید مرا چون یابد ؟

ای داود ؛  زمینیان را گو : رو به صحبت و مؤانست با من آرید ،

و به ذکر من اُنس گیرید ، تا مونس دل شما باشم ،

من طینت دوستان خود را از طینت ابراهیم حلیل خود و از طینت موسی کلیم خود

و از طینت محمّـــــــد حبیب خود آفریدم ،

ای داود ؛  من مشتاقان را از نور خود آفریدم ، و به جلال خود پروریدم ،

مرا بندگانی است که ایشان را دوست دارم ، و آنان هم مرا دوست دارند ،  

ایشان مرا یاد کنند و من ایشان را یاد کنم ،

ایشان از من خشنود و من از ایشان خشنود باشم ،

ایشان در وفای عهد با من ، و من در وفای عهد با ایشان ،

ایشان مشتاق من و من مشتاق ایشان .