آتشیان در قیامت دو گروهند :

گروهی که هرگز از آتش بیرون نیایند ، و آتش برای آنان تعذیب است نه تطهیر !

گروهی دیگر که ورودشان در آتش برای تطهیر است نه تعذیب !

و حال این گروه متفاوت است ؛ برخی زودتر از آتش بیرون می آیند و برخی دیرتر !

بسته به اندازه ی کردار و رفتار آن ها است ،

و آخرین کسی که بیرون می آید آن کس است که پیوسته یا حنّان یا منّان گوید !  

معنای حنّان آن است که ؛ خدایا ؛ تو را نسبت به من و بندگان رحم و مهربانی زیاد است ،

و معنای منّان آن است که ؛ خداوندا ؛ تو را بر من و دیگر بندگان منّت فراوان است و مهربانی تمام ،

شگفتا ! مردی که چند هزار سال ذر آتش بوده از نعمت وصال به جان او چه می پیوسته که این ذکر می خواند !

راز این امر را به مثالی توان آشکار کرد :

نانوائی تنوری آماده کرده تا خمیر خام به آن تنور داغ زند ، نظر او به داغی و شوزندگی تنور نیست ،

بلکه پیوسته نگران این است که نان نسوزد ، چه ؛ که همان گونه که نان خام شایسته ی خوردن نیست ،

نان سوخته هم بر خوان بزرگان ننهند .

پس جمله امّت ها که اهل سعادت باشند ، در سرای سعادت حلقه بندند ،

و پیغمبران همه آرزوی دیدار کنند ، و فرشتگان همه در نظاره و انتظار می گویند :

مهربانا ؛ وعده ی دیدار کَی است ؟

صــد هــزاران با نثـــار جـــان و دل در انتظـــار

وان جمال اندر حجاب و وعده ی دیدار نیست !

خداوند به آنان فرماید : از امّت محمّد (ص) یک نفر در آتش مانده ، تا وی نیاید دیدار میسّر نشود !

پس خطاب به جبرئیل آید که برو از میان آتشیان آن بنده ی مرا به حضور آر ! جبرئیل نزد مالک دوزخ رفته

آن بنده را با نام و نشان بخواهد ! چون آن بنده حاضر شود پرسد که آیا دیدار حاصل شده ؟

جبرئیل گوید : تا تو نیائی دیدار میسّر نمی شود ، او می گوید : رَو به سلامت !

ما در این گوشه ی آتش و اندوه با نام او خوشیم ! و با نامحرمان جمله خاموشیم !

و پیوسته گوید : یا حَنّانُ یا مَنّان ، و هر بار که این ذکر را گوید آتش هزاران قرسنگ از او بگریزد .