نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (582 ) ـ شنبه 92/9/2

ســوره 4 : نســـاء  ( مدنی ـ 176 آیه دارد ـ جزء چهارم ـ صفحه 77)

  ( قسمت چهـــارم )

موهبـت الاهـی

 ( جزء چهارم صفحه 77 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

7 ـ لِّلرِّجَالِ نَصیِبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَ الأَقْرَبُونَ   

وَ لِلنِّسَاء نَصِیبٌ مِّمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالأَقْرَبُونَ

مِمَّا  قَلَّ مِنْهُ أَوْ کَثُرَ نَصِیبًا مَّفْرُوضًا

تفسیر لفظی : 

مردان را از آن چه پدران و مادران و خویشان گذارند بهره ایست ،

و زنان را نیز از آن چه پدران و مادران و خویشان گذارند بهره ایست ،

کم یا زیاد ، به هر تقدیر آنان را بهره ای مقرر است .

تفسیر ادبی و عرفانی :

حکم میراث ، به عیب و هنر و به طاعت و معصیت نگردد ،

اگر دو پسر باشند ؛ یکی صالح و دیگری طالح ،

یکی نیک عهـــد و دیگری بدعهــــد ،

در میراث پدر و مادر هر دو یکسانند !

از آن که میراث عطائی است از جانب حقّ ،

و نعمتی از خزانه ی حقّ ، بی کسب بنـــده !

همان گونه که ایمان موهبت الاهی است و عطای رایگانی،

لاجرم ظالم و مظلوم را از هم باز نکرد ،

بلکه این ظالم بود که به خود ظلم کرد !

و از این موهبت بهره ای نبرد !

8 ـ وَ إِذَا حَضَرَ الْقِسْمَةَ أُوْلُواْ الْقُرْبَى وَ الْیَتَامَى  وَ الْمَسَاکِینُ

فَارْزُقُوهُم مِّنْهُ وَ قُولُواْ لَهُمْ قَوْلًا  مَّعْرُوفًا

تفسیر لفظی :

هنگامی که خویشان و یتیمان و مسکینان در قسمت مال حاضر باشند ،

به آن ها چیزی از تَــرَکه بدهید ، و بر ایشان سخن نیکو و دعای نیک کنید .

تفسیر ادبی و عرفانی :

چون مستحقان میراث ،

هنگام قسمت حاضر شوند ،

و هرکس بهره ی خویش بردارد ،

اگر درویش (تهی دست) یا یتیمی که در آن نصیب ندارند ،

آن جا حاضر بودند ، ایشان را ناامیــــد مکنید ،

و از آن میراث ، چیزی به آن ها بدهید ،

 و با آن ها سخن خوش گوئید !

[ این مطلب از آن جهت حائز اهمیت است که امروزه برخی گمان می کنند میراث فقط حق وراث قانونی است

و سایر خویشان را از آن حقی نیست ! از این گذشته برخی وراث نه تنها به سایرین چیزی و سهمی

نمی دهند بلکه خــــود نیز در تقسیم ارث به دعوی و اختلاف می پردازند !

 اسلام که دین سلم و آرامش است ، نه تنها حق وراث قانونی را مشخص کرده ،  

بلکه برای سایر خویشان و مستمندان نیز حقی قائل شده است ،

اما متاسفانه این دستور اسلام و حکم قرآن نیز همانند بسیاری از سایر احکام مترقی اسلام  

مسکوت مانده است ! ]

9 ـ وَلْیَخْشَ الَّذِینَ لَوْ تَرَکُواْ مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّیَّةً ضِعَافًا

خَافُواْ عَلَیْهِمْ فَلْیَتَّقُوا اللّهَ وَلْیَقُولُواْ قَوْلًا سَدِیدًا

تفسیر لفظی :

کسانی که از پس مرگ خود ، فرزندان نارسا و نابالغ و صغیر بگذارند ، باید بترسند از بی نوائی و بی کسی آنان ،

پس باید از خشم خداوند بپرهیزند و سخن به لطف و مهربانی با آنها گویند و در نگاهداری و پرورش آنان بکوشند.

  تفسیر ادبی و عرفانی :

این آیت اشارت است به این که ؛

مرد مسلمان باید سعادت و به روزی فرزند

و عیال خود به تقوی و سِداد خویش حاصل کند ،

نه به جمـــع مــــال !

از بهر آن که خــــداونـــــد نفرمود

در جمــــــع مــــــال برای آن ها کوشند ،

بلکــــه فــــرمــــود : تا تقـــــوی پیشـــه کنند ،

و به آن ها گفتــــــاری سدیـــد و استـــوار گوینـــد .

مـــولای مــن ؛

این جمعـه هم گذشت و نیامدی

و ما همچنـــــان منتظــــــریم

تا جمعه فرخنده ای که امام و پیشوایمان

حضــرت حجــة ابن الحســن العسکـــری

آن که دل ها به یادش در طپـــش

و چشم ها به اشک است

بیاید و کام تشنگان عدالت را سیراب نماید

 برای تعجیل در فرج مبارکشان دعا کنیم