نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 513 )

ســوره 3 : آل عمران  ( مدنی ـ 200 آیه دارد ـ جزء سوم ـ صفحه 50 )

( قسمت هفتـم )

بسـاط خـدمت

( جزء سوم صفحه 50 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم 

8 ـ رَبَّنَا لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا

وَ هَبْ لَنَا مِن لَّدُنکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنتَ الْوَهَّابُ 

تفسیر لفظی :

خداوندا ؛ دل های ما را تاریک مگردان پس از آن که راه به ما نمودی ،

و ما را از نزد خود رحمت ببخش ، که توئی فراخ بخش .

تفسیر ادبی و عرفانی :

این بدین معنی است که :

               بار خــدایــا ؛

شور دل و زیغ از دل های ما دور دار ،

و ما را بر بســـاط خـــدمـــت پاینـــده بدار ،

و آن چه دهی به فضل و رحمت خویش ده ،

نه جـــزای اعمـــــال و عــوض عبــــــــادات ،

که این ها شایسته ی حضرت جلال تــــو نیست .

عارفی بزرگوار گوید :

                          این آیت مرا خوش افتاد که فرمود ،

چه بسا اعمال بندگان که هَبـــاءً مَنثُـــــوراً شد !

یعنی نیست و نابـــــــود گشت !

تا ما از این اعمــــــال ناپسندیده ،

و طاعات و عبادات ناشایسته باز رهیم !

و یک بارگی دل در فضل و رحمت او بندیم .

الهــــی ؛

نسیمی وزیــد از باغ دوستی،

دل را فـــدا کردیم، 

بوئی یافتیم از خزینه ی دوستی ,

به پادشاهی بر سر عالم ندا کردیم،

برقی از مشـــرق حقیقــت تافت،

آب و گل کم انگاشتیم و رو گیتی بگذاشتیم،

یک نظــــــر کــــــــردی،

در آن یک نظربسوختیم و بگداختیم،

بیفــــــــزای خـــــدایــــــــــا نظـــــری،

و این سوختــــــه را مرهم ساز

و غـــرق شــــده را دریــــاب،

که مَی زده را به مَی درمان کنــــــند!! 

الهــــی ؛

مران کسی راکه خود خواندی ,

ظاهر مکن جرمی را که پوشاندی ,

کریمــــا ؛

میان تـــو و مـــا داور تــــوئی ,

با ما آن کن که خـــــود ســــــزاور آنی ,

نه آن چنــــــــان که ســــــزاوار ماست.

همه مشکلات ما

ناشی از غیبت طولانی مولایمان

محبــوب دل هـا و منجی انســان هـا

قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است

پس برای تعجیل در فرج مبارکشان زیاد دعا کنیم