تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (60)

سوره 60 : ممتحنـــه

 استغـراق دل       

سه چیزاست که سعادت بنده در آن است و روی بـنـدگی به آن روشن است

نخست اشتغال زبـان به ذکر حــق،

دیگری استغـراق دل به مهـر حق،

ســوم امتـلاءِ ســرّ  از نـظــرحـــق.

*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*

خوشا کسی که خـداونــد به سرّ او نظرکند،

تا دل وی به مهـر بیاراید و زبان وی به ذکـر دارد

بدانکه: هیچ ذکری عزیزتر از نام خــدا نیست،

و هیچ نـام و ذکـری عـزیـزتر از آیت تَسمیت

( بسـم الله الـرحمـن الرحیـم ) نیست

که مصطفی(ص) فرمود:

هـرکار بزرگ و یا خطیر که

در آغاز آن بســـم الله نَبُــوَد

آن کار ناقص باشد و از آن مقصود برنیاید!

*****

بی توقیع بسم الله هیچ کار روان نگردد،

بی گفتن بســم الله نمازت درست نه، و رازت به کار نیست!

و شـرف سـوره های قـرآن برای خـواننـده از وجود بسـم الله است.

ای جوانمــــرد:

اگر هـمه مُلک موجود بنام تـو بازکنند

بنگـر تا بی توقع  بســـم الله بدان ننگـری!

که آن را به قـدر پَـر پشّه ای قـدر و قیمـت نیست،

و شرفی از آن بالاتر نباشد که بســم الله

داغی و نشانی از آن خویش بر میان جانت نهند،

زیرا هر جانی عاشق تر باشد آن را اسیـرتـر گیـرنـد،

و هـر دلـی سوخته تر بود رختش زود به غارت بــرند !