نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید(436    )

ســوره 2 : بقـــره  ( مدنی ـ 286 آیه دارد ـ جزء اول ـ صفحه 1 )

( قسمت چهـل و هفتــم)

بنـده نـوازی خــدا

( جزء دوم صفحه 22 )

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــمِ

143 ـ   وَ کَذَلِکَ جَعَلْنَاکُمْ أُمَّةً وَسَطًا لِّتَکُونُواْ شُهَدَاء

عَلَى النَّاسِ وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیدًا

وَ مَا جَعَلْنَاالْقِبْلَةَ الَّتِی کُنتَ عَلَیْهَا

إِلاَّ لِنَعْلَمَ مَن یَتَّبِعُ الرَّسُولَ مِمَّن یَنقَلِبُ

عَلَى عَقِبَیْهِ وَ إِن کَانَتْ لَکَبِیرَةً إِلاَّ عَلَى الَّذِینَ هَدَى اللّهُ

وَ مَا کَانَ اللّهُ لِیُضِیعَ إِیمَانَکُمْ إِنَّ اللّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَّحِیمٌ

همچنین شما را گروهی بهینه برگزیدیم ، تا پیغمبران را گواه باشید ، و رسول خدا هم بر شما گواه باشد ،

 و ما قبله نخست را که تو بر آن بودی تغییر ندادیم جز برای آن که بدانیم چه کسانی از پیغمبر خدا پیروی می کنند !

هرچند از قبله ای به قبله دیگر گشتن کاری بس گران و بزرگ است ، جز بر کسانی که خداوند آنان را به راه راست  هدایت کرده ،

و هرگز ایمان شما تباه نخواهد کرد ، چه که خداوند به مردمان مهربان و بخشاینده است .

خــداونـــــد حکیــــــــم ،

پادشــــاه علیــــــم ،

که حدوث کائنات به قــــدرت اوست ،

وجود حادثات به عزت و اظهــــار اوست ،

قـــوام زمین و آسمان به داشت اوست ،

جهـــــــان را بیـــافـــــریــــــــد ،

و میان آفریده ها جانـــــوران را برگزید ،

و از میان آن ها آدمیــــــان را ،

و از میــان آن ها مؤمنــــــان را ،

و از میان مؤمنان پیغمبــــــران را ،

و از میان پیغمبران ، محمد مصطفی (ص) را برگزید ،

و امت وی را بر امت های پیشین برگزید ،

این شرف ها و این کرامت ها که حضرت عزت ، احمـــد را داد ،

نه از آن است که ایشان را

سابقـــه طاعتی است ،

یا حـــــق خدمتـــــی ،

که خداوند را بشاید ،

بلکه هر نوازشی کرد ،

به فضـــــل خویش کرد ،

و هرچه داد به کَـــــرَم خویش داد ،

و هرچه ساخت به رحمت و مهربانی خود ساخت ،

که او خـــداونـــــدی بنـــده نــــــــواز است ،

و خود در آخر آیت فرمود :

خداوند بر بندگان بخشنده و مهربان است ،

و نشان بخشایش و مهربانی حق آن است که :

بنده را تــوانــائی گنــاه کردن ندهد ،

تا مستـــوجب کیفـــــر  گـــــردد ،

و این درب رحمت ،

بلیغ تر و و رساتر از آمرزش معصیت است ،

زیرا اگر بنــــده را برای ارتکاب گنـــاه فـــرا بگذارد ،

خلـــق از وی نفـــــرت گیرند ،

آن گاه  سابقه رحمت  در  حکمت ازلی  وی در رسد ،

و او را دست گیـــــــرد .

عارفی گوید :

در همسایه من مردی شریــــر بود ،

که آثار لغزش و گناه کاری بر سیمای او پیدا بود ،

و من از وی بی اندازه نفرت داشتم ،

تا عاقبت از دنیــــــــا برفت ،

چون جنازه وی برداشتند ،

من به گوشه ای شدم که بر وی نماز نگزارم !

پس از آن کسی او را در خواب دید ،

بر حالتی نیکو و هیئتی پسندیده !

پرسید خـــــــدا با تـــــو چه کرد ؟

گفت : به رحمت خود آمرزید !

و از آن همه ناهمواری هایم درگذشت !

پس چه بسا باشد که ؛

خداوند اسباب محنت گِرد بنده ای فراهم آوَرَد ،

و در های راحت بر وی فرو بندد ،

تا بنده را چون نـــومیـــــــدی پدید آید ،

آن گاه درِ رحمت بر وی بگشاید !

شخصی ، گناه کاری را که مرده بــــود در خواب دید ،

پرسید خداوند با تو چه معامله ای کرد ؟

گفت : بدی ها و نیکی های مرا

با تـــرازوی عــــــــدل سنجیدند ،

و بــــدی بر خوبــــــی چربید !

ناگهان از آسمان کیسه ای در کپه سنگ ترازو افتاد ،

و خوبی ها بر بدی ها برتری و بیشتری یافت !

وقتی آن کیسه را باز کردم ،

در آن مشتی خاکی بود

که بر گور مسلمانی ریخته بودم !

بزرگ است خدای مهربان و با گذشت

#########################################