تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (2)

بسم الله الرحمن الرحیم

رمـز  و  راز حـروف ، کلمــات ، ســوره ها

 در مورد رمــز و راز حروف ، کلمات و سوره های قـرآن ، مفسران و عارفان به قـرآن تا آنجا که درحد فهـم و تشخیص و استنبـاط آنها بوده است چنین نوشته اند :

 در هرحرفی ارادتی، در هرکلمتی اشارتی ، در هـرآیتی زیــادتـی ، و در هــر سوره ای سعـادتی است.

و نیز در هرحرفی بـدایتی ، در هرکلمتی هدایتی ، در هر آیتی اشارتی ، و درهـرسوره ای کرامتی است.

و نیز در هـر الفی آلایی، در هـر بایی بهایی، در هـر تایی تحفـه ای،  در هـر ثایی ثوابی، در هـر جیمی جوابی ، در هـر حایی حیـایی، در هـر خایی خواصی، در هـر دالی دوائی، در هـر ذالی ذوقی، در هـر رایی رضـایی،  در هـر زایی زیـادتی، در هـر سینی سنـایی، در هـر شینی شفـائی ، در هـر صادی صفـایی، در هر ضادی ضیـائی، در هـر طایی طهـارتی، در هر ظایی ظرافـتی ، در هـر عینی عنـایتی، در هر غینی غنیمتی ، در هـر فایی فائـدتی، در هـر قـافی قرابتی، در هـرکافی کـرامتی، در هـر لامی لـوایی ، در هـر میمی محبتی، در هـر نـونی نـوایی ، در هـر واوی ولایی، در هـر هـایی هـدایتی، و در هـر یـایی یمنی و برکتی نهفته است.

پیامبر( ص) فرموده اند: اگر کسی به صفای اعتقاد و یقین درست قـرآن را برکوهی بخواند آن کـوه از بیخ برآید. و در قـرآن نیز آمده است :

لَو اَنزَلنا هذَا القُـرآنَ عَلی جَبَلٍ لَرَاَیتَهُ خاشِعاً مُتَصَدِّعاً ًمِن خَشیةِ الله...          (21- حشـــر) 

تا دل ز علایقـت یگانـــه نشود

یک تیر تـو را سوی نشـانه نشود

تا هـر دو جهـانت از میـانه نشود

کشتی بســلامت به کـرانه نشود

 اول هر کاری بسـم الله الرّحمن الرّحیم

قـــرآن آموز را حســاب نَبُـود

           قـــرآن دان را حجـــاب نَبُـود

                قــرآن خــوان را عـــذاب نَبُـود

و نیز قـرآن اصل ایمان است و اسـاس معـرفت، بـرهـان نبـوت است و معنی رسـالـت، منشـور هدایت است و قانون حکمت، نـامـه تذکرت است و صحیفـه رحمت، شـاهـد حـق است و مایـه حقیقـت، بیان جلال الوهیت است و نشان جمال ربوبیت.

هرکه را قرآن انیس است خـداونـد اورا جلیس است،  هـرکـه را قـرآن رفیـق است نصیب او را توفیق است،  و هـرکه را قـرآن امــام ( راهـنمـا) است مقـّرش دارالسّـلام است.                                                                                                          

( تفسیرادبی عـرفانی جـلــد اول ص5)

[در میان اقوام و ملل مختلف، رسم است که کارهای مهم و با ارزش را به نام بزرگی از بزرگان خویش که مورد احترام و علاقه آنهاست، شروع می کنند، تا آن کار میمون و مبارک گردد و به انجام برسد. البته آنان براساس اعتقادات صحیح یا فاسد خویش عمـل میکنند. گاهی بنام بتهـا و طاغـوتهـا وگاهی با نام خــدا و به دست اولیای خـدا کار را شروع میکنند. چنانکه در جنگ خندق اولین کلنگ را رسـول خـدا(ص) برزمین زد.]

بسم الله الرحمن الرحیم سرآغاز کتاب الهی است.

بسـم الله نه تنها در ابتـدای قــرآن ، بلکه در آغاز تمام کتابهای آسمانی بوده است.

 در سرلوحه کار و عمل همه انبیاء بسم الله قـرار داشته است.

وقتی کشتی حضرت نوح در میان امواج طوفان به راه افتاد، نـوح (ع) به یاران خود گفت : سـوارشویـد کـه  (بسم الله مجـریها و مرسیهـا) یعنی حرکت و توقف این کشتی با نام خدا است.

حضرت سلیمان (ع) نیز وقتی ملکه سبا را به ایمان فرا خـواند دعوتنامه خود را با جمله بسم الله الرحمن الرحیم آغاز نمود.

حضرت علی (ع) فرمودند:  بسم الله مایه برکت کارها و ترک آن موجب نافرجامی است.

بر زبان آوردن  بسـم الله در شروع هر کاری سفارش شده است؛ در خوردن و خوابیدن و نوشتن، سوار شدن بر مرکب و مسافرت و بسیاری کارهای دیگر.حتی اگرحیوانی بدون نام خدا ذبح شود مصرف گوشت آن حرام است و این رمز آن است که خوراک انسانهای هدف دار و موحد نیز باید جهت الهی داشته باشد. 

روایــاتی در پاداش کسی که اولین بار بسم الله را به کودک یاد بدهد وارد شده است.

 بسم الله آرم و نشانه مسلمانی است و مسلمان باید همه کارهای او رنگ مسلمانی داشته باشد. همانگونه که محصولات وکالاهای ساخت یک کارخانه آرم و علامت آن کارخانه را دارد.....

یا اینکه پرچم هرکشوری هم بر فراز ادارات و مدارس و پادگان های آن کشور است  و هم بر فراز کشتی های آن کشور دردریاها و هم روی میز اداری کارمندان.

ادامــه دارد