*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرحمن الرحیم (31)
سوره31 : لقمــان
مهربان ترین مهـربانـان
بسم الله الرّحمــن الرّحیــم
خــداست آفـریـدگار جهـــان،
خــداست روزی ده آفـریــدگان،
خــداست نگاهـدار زمیـن وآسمان،
خــداست کفـایت کننده کار بندگان،
خــداست راهنمـای مـؤمنـــان،
خــداست غیـب دان و نهــان دان،
خــداست آمـرزنــده گناهــان،
خــداست بخشـاینـــده مهـربان،
و خــداست مهربان ترین مهــربانان.
باء بســم الله اشــارت است به اینکـه بصیـرم کردار تو را می بینم!
و سیـن اشـارت به اینکه سمیعـــم گفتـار تـو را می شنـوم!
و میم اشارت به اینکه مجیبـم خواندن تو را اجابت می کنم!
به عبـارت دیگر بــاء اشــاره به بـرّ است و سیـن اشــاره به ســرّ و میـم اشـاره به منّـت،
گوئی خـداونـد قسم یـاد می کند به بـرّ خود با بنـدگان، بـه سـرّ خود با دوستان، و به منّت خـود با مشتـاقــان.
بنمـای رهی که ره نماینـده تـوئی
بگشـای دری که درگشاینـده تـوئی
زنگار غمان گرفت دل در بــر مـن
بزدای که دل ز غم زداینـده تـوئی
موضوع :
نظر بدهید