نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         (1202)                                                                 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

( قسمت دهـــم )

تقـرّب به دوسـت 

( جزء نوردهم صفحه 371 آیه 106   )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید

نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

در حکایت این پنج پیغمبر ؛

(نوح ، هود ، صالح ، لوط ، شعیب)

همگی به برادران و خویشان خود گفتند : اَلا تَتَّقُونَ ؟

چون آن گاه که سخن گویند ؛ به تلطّف گویند ؛

تا سخن در آنان گیرد و به قبول نزدیکتر باشد .

چنان که خداوند به موسی و هارون فرمود :

چون به نزد فرعون روید ؛ سخن نرم گوئید ،

و آن پیمبران هیچ یک نگفتند : اِتَّقُواالله ...

که در آن نوعی امر و خشونت است ،

تا دلهای قومی از آن نفرت گیرد !

بلکه گفتند : اَلا تَتَّقُونَ ؟

که فرمان به تقوی است ،

چون تقوی اصل همه ی هنرها است ،

و مایه همه طاعت ها است .

خداوندانِ یقین را در میعادِ معـــاد جز تقوی زادی نیست !

که آن بهترین زاد است :

اِنَّ خَیرَالزّادِ التَّقوی وَ لِباسُ التَّقوی ذلِکَ خَیرٌ

از منظر عارفان و سالکان راه حقیقت ؛

جامه های پرهیزکاری چند گونه است ؛

که خداوند به بندگان بپوشانَد ،

یکی را جامه ی اسلام پوشانَد ؛

که گاه افتان و گاه خیزان ، عاقبت رَستـــــــــه شود ؛

یکی را جامــــــــه ی ایمــــــــان پوشانَد ؛

که هم افنـــــد و هم خیـــــزد ،

 اما کم افتد و بسیــــار خیــــــزد ، و زود رستــــه شود !

یکی را جــامـــه ی تقـــــــوی پوشانَد ؛

که شاد زیَـــــــــد و شاد میـــــــرَد و شاد خیـــــــزد !

یکی را لبــــــاس مهـــــــر پوشاند ؛

که بی قـــرار  زیَـــــد ! مشتـــاق میـــــرد ؛ و مست خیـــــزد .

تسبیح رهی وصف جمال تو بس است

وز هشت بهشتمان وصال تو بس است

اندر دل هرکسی جـــــدا مقصــــودی

مقصود رهی خیال روی تو بس است