نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (1200)
https://telegram.me/adabvaerfan
سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء نوزدهم ـ صفحه 367 )
( قسمت هشتـــم )
تقوی از منظـر قـرآن
( جزء نوردهم صفحه 370 آیه 79 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَ یَسْقِینِ
ترجمه لفظی آیه شریفه :
و آن کس که او به من خوراک مى دهد و سیرابم مى گرداند
نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :
خلیل از خوراکیهای لذیذ و آشامیدنیهای گوارا نفرت داشت !
و می گفت : این صورت ما فرموده ی آفرینش او است ؛
و این تـــن ما فرموده ی امــــــــر او است ؛
ما به دامن ارادت او از آن وابستیم ،
تا ما را بی غـــــــذا نگذارد ؛
و هنوز پرگار قدرت در دایره ی وجود نگذاشته بود که ؛
هرکس را آنچه سزاوار او بود دادند و از آن پرداختند !
یکی در بنــــد غـــــــــذای نفس است ؛
و دیگری در بند غــــذای دل !
غذای نفس ؛ خوردنی و آشامیدنی است ؛
و غـــــذای دل ؛ شناسایی و دوستــــــی است ،
یکی زنده به نفس ، و زندگی وی بسته به غـــــذا است ؛
و آن دگر ، زنده به حق ، و زندگی او به مهـــــــر است و یـــــاد !
ابراهیـــــــــــــم گفت :
وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ
اگر روزی بیمار شوم ؛ درمان دردم از او جویم ؛
خلیل بیمـــــاری را به خــــود نسبت داد ؛
و نگفت وقتی خدا بیمار میکند !
هرچنــــــد همـــه چیــــــز از او است ؛
لیکن او خواست تا ادبِ خطــــاب بجـــــــای آورَد ؛
و درمان درد خلیل به این بود که ؛
جبرئیل گاه گاه به فرمان خداوند می آمد و می پرسید ؛
حالت شب گذشته ات چون است ؟
خرسنـــد شوم به آنکه گوئـی یک بــــار
ای خسته ی روزگار ، حالت چون است ؟
موضوع :