*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 1071 )
ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء شا نزدهم ـ صفحه 312 )
( قسمــت یازدهـــم )
بـلای لطـف آمیـز
سوم رجب سالروز شهادت امام علی النقی علیه السلام
به شما و همه شیعیان آن جضرت تسلیت
( جزء شانزد هــم صفحــه 314 آیات 41 – 44 )
بسم الله الرحمن الرحیم
41 ـ وَاصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی
44 ـ فَقُولَا لَهُ قَوْلًا لَّیِّنًا لَّعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَى
ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :
41 ـ و تو را براى خود پروردم
44 ـ و با او سخنى نرم گویید شاید که پند پذیرد یا بترسد
نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :
خداوند این چنین موسی را در بلای لطف آمیز می داشت ؛
و به زخــــــمِ شفقــت آمیـــــغ می پیــــــــراست !
و به انــــــواع بـلاهـــــــــــا می شست !
آن همــــــه از چـــــــــه بـــود ؟
از آن کــــــــه گفت :
ای موسی ؛ تو را برگزیدم برای خویشتن !
و از آن جهت بود که ؛
سرِ برادر را گرفت و او را به قهر و خشم کشید !
و خداوند به او نگفت چرا چنین کردی ؟ !
الواحِ تورات را بر زمین زد ،
به او نگفت چــــــرا زمیــــــن زدی ؟ !
آری ؛ در پشتِ پرده ی دوستی ؛ کارها رود که ؛
آن همه در بیـــــــرون از پـــــرده ی دوستی تــــــاوان بوَد !
و در پنـــــاه دوستـــــــی ممکـــــن باشد .
[ گفتیم که گرچه ظاهر آیات خطاب به موسی(ع) است ، لکن باطن آیات خطاب به همه ی سالکان راه حق وحقیقت و روندگانِ در وادی شریعت هستند ! از جمله شما ای جوانمــــــرد ]
خداوند تبارک و تعالی چون موسی را مأمورِ فرعون کرد ؛
به او فرمود :
سخنِ مـرا بشنو ،
سفارشِ مــــرا بپــذیــــــر ،
پیمـــــــان مــــــــرا نگـــــــــــاه دار ،
من امــروز تـــــو را مقـــــــــامی دادم که ؛
برای هیچ بشری میسّر نیست !
تو را به خود نزدیک کردم تا سخنم را شنیدی !
پس به رســالت از طرف من به سوی فــرعون برو ؛
که همانـــا در شنـــــوائی و در دیـــــــــد من هستــــی !
تو از جانب من نیروی بزرگی هستی !
که به سوی فردی ضعیف می روی ،
که نعمت هــــــای من او را مغــــــرور کرده !
و از مکر و خشــــم من ایمن مانده ،
منکـــــر خدائی من شده ،
و پنــــــدارد که مــــــرا نمی شناسد !
به عزّت و جلالم سوگند که اگر نه این بود که ؛
میان خود و مخلوق حجّت و عــــــــــذری قرار داده ام ،
چنـــــان بر او خشــــــم می گرفتم که ؛
آسمان ها و زمین و کـــوه ها و دریـــا ها به خشم آیند !
اگر به آسمـــــــان فرمان دهم او را سنـــــــــگ بـــــــــــاران کند ،
اگر به زمیــــــن فرمان دهم او را در خود فـــــــرو بَـــــــــرَد ،
اگر به کــــــوه هـــــــا امر دهم او را هــــــــــلاک کنند ،
اگر به دریــاهــــــا دستور دهم او را غرق نمایند ،
[همانگـــــــونه که در پایـــــان چنین شد !]
لیکن همه ی اینها را آســــــان گرفتم ،
چه ؛ حلـــــم مــن وسیــــع است ،
و جز مــــــن بی نیــــــــاز کسی نیست ،
[نیازی به عقوبتش ندارم]
پس ؛ تـــو پیغــــــام مـــــــــرا به او رسان ،
و او را با زبان نــــــــرم به پرستش من بخــــــوان ،
و از کیفـــــــــر و خشـــــم مـــــن ، او را آگاه کن !
و بگو ؛ عفــــو و بخشش مــــــن ؛
بر خشـــــم و عقــــوبت من برتـــــــــری دارد ،
[سَبَقَت رَحمَتِی غَضَبِی]
بگو تو مدتها عصیـــــان و نافرمانی من کردی ،
ولی من آسمــــــان را از باریــــــــدن ،
و زمیــــــــــن را از روئیـــــــدن ،
برای تو بــــــــــاز نداشتم !
این همه را با زبان نـــــــرم و شیــــــرین بگو !
باشد که به خود آیـد ، و پنــــــد گیرد ، و متنبّـــه گردد .
خـــــــــدایـــــــــا ؛
چنان به من نزدیکی که نمی توانم ببینمت !
صدا ی تو هر لحظه با من سخن می گوید !
اما من آن رانمی شنـــــــــــوم
مرا به عمق درونم ببَــــر ؛
تا شکوه بی پرده ی جمال تو را بشنوم
مـــــرا بیامـــــــــــوز پیوسته تــــــــــو را بجــــــویم
و همـــــــــواره به عنوان یگانه پناهــــــــگاهم به تو رو کنم
آجَــرَکَ الله یــا صـــــاحـب الـزّمــــان
بمُصیبةِ جَدِّکَ النقـیِّ الهـــــــادی
عَجِّــل عَلی ظُهُـــورِک
موضوع :
نظر ()