نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1093 )                                                         

ســوره 21 : انبیاء ( مـکّــی ـ 112 آیه دارد ـ جزء  هفـدهـم ـ صفحه 322 )


 ( قسمــت اوّل )


شب قُـرب و کـرامـت


 

 ( جزء هفدهــم صفحــه 322 آیه 1 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ

   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

براى مردم [وقت] حسابشان نزدیک شده است

و آنان در بى‏ خبرى روی گردانند

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

                                  بسم الله الرحمن الرحیم 

بنام خداونــــد قادر متعــــــال ، صانع بی احتیال ، در ذات و صفات بر کمــــال ،

موصوف به وصف جمال ، کردگار است و بزرگوار ، حکیم دانا به هر کار ،

پاک از انباز و بی ناز از یار ، خود بی یار و همه جهان را یار !


 

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ ...

نزدیک است وقت حساب بندگان !

و آنان در خــواب غفلــت اند ،

اینک رستاخیز با هیبت به آفریدگان روی نهاد ،

در حالی که آنان مست شهـوت اند !

و نیک مردان و جوانمـردان به حقیقت آنانند که ؛

از عرضه گاه و خطرگاه قیامت بترسند !

و از بیــــــم حساب فــــــردا ،

امروز حرکات و سکنات خود را بشمارند ،

و لباس مراقبت در پوشند ،

و گوش به احوال و اقوال و اعمال خود دارند ،

و ساحت سینه ی خود را از لوث غفلت پاک گردانند ،

و بی اجـــــــازت شــــــریعــــت ، یک گام ننهد ،

و بی اذن صاحب حقیقت یک دم نزنند .

... فِی غَفْلَةٍ مَّعْرِضُونَ

                               غافلان دو گروهند :

گروهی در کار دنیا و هــوای نفس ، مستغـــرق !

که از شغــل دنیـــــا به کار دیــــن نپرداختــــه !

و در غرقـــــاب شهــــــوات بمانده ،

از دنیا نموداری بیند و از آخرت غافل باشد .

گروه دوم آنان که ؛

در مشاهده ی جلال و جمال حق ، مستهلک ،

آن چنــان که از وجـــــود خود بی خبـــــر گشتــــــه !

و حـــــقّ آنان را از بـــودِ خــــــــود بیــــــــزار کرده است .


 

نوشتــــــه انـــــــد که ؛

مصطفی(ص) در شب معـراج ،

که شب قُــــــــرب و کــــــرامت بود ،

او را بر گلشن بلنـــد عرش خــــرام دادند ،

چون به منــزل اعـــلا (قـــاب قوسیـــن) رسید ؛

و کبـــــــریـــــــاء و عظمت الهـــــــــی را دیــد گفت :

خـداونــــدا ؛ من نتوانم ثنــای تـــــــو را برشمـــــــــارم !

ای جوانمــــــــــرد ؛ این عجب نگـــــــر که ؛

تمــــــام خلــــــق ، ثنــــــــــای حقّ از وی آمـــــــوزند ،

و او به عجز خویش در ثنای پروردگار اعتراف و اقـــرار می نماید !


گویا زبان حال وی باشد که ؛


جوینده ی تو همچو تو فردی باید

 

آزاد ز هــــــر علّـــت و دردی باید



موضوع :