نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1086 )                                                               

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )

  ( قسمــت بیست و ششم )

عـروسِ معـرفـت

   ( جزء شانزد هــم صفحــه 320 آیه 124 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

وَمَنْ أَعْرَضَ عَن ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى

     ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه : 

و هر کس از یاد من دل بگرداند در حقیقت زندگى تنگ [و سختى] خواهد داشت

و روز رستاخیز او را نابینا محشور مى ‏کنیم

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه : 

حضرت امام جعفر ابن محمدِ الصادق علیه السلام ؛

 در مورد این آیه شریفه فرموده اند :

خداوند فرموده ؛ بندگان من اگر مرا شناختند از من دوری و اعراض نمی کنند ،

و کسانی که از من و از یاد من دوری می کنند آنها را وامیدارم که به اجناس و الوان دنیائی روی آورند !

پس ؛ هرکس خــدا را شناسد ؛

در همه حـــال ، او را یـــــــــــاد کند ؛

و از همه ی یاد ها ، جز یاد او اعراض کند ؛

و هرکه او را داند ؛ پیوسته ذاکرِ او ؛

و بر اداء فرائض و واجبــــــات مواظب باشد ؛

و هرکه در همه عمر ، یک لحظه از یاد خدا غافل باشد ؛

و از ذکـــــر حــــــق روی گردانــــــد ؛

و به ذکـــر خلــــــــق روی آوَرَد ؛

عروسِ معرفت و خداشناسی ، روی از او بپوشد !

و هرگز از آن جمــــــال ، بهـــــــــره نیابد !

این حال کسی است که ؛

یک لحظه از یاد خدا غافل شود !

پس وای به حـــــــــــــال کســـــــانی که ؛

در تمام عمــــــــــر از یــــــاد خـــــــدا غافلنــــد !

از خداوند تبارک و تعالی به سیّد فرزندان آدم خطاب رسید :

ای مهتـــــر عالَــــم ؛ من نپسنـــــدم که ؛

اعتماد تو در دو جهـــــان جز به مـــــــا باشد ،

یا بر زبان تـــــو جـــــز ذکــــــر مـــــا رود ،

و در دل تو جز مهـــــر مــــــا باشد ،

همه را بر تو بیرون آریم و دشمن تــــو گردانیم ؛

تا در دو جهان جـــــــز از مــــــا تــو را یـــــاد نیـــــاید !

و اول از همه ؛ خویشان و تبــــــار و نزدیکان تو را بیرون آوریم ،

تا چون از آنان جفـــــا بینی ، بر دوران خود دل ننهی ،

و جون روی از خلق گردانیــــــدی ؛ به من پیوندی !

پس بدان ای جوانمـــــــرد ؛

هرکه به خـــــدا نگــــرد ، به خــود ننگـــــرد ،

هرکه یاد او کند ، یاد خود فراموش کند ،

و به غیر او اعتمـــاد نکند و امیــــد نداشته باشد ،

زیرا ؛ یــــــاد خود و یاد خلق ، تخــم غمــــان است ،

و جز یاد حق و حقیقت ، جمله تاوان است ،

اگر نه در ازل تو را یـــــــــــاد کردی ،

کَی تو را زَهـــــــره ی یــــــادکــــــــردِ او بودی ؟

و اگر نه این که خود فرموده ؛

مرا یــــــــاد کنید تا شما را یــــــــــــاد کنم ،

کِی یارستی ذکـــــر وی در خواب دیدن ،

یا نـــام او به خاطر گذراندن ! ؟

آن کس که تو را شناخت ، جان را چه کند ؟

فرزنـــــد و عیــــــال و خانمــان را چه کند ؟

دیوانـــه کنی هــــر دو جهــــانش بخشی

دیوانــــه ی تــــو هر دو جهان را چه کند ؟

الهی و ربی ؛ من لی غیرک

اَلسََّـــــــلامُ عَلَیــــــکَ 

روحی و ارواح العالمیــن لتــراب مقدمه الفــــداه

سالروز ارتحال نبیّ مکرّم و پیامبر اعظم

حضرت محمّد مصطفی (ص)

وشهــادت سبط اکبــر رســول الله (ص)

 مظلــوم تـــرین امـــــــام،

ابامحمد حضرت حسن ابن علی المجتبی(ع)

وشهــادت قبله هفتـم و امــام هشتـم

اباالحسن حضـرت علی ابن موسـی الرضّــــا (ع)

علیهم آلاف التحیة و الثناء را

به شمــــــا

و همه محبان و پیروان آن حضرت

تسلیت عرض می نمائیم