نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  (1008  (                                                          

ســوره 17 : اســـرا ( مـکّــی ـ111آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 282 )


 ( قسمــت بیست و یکـــم )


تکـریـمِ خـداونــدی


 

بارگاه امام علی علیه السلام در مــــزار شریف افغانستان

 

 ( جزء پانزد هــم صفحــه 289 آیه 70 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ لَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَ حَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ

وَ رَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیِّبَاتِ وَ فَضَّلْنَاهُمْ عَلَى کَثِیرٍ مِّمَّنْ خَلَقْنَا تَفْضِیلًا


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و به راستى ما فرزندان آدم را گرامى داشتیم و آنان را در خشکى و دریا [برمرکبها] برنشاندیم

و از چیزهاى پاکیزه به ایشان روزى دادیم و آنها را بربسیارى از آفریده‏هاى خود برترى آشکار دادیم

 


 

 تفسیر ادبی و عرفانی :

خداونـــــد تهنیتی بزرگـــــــوار ،

و تشریفــــــی تمـــــــــــام ،

و کرامتــــــی بــــــزرگ ،

بر فرزنــــــد آدم کرد ؛

که در بَـــــــدوِ کــــــار ،

با ایشان پیمـان بست ،

و به صفتِ لطفِ خـــــــــود ،

آنان را مورد خطاب قــــــرار داد ،

و با ایشان پیمــــــان دوستی بست ،

و خلعـتِ تمــــــــام داد ،

و آنان را به دانش و خِــــرَد و هــــوش ،

و سخـــــــن و فرهنــگ بیاراست ،

و ظاهر را به توفیقِ مجاهدت ،

و باطن را به تحقیقِ مشاهدت آراست ،

و معـــــرفت را از ایشــان دریـــــــــغ نداشت ،

و دَرِ رحمت و کـــــرامتِ خویش بر ایشان گشود ،

و آنان را بر بســـــاطِ منــاجـــــــات بداشت ،

تا هرگاه که خواهنــــــد او را خواننــــد ،

و از او خواهنــد ، و با او راز گوینــد .

 

از همین تکـــریــــمِ خـــداونــــدی است که ؛

پیش از سئوال ،ایشان را کـــرامت داد ،

و پیش از استغفار ، آنان را بیامرزید ،

و باز از همین تکرریم است که ؛

در میان همه ی آفریدگان ،

ایشان را به مهر و محبت ، مخصوص گردانید ،

و آن چه به فرشتـــــــگان نداد ، ایشـــــــان را داد ،

و آن چه با کرّوبیان و رُوحانیان نگفت ، با ایشان گفت !


 

و بنده را شایستـــه این است که گوید :

                            خــدایــــا ؛

معنیِ دعـــویِ صــادقـــانی ،

فروزنده ینفس های دوستانی ،

آرامِ دلِ غـــــــریبـــــــانی ،

چون در میان جـــانی ؛

پس ؛ زندگیِ جــانی ، و آئیـــن زبـانی ،

از بی دلی می گــــویـــم کجــائی ،

به من نزدیک تــر از جـــــــانی ،

به خود از خود ترجمانی ،

به حقّ تو که ما را در سایه ی غرور ننشانی ،

و به وصـــــــال خــــــود رســــــانی .

 




موضوع :