نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 963 )                                                                                       

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )

( قسمــت یازدهـــــم    )

وارثـان پیـامبـران

شب خیز که عاشقان به شب راز کنند

گِرد درِ بــــــامِ دوست پـــــــــرواز کنند

هرجـــــا که دری بُوَد به شب در بندند

الا درِ دوست را که به شب بــــاز کنند

درهای آسمان بسوی عرش هر شب باز است ،

مشتاقانِ دوست با نماز و دعا و راز و نیاز با دوست خلوت کنند

در مناجات های شبانه و سحرگاهی خود ، برای تعجیل در فرج آقا و مولایمان دعا کنید .

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 272 آیه 43 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ مَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِکَ إِلاَّ رِجَالًا نُّوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ

   تفسیـــر لفظـــی :

و پیش از تو [هم] جز مردانى که بدیشان وحى مى‏ کردیم گسیل نداشتیم

پس اگر نمى‏ دانید از پژوهندگان کتاب هاى آسمانى جویا شوید

  تفسیـــر ادبی و عرفانی :

این آیت اشارت دارد به این که ؛

علــــمِ شریعـــت ، آموختنی است ،

و بی واسطه ی استــــاد درست نیاید ،

و هرکه پندارد که در علم شریعت ؛

واسطـــــه به کار نیست ؛

او را در دین ، بهره ای نیست !

پس بدان که علم دین سه قسم است :

علم شریعت ، علم طریقت ، علم حقیقت !

علم شریعت ؛ آموختنـی است ،

علم طــریقت ؛ جستنـی است ،

علم حقیقــت ؛ یافتنـــی است !

در باره ی علم شریعت فرمود :

از اهـــــل ذکـــــــــر بپرسیـــد ،

در باره ی علم طریقت فرمود :

دنبــــــــال وسیـلـــــــــه روید ،

در باره ی علم حقیقت فرمود :

ما از خودمان به او آموختیـــم !

پس شریعت به استـــاد حوالـــت داد ،

طریقت را به پیــر و مــراد حوالـــت داد ،

و حقیقــت را با خـــــود حوالــــــت کرد !

چون این سه علم به دست آید ؛

در دل ، نـــــــــوری تابــــــد ؛

که به آن نور ؛ ذات نبوّت بشناسد ،

چون این شنــــــاخت حــــاصــل شود ؛

او را از درگاه نبـــــــوّت ؛

این تشریف تخصیص یابد که :

دانایــــان وارثـــان پیـــــــامبـــــران اند

جامـه دران

مــن خـواستــار جــــام مى از دست دلبـــرم

این راز با کِـــــه گویم و این غــم کجـــــا برم ؟

جــــان باختم به حسرت دیـــدار روى دوست

پــــــروانـــه دور شمـعـــم و اسپنــــــد آذرم

پــرپـر شـــدم ز دورى او ، کنج این قفـــس

ایـــن دام باز گیـــر تا که معلّـــق زنـان پرم

ایــن خــــرقه ملــــوّث و سجـــــّاده ی ریـــــا

 آیــــا شــــــود که بر درِ میخانـــــه بردرم ؟

گــر از سبــــوى عشق ، دهد یار جرعه‏ اى

مستــانــه ،جـــان ز خرقه هستى درآورم

پیرم ؛ ولى به گوشه چشمى جوان شوم

لطفــــى کــــــه از سراچه آفـــاق بگذرم

( دیوان امام خمینی [ره] ص 151 )

تقدیم به دوستداران امام مهدی (عج) و منتظران ظهور :

[ روی عناوین کلیک کنید ]