نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 923 )                                                                                          

ســوره 43 : ابراهیــم ( مـکّــی ـ 52 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 255)

  ( قسمــت سیــزدهــــم )

حیـات طیّـب 

جزء سیزد هــم صفحــه 259 ( آیه 27 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

یُثَبِّتُ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی  الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَ فِی الآخِرَةِ

وَ یُضِلُّ اللّهُ الظَّالِمِینَ  وَ یَفْعَلُ اللّهُ مَا یَشَاءُ 

 تفسیـــر لفظـــی :

خدا کسانى را که ایمان آورده ‏اند در زندگى دنیا و در آخرت با سخن استوار ثابت مى‏ گرداند

و ستمگران را بى‏راه مى‏ گذارد و خدا هر چه بخواهد انجام مى‏ دهد

 تفسیر ادبی و عرفانی :

تثبیت عـــارف آن است که ؛

وی را در دنیـــا زندگانی به استقــــامت دهد ،

زندگانی ای که دامن او را پــــــــاک دارد ،

چشــــــم او بیــــــدار ،

راه او راست ،

و مَــرکب او رهــــوار ،

تا آستــــانه ی مـــــــــرگ ،

همـــــواره پـاک و پـاک و پـــاک !

آن گاه زندگانیِ حقیقــــی آغــاز کنــد ،

و به حیــــــات طیّــــــب رسد ،

و از سایه ی انسانیّت و صفت کَنـــودی خلاصـــی یافتـــه ،

و به قــــــرارگاه عــــــــزّتِ خــــــود رسیـــــــــده ،

و شـــرف خود را بر فرشتـــگان ببینـــــــد !

نقل شده که پیامبر (ص) به یکی از صحابه فرمودند :

وقتی دو فرشتـه دیــــــدی که در گــور تــــو ظاهر شوند ،

چــــــــــه خــــــواهــــــــی کـــــــــــــرد ؟

گفت : آیا عقل من باقی است ؟

فرمودند : بلی !

گفت : پس پـــــــروا نــــــدارم !

از حضـــرت صــــــادق آل محمّــــد (ع) پرسیدند :

راجع به دو فرشتــه ی نکیــر و منکــــر چه می گوئیــد ؟

فرمودند : نکیــر و منکــــر بر قبـــــر کافـــــر آیند ،

و بر قبــــــــــــر مؤمــــن بشیــــــر و مبشّـــــــــر آینـــــد !

مَحــــــرَمِ اَســــــــــرار

هیچ دانــــى که مــنِ زار گرفتــــار تــو ام

با دل و جان ، سببِ گرمىِ بازار تــــــو ام

هر جفا از تــو به من رفت ، به منّت بخـرم

 به خــــدا یـــــار تو ام ، یارِ وفــــادار تو ام

تــــــــار گیسوى تـو آخر به کمندم افکنــد

 من ،اسیــر خـم گیسوى تـــو و تار تـو ام

بس کن اى جغد ، ز ویرانـه خود دم بربنــد

که در این دایره ، من نقطه پرگار تـــــو ام

عـــارفــان پرده بیفکنـده به رخسار حبیب

مـــــــن دیوانـــه ، گشاینده رخسار تــو ام

 عــاشقان سرّ سویداى تـــو را فاش کنند

پیش من آى که من محـــرم اسرار تــو ام

روى بگشــــــــاى بر این پیــر ز پــا افتــاده

تا دم مرگ به جان ، عاشق دیـــدار تــو ام

( دیوان امام خمینی [ره] ص 136 )

ستـاره ای بدرخشید و مــــاه مجلس شد

دل رمیـــده ی مــــا را انیس و مونس شد

نگار من که به مکتب نرفت و خط ننوشت

به غمزه مسئله آموز صد (هر) مدرّس شد

بعثت رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم

که آغاز شکفتن گل های امید و نجات است بر همگان مبـــــارک باد