نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 920 )                                                                             

ســوره 43 : ابراهیــم ( مـکّــی ـ 52 آیه دارد ـ جزء سیـزدهم ـ صفحه 255)

  ( قسمــت دهــــم )

روزِ دیـــدار

جزء سیزد هــم صفحــه 258 ( آیه 23 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَ أُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی  مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ

خَالِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ  تَحِیَّتُهُـــــمْ فِیهَـــــا سَـــــلاَمٌ

 تفسیـــر لفظـــی :

و کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده ‏اند به بهشت هایى درآورده  مى‏ شوند که

از زیر [درختان] آن جویبارها روان است که به اذن پروردگارشان در  آنجا جاودانه به سر مى ‏برند

و درودشان در آنجا ســــــلام است

 تفسیر ادبی و عرفانی : [2]

ادامه بحث از پست قبلی ...

این پست را به سیّـــّد و امــــــام شهــــــداء و شهـــــدای والامقـــــــام و دوستـــــــاِن عزیـــــزِ رزمنـــده و جانبـــــازم تقدیــــــــم می کنـــــم که عــارفـــــان واقعــــــــــی و حقیقتـــاً مصــــداقِ واقعــــیِ اهــــــلِ صفـــــوت و قــــــربت هستنــــد ، [ فَیا لَیتَنی کُنتُ مَعَکُم فَاَفُوز معکُم ]

... تَحِیَّتُهُـــــمْ فِیهَــــــا سَـــــــــلاَمٌ

بهشت را مردمی باید که در راه خــــــدا ،

با نفس خـــــــــــــود به مِهـــــــــر ،

و با شیطان بـــه صبـــــــــــــر ،

و با دشمـــن به تیـــــــــغ ،

جهــــــــــاد کننـــــد ،

تا این درجــه ها گذراننـــد ،

و به فـــــردوس اعـــلا رسنـــد ،

و با ســــلام ، آن ها را تحیّت گوینــد ،

گروهی را تحیّت و سلام فرشتــــــــگان ،

و گروهی را ســـــلام و درود خــداونـــــــــد !

ســــلام فرشتگان ، خاصّ اهـــــل طاعت و عبـــادت ،

و سلام خداوند ، ویژه ی اهـــل صفـــوت و قـــربت است ،

کــــــه ســــــــلام ، آزادی و رستـــــــــگاری است .

       خطاب به امــــام و سیّـــد الشُّهـــــدا ،

حضرت اباعبــــــدالله الحسیـــــن علیــــه السلام :

[ الســــلامُ علیــــــکَ یا وارث آدم صفـــــوةِ الله ]

که می فــــرمـــــایـــــــــد :

از سوختـــــــــــن ، آزاد گشتنـــد ، و از جـــــدائی ، رستنــــد ،

این جــــــــــا ؛ نـــه عتـــــــــاب است نــــه حجـــــــــاب ،

هــــان که وقت سماع است و دیــدار و شراب !

پس ای جوانمــــــــرد ؛

هــــــرگــــــز منــــــــــال که بس نماند ؛

تا آن چــــــه در خبــــــر است عیـــــــــان شود ،

و خورشیدِ وصـــــــال ، از مشرقِ یـــافت ، تابان گردد ،

همـــــه ی آرزوهــــــــــا نقـــــــــــــد شود ،

و دیــــده ی دل و جــــــان ، 

به او نگــران (نگاه کننـده) گــردد .

چه باشد گر خوری صــــــد سال تیمـــار

چو بینــــی دوست را در روزِ دیـــــــــدار

مَحــــــــرَمِ عشــــــق

وه ، چه افراشتـه شد در دو جهان پرچم عشق

آدم و  جنّ و مَلَک ، مانــده به پیـــچ و خم عشق

عــــرشیان ، نـــــــالـــــه و فریاد کنان در ره یار

قدسیان  بر سر و بر سینه زنان ، از غــم عشق  

عـاشقـــــــــان از در و دیــوار هجـــــــوم آوردند

طـــرفه  سرّى است هویدا ، ز در محکم عشق 

ریــــــــــــزه خــوارانِ  درِمیکده شــاداب شدند

جلــوه‏ گاهى است ز رندان ، به درِ خاتم عشق

غــــــم مخور ، اى دل دیوانــه که راهت ندهند

پیش سالــــک نبود فرق ، ز بیش و کم عشق

به حریفـــــانِ ستــــم پیشه ، پیـــامم برسان

جـــــز من مست ، نباشد دگرى محرم عشق

( دیوان امام خمینی [ره] ص 134 )