نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 880 )                                                                         

ســوره 12 : یوسـف ( مـکّــی ـ 111 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 235 )

  ( قسمــت بیست و سوم )

تیـر فـراق و روز وصـال

جزء سیزد هــم صفحــه 243 آیه 69 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

وَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَى یُوسُفَ آوَى إِلَیْهِ أَخَاهُ

قَالَ إِنِّی أَنَاْ أَخُوکَ فَلاَ تَبْتَئِسْ بِمَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ

 تفسیـــر لفظـــی :

و هنگامى که بر یوسف وارد شدند ، برادرش [بنیامین] را نزد خود جاى داد

[و] گفت من برادر تو هستم ! بنابراین از آنچه [برادران] مى‏ کردند غمگین مباش

 تفسیر ادبی و عرفانی :

زیر تقدیر الهی تعبیــــــه هاست ،

و در قصّـــــــه ی دوستـــــی ،

در باب دوستـــــــان ، قضیّـــــــه هاست ،

یعقوب و بنیامین هر دو مشتـاق دیــــــدار یوسف بودند ،

و خستـــــه ی تیـــــر فــــــــراق او ،

این که یعقوب در غمخـانـــه با درد فـــراق سال ها بمانده ؛

و بنیــامیــن بـــه مشاهــــــده ی یــوسف رسیـــده ؛

و بشــــارت « اِنِّی اَنَا اَخُوک » از وی شنیده ؛

نه از آن جهت است که بنیامین را بر یعقوب شرف است !

لکن با ضعیفــــــان رفـــــق بیشتـــــر کنند ،

که ؛ حوصلــــه ایشــــان بر بــــــلا کم تابد !

و بــــــــــلا کــــه روی نمایـــــد ؛

به قـــدر ایمــــــــــان هرکس روی نماید ،

هرکه را ایمــــان قـــــوی تر ؛ بــــــــلا بیشتـــر !

موسی را گفت : « وَ فَتَنّاکَ فُتُوناً » ،

آن قدر تو را در بــــــلا آزمایش کردیم تا صافی و پاک شدی ،

رسول الله (ص) فرمودند :

خداوند بـــــلا را برای ولیّـــــــــان ،

و شهــــــــادت را برای دوستـــــــــان قرار داد .

بنیامین از پیش پــــــــــدر بیامــــــد ،

او را درد بر درد بیفـــــــــــزود ،

امّا یوسف به دیــــــــدار وی بیاسود !

آری چنین است تقدیــــر الهـــی و حکــــم ربّـــانی ،

آفتاب درخشان هرچنـــــد فــــــــرو می شود ؛

تا بر گـــــروهــــــی تاریــکــــــــــی آرد !

ولی به گروهی دیگــــر بــــــاز آیــــد و روشنــــــــی تابد !

بنیامیــــــن را اگـــر شبِ فـــــــراقِ پــــدر پیش آمد ؛

خیلی زود صبــــحِ وصــــــال یوسفش برآمد !

و ماه رویِ دولت ناگاه از در درآمـــد .

به بنیامیــــن بار نسبت دزدی برنهـــادنـــــــد !

گفــــت : بـــــاکی نیست ! بــــــــر دارم ؛

که در مشاهده ی جمال یوسف ؛

اکنـــــــون که نزدیک روح خود یافتــــم ؛

آن شـــربت زهـــرآگیـــن را نوشـــاگیــــن یافتــم ،

و اگـــر روزی به حســـــرت اشک باریـــــــدم ؛

امروز آن حسرت ، همه دولت انگاشتم .

گر روز وصـــال بـــاز بینم روزی

با او گله های روز هجران نکنم

دوران چهل ساله ی فراق یعقوب به سر آمد ،

و دوران هزارو دویست ساله ی فراق شیعیان به سر نیامد !

چــــــــــرا ؟

گفتــم که روی خوبت از من چـــــرا نهان است

گفتــا تو خود حجابی ورنه رخــــــم عیان است

گفتــم که از که پرسم جانــــــــــــا نشان کویت

گفتــا نشان چه پرسی آن کـوی بی نشان است

گفتــم مرا غـــم تـــــــو خوشتـر ز شــــــادمانی

گفتــا که در ره مـــا غــــــم نیــز شـادمانی است

گفتــم که سـوخت جانـــــــم از آتش نهــــــــانم

گفت آنکه سوخت او را کی نالـــه یا فغان است

گفتم فـــــــــراق تا کی گفتــــا که تا توهستی

گفتم نفس همین است گفتـا سخن همان است

گفتم که حاجتی هست گفتــــا بخـــــواه از ما

گفتــم غمــم بیفــــــزا گفتــــا کــــه رایگان است

گفتم ز فیض بپذیــر این نیـــــــم جان که دارد

گفتـــا نگاه دارش غمخــــانه ی تــــــو جان ست

اَللهُمَّ عَجِّــل لِوَلِیِِّــکَ الفَـــرَج