فسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (110)

سوره 110 : نصــــر

طاعت مبـــــرور

گفتــن بسـم الله دل را پـر نــور کند،

سـرّ را مســــــرور کند،

طاعت را مبـرور کند،  و گناه را مغفــور !

هـرکه را نام خدا در دل و بر زبان نقش بُوَد

اگـرچه در آب و آتش باشد عیش او با نام خـــدا خوش باشد !

عزیـز بنـده ای که در دل وی شوق خـدا باشد،

 بزرگوار بنــده ای که بر زبان وی ذکـرخـــدا باشد،

هـرکه را در این ســـرای  اُنـسِ کلام او است،

فــردا او را در بهشت لــذت ســــلام او است.

**************************

خــدایــــا ،

آنچه مرا در این جهان نصیب است به کافران ده !

و آنچه مرا درآخرت نصیب است به مـؤمنــان ده !! 

مرا در این جهان یــاد و نـــام تـــو  بس!

و درآن جهان دیــدار و ســلام تـو  بس!

***********************

یا رب تــو مرا انابتی روزی کن

شایسته خویش طاعتی روزی کن

زان پیش که فارغ شوم از کار جهان

اندر دو جهان فراغتی روزی کن

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

الهـــی ؛

ای بیننـــده نمـــاز هـــــا ،

ای پذیرنـــده نیــازهـــــا ،

ای داننــده رازهــــا ،

ای شنــونــده آوازهــــــا ،

ای مطّلــع بر حقـــایــــق ،

ای مهـــربـان بر خلایـــق ،

عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر ،

عیبهای ما مگیر که تو قوی و ما حقیر ،

اگر بگیــری بر ما حجت نداریم ،

و اگر بســـوزی طاقت نداریــم ،

از بنـــده خطــا آید و زَلَّـت ،

و از سلطان عطـــا آید و رحمت .