*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 840 )
ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )
( قسمــت بیست و سوّم )
روزگارِ رحمــت
جزء یازد هــم صفحــه 218 آیه 88 )
بسم الله الرحمن الرحیم
وَ قَالَ مُوسَى رَبَّنَا إِنَّکَ آتَیْتَ فِرْعَوْنَ وَ مَلأهُ زِینَةً وَ أَمْوَالًا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا رَبَّنَا لِیُضِلُّواْ عَن سَبِیلِکَ
رَبَّنَا اطْمِسْ عَلَى أَمْوَالِهِمْ وَاشْدُدْ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَلاَ یُؤْمِنُواْ حَتَّى یَرَوُاْ الْعَذَابَ الأَلِیمَ
تفسیـــر لفظـــی :
و موسى گفت پروردگارا تو به فرعون و اشرافش در زندگى دنیا زیور و اموال داده اى ،
پروردگارا تا [خلق را] از راه تو گمراه کنند ، پروردگارا اموالشان رانابود کن و آنان را دل سخت گردان
که ایمان نیاورند تا عذاب دردناک راببینند
تفسیر ادبی و عرفانی :
کار موسی کلیم در بدایت شبانی بود ،
تا به مقــــام کلیمــــــــی رسید ،
و چندین معجزه در دست و عصای او آشکار ساخت ،
لکن عهد موسی عهــــــد عـــــدل بود !
و روزگار وی روزگار قهــــــــــر !
این بود که چون از قبول دعوت خویش از قوم خود نا امید شد ؛
به درگاه خداوند به حق نالید ، و برایشان دعای بد (نفرین) کرد !
و گفت : خداونــــــــدا ؛
اموال آنها را جملگی دگرگون کن ،
خداونـــــد دعــــای او را اجــــابت کرد ،
و عـــدل خویش را به ایشان نمود ،
و حکم قهــــر بر ایشان براند .
بر وفق دعای موسی ،
ایشان ایمـــــان نیاوردند مگر به وقت دیدن عذاب ،
لکن ایمان آنهـــــــــا ســـــــــودی نداشت ،
چنان که جبرئیل به فرعــــون گفت :
حالا ایمــــــــان می آوری ؟
نوبت عهد که به مصطفی (ص) رسید ؛
عهد فضــــل بود و روزگارِ رحمت ،
با آن که آن همه رنــــــج از قریش کشید ،
دندان مبارکش را شکستنــــــد ،
و اهانت هــــــــا کردند ،
باز دست شفقت و رأفــــت بر سر آنان کشید !
و دست ترحّـــــم و شفـــــاعت بگشود !
اگر موسی در عهد عدل در حق قوم خود نفرین کرد ،
مصطفی (ص) در عهــــــد فضــــــــل گفت :
خداونـــــــدا ؛
قوم من نادانند ! آنان را راهنمائی کن !
خداونـــــــدا ؛
راهشان نمــــــــای که می ندانند ،
عذر ایشان می خواهم که مرا می نشناسند !
(یعنی مقـــــام پیامبر (ص) را نشناسنــــد )
خداوند دانست که دل وی تنــــــگ است ،
و رنــــج دل او به غــایـــــت رسیـــده ،
لذا از درگاه عزت خویش ،
و به کمال لطف خویش ،
دل مجروح وی را مرهم نهاد و او را تسلّی داد .
دریـغ و افســوس
ای دریغــــــــا !
که آن مهـتـرعــالــم بدین عالـم درآمد و رفت
و کسی قــدر وی را نشناخت!!
ای دریغـــــــا!
که آن خورشید جمال در میان ابر نهان گشت
و کسی به حـقیقــت او پی نَبُــــرد !
اَلّلهُمّ َصَلّ ِعَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّل فَرَجَهُم
جــام جــــم
بــــــا گلــــرخان بگوییــــــد مــا را به خـود پذیرند
از عــــــــــاشقان بی دل ، همـواره دست گیـرند
دردى است در دلِ مــــا ، درمــــــــان نمى پذیرد
دستى به عاشقــــان ده ، کـز شـوقِ دل بمیـرند
پـــــا نه بــــه محفــلِ مـــــا ، تــاراج کــن دل مــــا
بنگـــــــر به بــــاطل مـــــا ، کـز آب و گِل خمیـــرند
ســـوداگرانِ مرگیــــم ، یــاران شــاخ و برگیــــم
رنـــــدان پــا بـرهنــــه ، بر حــــال مــــا بصیـــــرند
پاکنـــــد مى فروشـــان ، مستـــانِ دل خروشان
بــــربسته چشم و گوشان، پیران سر به زیرند
بــردار جــــــام مى را ، جــــــم را گذار و کى را
فـــــرزند مـــــاه و دى را ، کاینان چو ما اسیرند
[ دیوان امام خمینی (ره) ص 99 ]
موضوع :
نظر ()