نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 834 )                                                                                  


ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


  ( قسمــت  هفــدهـــم )


مــژده ی وصـــل



 

جزء یازد هــم صفحــه 215 آیه 58 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیَفْرَحُواْ هُوَ خَیْرٌ مِّمَّا یَجْمَعُونَ   


 تفسیـــر لفظـــی :

 

بگو به فضل و رحمت‏ خداست که [مؤمنان] باید شاد شوند

و این از هر چه گرد مى‏ آورند بهتر است


 تفسیر ادبی و عرفانی :  

 

ای محمّــد ؛ مؤمنـــان را بشـــــــارت ده ،

و بگو : به فضـــل من شاد باشیــــد ،

به قــرآن و به محمّـــد بنـــازیـــد ،

که شما را به آن ها گـــــرامی داشتـــم ،

به یـــــــــاد من اُنــس گیـــریـــــــد ،

به وعـــده ی من چشم دارید ،

بر درگاه من خــــوی کنید ،

با ذکر من آرام گیرید ،

عهد من را به جان پذیرید ،

به مهـــــــر مـــــن بنـــــــازیـــــد .

بنده ی شـــــــــاد من آن است که :

به من شـــــــــاد است ،

و او را دو شـــــــادی است :

امـــــــروز شــــــــاد است بــــــــه من ،

و فــــــردا شـــــــــاد است بــــــــــــا مـــن .


روی ما شـــاد است تا تو حاضری ، با روی تو


جان ما خوش باد چون غایب شوی ، با یاد تو


 

 

نوشتـــه انــــــــد :

بنی اسرائیــل را زاهــــدی بود ؛

که هفتـــــــاد سال در صومعـه نشستـه ،

و خــــــــدای را عبــــــــــادت کــــرده بـــــود ،

روزی به پیامبــــــــرِ آن روزگار وحی آمـــــد که :

زاهــد را گوی ؛ نیکو روزگار به ســر آوردی ،

و عمـــری در عبــــــادت من گذاشتی ،

تو را وعده دادم که به فضل و رحمت خویش بیامرزم ،

زاهــــــــــد گفت :

مرا به فضل خودش به بهشت می رساند ،

پس هفتاد سال عبادت من کجـــا به حساب آید ؟

و از آن ؛ چــــــــــه آیـــــــــد ؟

همان ساعت خداوند بر دندان او دردی سخت پدید آورد ،

که از نهـــــــاد او فریــــــــــــاد برآمد ،

نزد پیغمبر شد و زاری کرد و شفا خواست ،

وحی آمـــــد که زاهـــــــد را گــــــــــوی ؛

عبادت هفتاد ساله خواهم تا تو را شفـــا دهم !

زاهد گفت : رضــــــا دادم ، و اینـــــک شفــــــا خواهم ،

فـــــــــــردا تــــــــــو خـــــود دانی ،

خواه مرا به دوزخ فرست و خواه به بهشت ،

وحی آمد که تمام عبـــــــادت هفتـــــــاد ساله ،

در مقابل شفای درد دندان افتاد ،

و چیزی نماند جز فضل و رحمت من !

این است که از خــــدای می خواهیم :

تا با فضل خود با ما رفتار کند نه با عدلش !

اِلهَنا عامِلنا بِفَضلِکَ وَ لا تُعامِلنا بِعَدلِکَ یا کَریــــم


 

مــژده ی وصـــل

 

گــــــــره از زلف خم اندر خم دلبــر ، وا شد

زاهــــــــد پیـــر چو عشّاق جوان رسوا شد

قطــــــــــــره بـــاده ز جــام کرمت نوشیــدم

جانــــــــم از موج غمت ، همقدم دریـــا شد

قصـــــه دوست رهـــا کن که در اندیشه او

آتشى ریخت به جانـــم که روان فرسا شد

مــــــــــــژده وصـــل به رندان خرابات رسید

ناگهـــــــان غلغله و رقص و طرب بر پــا شد

آتشى را که ز عشقش ، به دل و جانـــم زد   

جـــانم از خویش گذر کرد و خلیـــل آسا شد

 

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 88 ]

 



موضوع :