نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 833 )

                                                                                 

ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )


  ( قسمــت  شانــزدهـــم )


 

خِطـابِ جـامــع قــرآن

 

جزء یازد هــم صفحــه 215 آیه 57 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکُم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکُمْ وَ شِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ

وَ هُدًى وَ رَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ

 تفسیـــر لفظـــی :

 

اى مردم ؛ به یقین براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سینه‏ هاست

و رهنمود و رحمتى براى گروندگان [به خدا] آمده است



 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

خداونـــد جَلَّ وَ عَلا در باره ی مشرکان قریش فرمود :

قـــرآن که به شما آمده است ؛ موعظه است ،

چون در آن هم وعــــظ است هم زجــر ،

مطیــــــع ؛ به آن پنـــــــد پذیرد ،

و عاصــــی پنــــد گیرد ، و از معصیت باز ایستــد ،

شفـــــا است ؛ که درد جهــل را داروست ؛

و بیمـــــــاریِ شکّ را درمــــــــــــان !

هُــــدی و رحمت است که ؛

بیگانــــــــه را به راه می خوانَــــد ،

و آشنــــــــا را بر صــــــواب می رانَد ،

هـــــــــــدایـت را سبـــب است ،

و نجــــــــــات را وسیـلـــت ،

رحمت مؤمنـــان است ،

و تذکره ی خائفان ،

و تبصــره ی دوستـــــان ،


 

خِطــــاب در این آیت ؛ عــــــامّ است ،

و با همگان می گوید ، تا خــــود ، که نیوشـــد ؟

خِطابِ جامــــــــــع است ؛ تا کـــه پذیــــرد ؟

همه را می خوانَد ؛ تا که را خواهـــد ؟

ندای عامّ است ، و بار دادنِ خاصّ ،

دعوت عــــامّ است و هدایت خـــــاصّ ،

فــــرمـــــان عـــــــامّ است و توفیــــق خـــــاصّ ،

اِعـــلامِ عـــــامّ است و قبـــــــــول خــاصّ ،

نه هر که را خوانَد ؛ او را خواهـــد !

ناخواستـه را ؛ برای حجّت خوانَد ،

و خواستـه را ؛ برای قربـــت ،

ظاهــــرِ نـــدا ؛ یکی است ، و باطن ؛ مختلف .

 

وَ شِفَـــاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ

 

شفــــا در قــرآن بر ســـه وجــه است :

شفـــای عـــامّ ،

شفـــــای خـــــــاصّ ،

شفــــای خــاصِّ خـــــاصّ ،

شفای عامّ ؛ شفای مردم است ،

شفای خاصّ ؛ شفای مؤمنــــان است ،

و شفای خاصّ خاصّ ؛ شفای خاصّان است .

شفای عــامّ ؛ نعمت اوست ،

شفـــای خـــاصّ ؛ سخـــن اوست ،

و شفـــای خـاصّ خـاصّ ؛ خــود اوست .

 

چهـــار صفـت قــــــرآن :

 

موعظت و شفــاء و هُــــدی و رحمت است ،

مـــوعظــــــــت ؛ عــــــــوام راست ،

شفـــــاء ؛ خــــواصّ راست ،

هُــــــدی ؛ خاصّ خاصّگان راست ،

رحمت ؛ همگنــــــــان راست ،

شفای گنــــاه کاران در رحمت اوست ،

شفـــــای ثــــواب کاران در نعمت اوست ،

شفـــــای عـارفــــــان به زیادت قربت اوست ،

شفــــای واجـــــدان در شهــــود حقیقت اوست ،

و شفــــای محبّــــــــان در منــــــاجــــــات با اوست .



موضوع :