نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 826 )                                                                    

ســوره 10 : یونُس ( مـکّــی ـ 109 آیه دارد ـ جزء یازدهم ـ صفحه 208 )

    ( قسمــت  نهـــم )

شـرط مهمـانی

 جزء یازد هــم صفحــه 211 آیه25 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَاللّهُ یَدْعُو إِلَى دَارِ السَّلاَمِ وَ یَهْدِی مَن یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ

 تفسیـــر لفظـــی :

و خدا [شما را] به سراى سلامت فرا مى‏ خواند

و هر که را بخواهد به راه راست هدایت مى کند

 تفسیر ادبی و عرفانی :  

بدانیم که دعوت چهـــــار گــونــــه است :

اول ؛ دعوت توحید و شهادت ، که فرمود :

یَدعُوکُم لِیَغفِرلَکُم

دوم ؛ دعوت حمد و اجابت ، که فرمود :

یَدعُوکُم فَتَستَجِیبُونَ

سوم ؛ دعوت اتباع و امامت ، که فرمود :

یَدعُوا کُلُّ اُناسٍ بِاِمامِهِم

چهارم ؛ دعوت کرامت و ضیافت ، که فرمود :

وَاللهُ یَدعُوا اِلی دارِالسَّلامِ

کسی که دعوت کند و خواهد که عزیزان را به مهمانی بَرَد ؛

شرط مهمانی آن است که :

ابتدا کسی از نزدیکان و خاصّگیان خویش را فرستــــد ؛

تا ایشان را خبـــــر کند و نـویــــــد دهــــد ؛

پس ، چون آیند ؛ باز عزیزان را به استقبال فرستد ؛

و یکی را تنهـــــــــــا نخوانَـــــــد ،

که دوستان و خویشان وی را همه برخوانَد ،

و مرکب ها و مشعل ها به راه ایشــــان فرستد ،

چون آینــــد ، جای ایشان ساختـــه و پرداختــــه دارد ،

و چون بنشینند ؛ اول آن ها گلاب دهنــــــد ،

پس ؛ میــــــــوه آرنـــــــــد ؛

پس خوراکی هــای ساختـــه بنهند ؛

سپس غلامان و چاکـــران ، بر سر آنان بدارند ،

چون از آن فــارغ شوند ؛ اظهار شادی و سپاس نمایند ،

و شرط است که میزبان ، دیــدارِ خـــود را از مهمان باز نگیرد !

و به عاقبت ایشان را به اکرام و خلعت بــــاز گردانَـــد ،

خداوند عالَم در مهمانیِ فردوس برین ،

این همه را ساختـه و پرداختـه و آراستـه است !

و در قرآن مجیــد از آن یـــاد می کند و نـویـــد می دهد ،

که فرمود : وَ داعِیاً اِلَی اللهِ ،

پس فرشتگان به پیشبــــــــاز روند ،

که فرمود : وَ تَتَلَقّیهُمُ المَلئِکَةُ

و مشعل های نــــــور بر راه ایشان فرستنــد ،

که فرمود : یَسعی نُورُهُم بَینَ اَیدِیهِم

تنهــا شان نخوانَــــد ، که خویشان و نزدیکان را همه خوانَد ،

که فرمود : وَ مَن صَلَحَ مِن آبائِهِم وَاَزواجِهِم وَ ذُرِّیّاتِهِم

آن گاه بهشت و جنّت نعیم را جایگاه آنان سازد

که فرمود : فَادخُلِی جَنَّتِی

[ البته رسم نیست که مهمان دست خالی به مهمانی رود ،

و شایسته است شیرینی یا دسته گل یا بسته ای

بعنوان هــــدیــــه همــــــراه داشته باشد ،  

هـــدیــــه ی مهمــــان خــــــدا ؛

قلب سلیــــــم و عمــــــــل صــــالـــــــح است ! ]

شیخ انصــــاری گفت :

دیدار دوست ، بهره ی مشتــاقــــان است ،

روشنائی دیده و دوست دل و جان و آئین جهان است ،

راحت جـــان و عیش جـــان و درد جــان و جمــال جـانــان است ،

پس ای جوانمـــــرد ؛

بـــــــــاش تــا شــــــــــــادی بینــــــــــی ؛

و یک بار با دوست بر بساطِ وصل ، ایمن نشینی !

و از دوست ، آن بینی که هیچ چشمی ندیده !

و آن شنوی که هیچ گوشی نشنیده !

و در خاطر هیـــــــچ بشری خطور نکرده است .

عشقِ چاره ســــاز

حــدیث عشق تـــــو ، بــــــــاد بهـار بـاز آورد

    صبــــــــــــا ز طَرْف چمن ، بوى دلنواز آورد

طرب کنـان گل از اســرار بوستـــان مى گفت

فسرده جان ، خبر از عشق چاره ساز آورد

بنفشـــه از غـــــــــم دورىّ یـــار ، نالان بود

فــــــــرشته آیه هجـــــــرانِ جان ‏گداز آورد

هلال از خــــــــــــم ابروى یـــار ، دم مى زد

 نسیـــــــــم عطر بهارى ، چه سرفراز آورد

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 84 ]