نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 813 )  

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )  

  ( قسمــت ســـی و پنجـــــم)

نسیـــمِ ازل

 جزء یازد هــم صفحــه 204 آیه 111 )

این سوره چون با عذاب و تهدید کافران و مشرکان آغاز شده و اعلام برائت و بیزاری از آنها را در بر دارد ، و کافران و مشرکان مشمول عفو بخشش و رحمت خداوند نیستند ، استثنائاً برخلاف تمام سوره های قرآن ، بدون بسم الله الرحمن الرحیم شروع گردیده است .

اعوذ بالله السمیع العلیم من الشیطان الرجیم

إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنفُسَهُمْ وَ أَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللّهِ

فَیَقْتُلُونَ وَ یُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَیْهِ حَقًّا فِی التَّوْرَاةِ وَالإِنجِیلِ وَالْقُرْآنِ وَ مَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ

فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُم بِهِ وَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ

 تفسیـــر لفظـــی :

در حقیقت‏ خدا از مؤمنان جان و مالشان را به [بهاى] این که بهشت براى آنان باشد خریده است همان کسانى که در راه خدا مى‏ جنگند و مى‏ کشند و کشته مى‏ شوند [این] به عنوان وعده حقى در تورات و انجیل و قرآن بر عهده اوست وچه کسى از خدا به عهد خویش وفادارتر است پس به این معامله‏ اى که با او کرده ‏اید شادمان باشید و این همان کامیابى بزرگ است.

 تفسیر ادبی و عرفانی : [ بخش سوم ]

... فَاسْتَبْشِرُواْبِبَیْعِکُمُ الَّذِی بَایَعْتُم بِهِ ...

این باز تشریف دیگر و تخصیص دیگر است ،

می فرماید :

                   شاد شوید بندگان من ،

نبازید در معاملتی که کردید با من ،

رامش کنید به نام من ، بیاسائید به نشان من ،

کسی که بیعی کند ، همه شادی او به بهـــای مبیــــع بُوَد ،

هرچند که ثمن ، نیکوتر و افزون تر باشد شادی وی بیشتر ،

خداوند نفرمود به بهائی که یافتید شادی کنید ،

بلکه فرمود : به معاملتی که با من کردید شادی کنید ،

چه غم دارد آن که وی را دارد ؟

که را شاید آن که قرب وی را نشاید ؟

در زبور داود (ع) آمده است :

                          ای پســــــر آدم ؛

چرا جز من دوست گیری ؟

که سزاوارِ دوستی ، منم !

چرا نه با من معاملت منی ؟

که جــواد و مُفضِل ، منم !

چرا با من بازار نگیری ؟

که بخشنده افزون بخش ، منم !

ای بازرگانــــــــان ؛

سود دنیا فانی است و سود من باقی !

آن چه نزد شماست تباه شدنی ،

و آن چه نزد من است ماندنی !

خداوند ، بیعی که در ازل ، خود کرد و ما نکردیم ،

به نام ما باز کرد و به ما باز خواند که ؛

آن بیع که شما کردید ، من کردم ،

چنان که به مصطفی (ص) فرمود :

وَ ما رَمَیتَ اِذ رَمَیتَ وَ لکِنَّ اللهَ رَمی ،

که اشاره به نقطه ی جمع و تحقیق تفرید است .

نسیمِ ازل دمیده ، و برق یگانگی درخشیده ،

و رهی را از دست آب و خاک ربوده ،

دو گانگی با عدم و حقیقت صافی شد ،

( من ) بودن عاریت گشتــــــه :

آشوب جهان همه حدیث من و تو

بگذار مــرا همه جهــان گلشن تو

بزرگی از بزرگان ادب و عرفان گوید :

گوهری میان راه ، بر خاک افتاده ،

جهان از ارزش آن نا آگاه !

صاحب دولتی به سر آن رسید ،

ناگاه بی طبــــــــل و کلاه ،

پادشاهی جاوید یافت !

از ارزش آن گوهر ، بر راه چیزی نگاشت ،

نورِ گوهر ، کسی را تابان است که آن را عنایت معلوم است .

درخت مهر کسی کاشت ، و سرای دوستی آراست که ؛

چندین لطف داشت !

روزِ خریداری ، عیب می دید و گفت که رواست !

الهـــی ؛

این همه شادی از تو بهره ی ماست ،

چون تـــــــو ، مولائی که راست ؟

و چون تو ، دوست کجاست ؟

و به آن صفت که از خود گوئی ، جز این نه رواست !

و خود می گوئی ، که این خود ، نشان و آئین فرداست !

این پیغـــــــــام است و خلعـــــت برجاست !

با این وصف ، صبر را چه روی و آرام را چا کجاست ؟

روزی که ســـر از پـــــرده برون خواهی کرد

دانــــم که زمـانـــه را زبـــون خـواهی کـــرد

گر زیب و جمــــال از این فـزون خـواهی کرد

یا رب چه جگرهاست که خون خواهی کرد !

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات