نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 784 )            متن کامل خطبـــه غدیــریـــه (کلیک) 

ســوره 9 : تـوبــه ( مـدنـی ـ 129 آیه دارد ـ جزء دهم ـ صفحه 187 )

( قسمــت پنجـــم )

سنّـت خـداونـــد

   ( جزء د هــم صفحه189 آیه 14 ) 

اعوذ بالله من الشیطان الرجیم

قَاتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَ یُخْزِهِمْ وَ یَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ

وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ

تفسیـــر لفظـــی :

با آنان بجنگید خدا آنان را به دست‏ شما عذاب و رسوایشان مى ‏کند

و شما را بر  ایشان پیروزى مى‏ بخشد و دل هاى گروه مؤمنان را خنک مى‏ گرداند

تفسیر ادبی و عرفانی : 

شنیدن نصرت از سوی خداونــد ،

بار قتـــــــــال را بر آنهــــــا سبک گردانید ،

و وعده ی پیروزی کار خطرناک ایشان را خوش کرد !

این است سنّت خداوند که در هر تکلیفی تخفیفی داشته ،

و در هـــر عُســـری یُســــری روان کـــــرده است .

... وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ 

خداونـــد هرکس را به اندازه ی بیمــــاری شفــــــا دهد ،

یکی از کیــــــــد شیــطـــان بیمــــــــــــار است ؛

شفـــــــــــــاء او در قهــــــــر دشمـــن است ،

یکی بیمـــــــــار از شهــــــوت نفس است ؛

شفـــــــــاء او در مغلوب کردن آن است ،

و شفـــــــــاء بیمـــــار از محبّــــــت ؛

در مشـــــاهـــــــــــــدت است .

امــــــام جعفــــر ابن محمدٍ الصـــادق علیه السلام فرمودند :

شفــای بعضی بیمـــــاران ؛ معـــــرفت و صفــــــا است ،

و شفــــــــای برخـــــی ؛ تسلیـــــــــم و رضـــا است ،

و شفـــــــای بعضی ؛ تــوبــــــه و وفـــــــا است ،

و شفـــــــای برخــــــــی دیگـــــــــر ؛

مشـــاهــــــده و لقــــــا است .

نوشتـــــــــــــه انـــــــد :

شفـــــای بعضی از بیمــــاری های روحی؛

 عمــل کــــــردن بر ضــــــــد آن است ؛

مثـــلاً شفـــــــای بیمـــــاری بُخــــــل ؛ در کَــــرَم است !

یعنی فرد بخیل اگر بخواهد از این بیماری نجات یابد ؛

باید تمــــــــــرین بخشش و کَـــــــــرََم نماید .

نقــــــــل شــــــــــده :

مــــــــوری با زنبــــوری همســــــــــایــــه بود ،

روزی مـــــور از زنبـــــــور عسل بخواست !

زنبور کَـــرَم نداشت و مــــور را گفت :

رزق از کَرده ی خویش خورَد ،

و به حاصل و مــــال غیر طمــــع نکند .

روزی طوفان و سیل ، کندوی عسل بپاشید ،

و زنبور بهراسید و قدرت پرواز از وی سلب آمد ،

نیمــــــــــه جـــــــان به آب افتـــــاد !

زنبور از همسایه مساعدت همی جست !

مـــور برگی به آب انداخت و زنبـــور بر آن نشست و نجات یافت ،

پس از آرامش ، مـــــور زنبـــــــور را نصیحت همی کرد ؛

که گرچـــــه هرکس را حــــــق ، روزی بکرده ،

ولی کَــــــــــرَم را منــــع نکـــــــــــرده !

عاقبت اندیش کسی بُوَد که احسان نمودی،

تا به حاجت ، استعـــــــانت ببـــــردی ،

و رضوان حق تعـــالی بگرفتی و بِــرَستـــــی .

دریای هستی

در غـم عشقت فتــــــادم کاشکی درمـــان نبـودی 

من سَر و سامان نجویم کاشکی سامـــان نبـودی

زاده اَسمـــــــــــاء را با جَنَّــــةُ الْمَــــأْوی چــــه کاری

در چَــــمِ فــــردوس می‏مانــدم اگر شیطان نبودی

از مَلَک پَـــــرواز کـــــن و ز مُلْک هستی رخت بربند

نیست آدم‏زاده آن کس کــــــز مَلَک پـــــرّان نبودی

یوسفـــــا از چــــــاه بیـرون آی تا شــــاهی نمائی

گرچه از این چـــــاه بیــــــرون آمدن آســـان نبودی

ساغری از دست ساقی گیـر و دل بر کن ز هستی

برشود از قیــــد هستی آن که فِکر جــــــان نبودی

عاشقـــم عاشق که دَرد عشـــق را جُــــز او نداند

غرق بحــــر عشقم و چون نــــوحْ پشتیبــان نبودی

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 180]