نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 779 )                                       

ســوره 8 : انفـــال ( مـدنـی ـ 75 آیه دارد ـ جزء نهم ـ صفحه 177 )

    ( قسمــت بیست و ششـــــم )

گـوهــر وصــال

 ( جزء د هــم صفحه 185 آیه 64    ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ حَسْبُکَ اللّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ      

 تفسیـــر لفظـــی :

اى پیامبر ؛ خدا و کسانى از مؤمنان که پیرو تواند تو را بس است

 تفسیر ادبی و عرفانی : 

این آیت اشارت دارد به این که :

ای محمد ؛خداونــــد و مؤمنــــان ، تــــو را کافی است ! 

و چون کفــــار قریش ،

گروه مؤمنــان را (که جمعیت چشمگیری شده بودند ) دیدند،

دل از دولت خویش برگرفتند و غمناک تر شدند ،

غمناک تر از روزی که رسالت پیامبر (ص) آشکار شده بود !

ای جـــوان مـــــــــرد ؛

گوهـــر وصــــال نه چیزی است که ؛

به دست هر دون همتی افتد ،

دُرّی است که در صدفِ صدقِ صدیقـــان به دست آید ،

و گوهری است که از حدائــــــقِ (باغها) عاشقان پیدا شود ،

غواصانِ این گوهر ، خورشید ارادت و مقبول حضرت الاهیّت آمدند ،

و صفت ایشان در کتاب به ( بَعضُهُم اَلِیاءُ بَعض ) آمده ،

و آنانند که ربّ عزّت در باره ی آنان فرمود :

( اُولئِکَ هُمُ المُؤمِنُونَ حَقّاً ) ،

و ثــــواب ایشـــــان ( لَهُم مَغفِرَةٌ وَ رِزقٌ کَرِیم ) ،

و رزق کـــریـــــــم آن است کـــه ؛

چون خورشید وصــال از مشرق تابان شود ،

همه آرزوها نقد گردد ،

و زیادتی بی کـــران شود ،

قصه ی آب و گل نهــــان گردد ،

و دوست ازلی عیــــــــــــان گردد ،

و دیده و دل هر دو به دوست نگــــران (نظاره گر) شود که :

هــرکـــه را نــــــــور تجلــــی بر دلش آیــد پـدیــد

پس عجب نه گر چو موسی کُه بر او حیران شود

آفتـــاب نیمه شب

ای خوب رخ که پرده نشینی و بی‏حجاب
ای صدهـــــزار جلوه‏گر و بــاز در نقـــــاب

ای آفتـــابِ نیمـــه شب ، ای ماهِ نیمروز

ای نجــم دوربین که نه ماهی، نه آفتاب 

کیهـــان طلایه دارت و خورشید سایه‏ات

گیســـوی حور خیمــه نـــاز تــو را طناب

جانهای قدسیان همه در حسرتت به سوز

دل های حوریان همـــه در فرقتت کبــــاب

انموذَج جمـــالی و اسطــــوره جـــــــــلال

دریــــای بی کرانی و عالم همــــه سراب

آیا شود که نیم نظــــر سوی مــــــا کنـی

تا پر گشوده کــــوچ نماییم از این قِبــــاب

ای جلــــوه ات جمــــالْ دهِ هرچه خوبـــــرو 

ای غمزه ات هلاکْ کنِ هر چه شیخ و شاب

چشم خرابِ دوست خرابــــم نمــوده است

آبــادی دو کوْن به قـــربـــان این خــــــــراب

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 47]

به عرفات رفتن کاری است

و در عرفه ماندن کاری است دیگر

سعی کنیم در عرفه بمانیم