*** نـذر آقـا ***
کلام عشق
نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 777 )
ســوره 8 : انفـــال ( مـدنـی ـ 75 آیه دارد ـ جزء نهم ـ صفحه 177 )
( قسمــت بیست و چهــارم )
عطـای مـؤمــن
( جزء د هــم صفحه 183 آیه 50 )
بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم
وَلَوْ تَرَى إِذْ یَتَوَفَّى الَّذِینَ کَفَرُواْ الْمَلآئِکَةُ
یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ وَذُوقُواْ عَذَابَ الْحَرِیقِ
تفسیـــر لفظـــی :
و اگر ببینى آنگاه که فرشتگان جان کافران را مى ستانند
بر چهره و پشت آنان مى زنند و [گویند] عذاب سوزان را بچشید
سالروز شهادت امام محمد ابن علی ٍ الباقر علیه السلام تسلیت
تفسیر ادبی و عرفانی : [ بخش دوم ]
[ادامه مطلب از پست قبلی ]
سومین نوع مرگ ؛ مرگ تحفـــــه و کرامـــت است ؛
این مرگ ؛ مرگ مؤمنــــــــان و نیک مــــــــــردان است ،
که فرشتگان رحمت به صــــــد هــــــــــزار لطف و کرامت ،
و رفق و راحت و بشری و بشـــــــــارت ،
آنــــان را قبض روح کنند ،
و به لطف و کرم و نوازشِ بی نهایتِ پروردگار بشــارت می دهند ،
که مصطفی (ص) فرمودند :
عطای مؤمـــن ؛ مـــــــــــرگ است ،
زیرا حجــــــــاب مؤمن از نفس او است ،
و مــــــــــرگ ؛ برداشتنِ آن حجــــــــاب است ،
و عارفـــــان را هیـــــــچ عطــــائی و تحفــــــــه ای ؛
بدان نرسنــــــد که راه دوست بر آنــــــان گشوده شود ،
و حجــــــــاب هـــــــــا برداشتـــــــــه شــــــــــود .
از این مرگ صورت نگـــر تا نتــــرسی
از این زندگی تــرس که اکنون در آنی
از این زنـــــــدگی زندگانــــی نخیـــزد
که گرگ است و ناید ز گرگان شبانی
چقدر تفـــاوت است میان گروهی مـــردگان ؛
که دل ها به یادشان زنـــــــــــده می شود ،
و میـــــــــان گــــــروهــــــــــــــی زنـــــــــدگان ؛
که دل ها از دیدن آنان سیـــــاه می گردد !
نقل شده که درویشی خداشناس این آیه را از کسی شنید :
اِنَّ زَلزَلَةَ شَیءٌ عَظِیمٌ
در حال ؛ وقتش خوش گشت ، حالت سماعش افتاد ،
نعــــره ای بــــــزد و گفت :
آه ! کی باشد که این روز آیـــد !
و این درویش از این بنـــــــد درآید !
او را گفتند : تو را چه روی نمود از این آیت ؟
گفت : دنیــــا حجـــــــــاب است ،
و قیـــــــامت ؛ وقــت مشــاهـــــدت ،
و دوستـــان را حجـــاب ؛ بــــــــلا است،
و مشــــــاهـــــدت ؛ عطـــــا !
کی باشد کزین حجــــاب بـــــــــاز رهیـــــم؛
و به دولــــــت مواصــلـــــــت رسیـــــــــم !
آن روز که آمـــدی به دنیــــا عُریــــان
بودند همه خنــدان و تو بودی گریــان
کاری بکن ای دوست که وقت رفتــن
باشند همه گریان و تو باشی خندان
نقل شده : مؤمنی در هنگام احتضار فرزندان را به نزد همی خواند و با حالتی بشّاش ، سخنانی و توصیه هائی به فرزندان نمود ! آن گاه این بیت را خواند و با لبخنـــــد از دنیـــــــــا رفت :
نشان مــــرد مؤمــــن با تـــو گویم
که چون مرگش رسد خندان بمیرد
*******************************
چهارمین نوع مرگ : مرگ مشاهدت است ؛
این مـــــرگ ؛ مـــرگ پیــــــــامبـــــــران است ؛
که اعــــــزاز و اکــــــــرام پیامبران و نوازش ایشان ،
به نداء لطف بی واسطه از حضرت عزت روان ،
و فرمــــــــــایـــــــــد :
« یا أَیَّتُهَاالنَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ارْجِعی إِلى رَبِّکِ راضِیَةً مَرْضِیَّةًفَادْخُلی فی عِبادی وَ ادْخُلی جَنَّتی »
ای نفس مطمئن و آرمیده ؛
به ســــوی خــــــــدای خویش ،
خشنــــــــود و خوشحــــال بشتـــــــاب .
نقل شده : امام حسین علیه السلامهر چه به ظهر عاشورا نزدیک تر می‌شد هیجان و بر افروختگی صورت ایشان بیشترمی‌شد . مثل یک کسی که مدتها عزیزش را ندیده است، وقتی به وطنش بر می‌گردد وبه کوچه‌شان می‌رسد در آن لحظات آخر می‌دود . چون هر چه به خانه نزدیک ترمی‌شود هیجانش هم بیشتر می‌شود
نوشتـــــه اند :
روزی حضرت مصطفی (ص) ؛
جمعی از مهاجر و انصار را دید گرد هم آمده اند ،
آنان را مرحَباً مَرحَباً فرمود و چشمش پـــر آب شد !
آن گاه وصیــــت هــــا کــــرد و پنــــــــــد هــــــــا داد ،
یاران گفتند : ای رسول خدا ؛
مگر روزگار عمرت به سر آمده و وقت رفتن در آمده ؟
فرمودنــــــــد :
آری مرغ جان سرِ آن دارد که باز پَــرَد ،
و به آشیــــــانِ عـــزت رود ،
مرغی که هرگاه از قفس بَشَری
بر افـــق غیب پرواز کند ،
فرشتگان عالَم قدس ،
دستها به دیده ی خود باز نهند،
ورنه برق این جمـــال ، دیـــــده های ایشان را بسوزد !
نوشته اند : چون وقت مرگ موسی (ع) در رسید ؛
برقی در هوا از هیبتِ عشق او بتــــــــافت ،
که به چشم عزرائیل برخورد و آسیب دید !
ندا رسید : ای عزرائیل ؛ چون نزد دوستـــان مـــــا روی ؛
نگــــــــــر تـــــا به ادب باشی ،
و بی دستوری فرا نزد ایشان نروی .
*****************************
و این است زبان حال مشتــــــــــاقی که
از غیرت دوستی و کمـــــال در مهـــر ازلی بسوزد و همی گوید :
یارب ار فانی کنی مــــا را به تیـــــغ دوستــی
پس فرشته ی مرگ را با مــا نباشد هیچ کار !
هر که از جام تو روزی شربت عشق تو خورد
چون نماند آن شراب ، او داند آن رنـــج خمار !
موضوع :
نظر ()