تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (99)

سوره 99 : زلـــزال

نعیــــم جــــاودان

بنام خداوندی که مطیعان را وعده نعیم جاودان،

و عاصیان را وعید دَرَک های نَیـران داد،

هـمه را در این سـرای آزمایش هست کرد،

و به حکمت میان آنان اختلاف و فرق و تفاوت قرارداد !

بعضی گریان، بعضی خنــدان،

گروهی با کفــر و نفـــاق،

و جمعی با دین و ایمـــان !

آنگاه آنها را در خاک کند پنهان !

پس از آن زمین بجنباند به فــرمان !

تا بیرون ریزد بار خود از آدمیـان و پریان !

الهــــــــی ؛

ای سزای کَــرَم و ای نوازنـده عالَــم ،

نه با جز تو شادیست نه با یاد تــو غم ،

خصمی و شفیعی و گواهی و حَکَم !

##############################

الهــــــــی ؛

تو دوستان را به دشمنان می نمائی ،

درویشان را غم و اندوه دهی ،

بیمار کنی و خود بیمارستان کنی ،

درمانده کنی و خود درمان کنی ،

از خاک آدم کنی و با وی چندان احسان کنی ،

سعادتش بر سر دیوان کنی ،

و به فردوس او را میهمان کنی ،

مجلس روضه رضوان کنی ،

ناخوردن گندم با وی پیمان کنی ،

و خوردن آن در علم غیب پنهان کنی ،

آنگه او را زنـــدان کنی ،

و سالهـــا وی را گریان کنی ،

جبّاری تــو ، کار جباران کنی ،

خداوندی تــو ، کار خداوندان کنی ،

تو عتاب و جنگ همه با دوستــان کنی ،

راضیـــم به رضایت هر چه خواهی آن کنی ،

خواه مـرا خنــدان ، خواه مــرا گریــان کنی ،

خواه مــرا جهنـم ، خواه وارد رضــوان کنی

&&&&&&&&&&&&&&&&&&

یکی درد و یکی درمـان پسندد

یکی وصل و یکی هجـران پسندد

میان هجر و وصل و درد و درمان

پسندم آن چه را جانـان پسندد