نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1208 )                                                                

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت شـانزدهـــم )

امـانتــداری

 ( جزء نوردهم صفحه 375 آیه 193 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الْأَمِینُ

    ترجمه لفظی آیه شریفه :

روح الامین آن را بر دلت نازل کرد

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

محمد مصطفی(ص) را مردم

حتی قبـــــــــــل از بعثـــــــت

به درستـــــــــکاری و امانتــــــداری می شناختند.

امانت داری گوهری است که این زمان بیش از هر زمان دیگر

کمبود یا فقدان آن در جامعه احساس می شود ،

این همه پرونده های فساد مالی و اخلاقی که در مراجع قضایی مطرح است ،

ناشی از این کمبود است ،

آن ها که بر اموال مردم تسلط و مسئولیت دارند

اگر امانت داری را از پیامبرشان (ص) یاد می گرفتند این مسائل مطرح نبود،

نقل شده در زمانهای سابق که عیاران و راهزنان ،

اموال کاروانها و مسافران را با زور و خشونت می گرفتند ،

راهزنان برای شناسائی کاروانی،

یکی از افراد خود را به آن کاروان فرستاده بودند

تا اطلاعات جامعی از کم و کیف کاروانیان و اموال آنها بدست آورد ،

او پس از نفوذ در کاروان ، ضمن نزدیک شدن با افراد

از مقدار اموال آنها مطلع می شد ،

گویا یکی از کاروانیان حمله قریب الوقوع دزدان را پیش بینی کرده بود

و مقداری پول یا طلایی که با خود داشت به آن دزد نفوذی داد

و گفت اینها بعنوان امانت نزد تو باشد ،

پس از حمله راهزنان ، شخص امانتگذار ،

آن دزدنفوذی در کاروان را نیز همراه راهزنان دید !

آه از نهادش برآمد

که من اموالم را به چه کسی سپرده ام !

پس از پایان کار راهزنان و  گرفتن تمام اموال کاروانیان ،

آن دزد نفوذی نزد آن شخص آمد

و پول ها و طلاهای او را پس داد

و گفت با این امانتگذاری ات ضررهنگفتی بمن زدی !

مرد گفت : تو که دزد بودی پس چرا این پولها و طلاها را نبردی ؟

فکر می کنید دزد چه پاسخ داد ؟

دزد گفت پس مردی و جوانمردی کجا رفته ؟

من دزد هستم ولی خائن نیستم !

تو اموالت را به امانت بمن سپردی

و من هرگز در امانت یانت نمی کنم !!!

 ای کاش همه افرادی که این مملکت و پستها و مقامها

و اموال آن به امانت نزدشان سپرده شده

به اندازه آن راهزنان سابق جوانمردی و امانتداری داشتند

و به امانتهای مردم خیانت نمی کردند. 

رای مردم هم امانت است

آن را پاس دارید و به وعده هایتان عمل کنید

پیامبر(ص) فرموده باشند :

ثَلااثٌ خِصالَ مَن کُنَّ فِیهِ مُنافِقا

مَن اِذا حَدَّثَ کَذِب وَ اِداَ ائتُمِنَ خانَ وَ اِذا وَعَدَ اَخلَف

سه صفت و خصلت در هرکس باشد منافق است :

کسی که دروغ بگوید ؛

کسی که در امانت خیانت کند ؛

و کسی که خلـــف وعــــــده نماید !

شاید این جمعه بیاید مهدی (ع)

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1207 )                                                                 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت پانزدهـــم )

مقتضــای رحمـت

( جزء نوردهم صفحه 375 آیه 192 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و راستى که این [قرآن] وحى پروردگار جهانیان است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

کیفیّـت تنـزیـل قـرآن :

خداوند برای تشریف امّت و تعظیم قرآن ؛

آن را مانند تورات ، یک نوبت نفرستاد ؛

بلکه آن را سوره سوره و آیه آیه ،

در مدت بیست سال فرو فرستاد !

بدین نسق که بعضی از احکام آن عام ؛

و بعضی خاصّ است !

بعضی به نظمی ظاهر فرستاد ،

و بعضی به نصّ قاطع ،

بعضی مجمل و بعضی مفصّل ،

بعضی مطلق ، و بعضی مقیّد ،

بعضی محکم و بعضی متشابه ،

که اگر همه ، متشابه بودی ؛

کسی را در جهان به علم تنزیل واقف نبودی !

اگر همه ظاهر بودی ؛

کس را رتبتت علیم نبودی !

اگر همه متشابه بود ؛

خاص با عام در نادانی برابر بودی !

و اگر همه ظاهر بودی،

عامّ و خاصّ در دانائی متساوی بودی !

و راه تفصیل بر خلق بسته بدی ؛

چه ؛ خاص را با عام برابر کردن ؛

مقتضی رحمت نیست !

و عام با خاص متساوی داشتن ،

در حکمت روا نیست !

بلکه مقتضای زحمت و حکمت آن است که ؛

هرکس را بر وفق و سزای او شربتی هند ،

و بر وفق حسن سعی و کوشش او ؛

راه رسیدن او را به مقصد آسان کند . !

دل کیست که گوهری فشانَد بی تو ؟

یا تن که بوَد که مُلک رانَــــد بی تـــو ؟

والله که خِـــرَد راه ندانـــــد بی تــــو !

جان زَهــره ندارد که بمانـــــد بی تو !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1206 )                                                               

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت چهــاردهـــم )

«( اصـل ایمــان )»

 ( جزء نوردهم صفحه 375 آیه 192 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

وَ إِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و راستى که این [قرآن] وحى پروردگار جهانیان است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

ای محمّــــد ؛

این قرآن که کافران از پذیرفتن آن روی گردان شدند ،

و گفتند افسانه ی پیشینیان است ،

نه چنان است که ایشان گفتند ،

به جلال و عزت ما ،

و به عظمت و کبریاء ما ،

که این قرآن کلام ما است ،

صفت و علم ما است ،

و فرستاده از سوی ما است .

خداوند به عزت و جلال خود سوگند یاد میکند و می فرماید :

که این قرآن کلام من است ،

و هرچند کافر ملحد مرا به سوگند باور ندارد ،

و مؤمنِ موحد بی سوگند باور دارد ،

اما سوگند من برای تایید و تاکید ،

و تمهید و تعریف و تشریف است ،

تا دوست می شنود می نازد ،

و دشمن می شنود ؛  دل می بازد ! 

ای محمّــــد ؛

اگر سادات عرب و کفار قریش ،

از تو اعراض می کنند ، غم مخور ؛

ما هزاران هزار دوست داریم ،

در پرده ی غیب که جانهاشان را به عشق تو می پروریم ،

کسانی باشند که پس از پانصد سال (1) به وجود آیند ، 

که عشق تو راحت جان آنان ،

و دوستیِ تو اصل ایمان آنها باشد !

دلم ز جمله ی خوبان تو را گرفتـــارست

اسیر حسن تو ام ورنه حسن بسیارست

-----------------------------------------

(1)   ملاحظه فرمایید که در این حدیث و پیشگویی درست ؛ در قرن پنجم و ششم هجری

( یعنی پس از 500 سال ) و پس از آن ؛ چه کسانی از قبیل شیخ انصاری ، ابوسعید ابوالخیر ،

شیخ عطار ، امام احمد میبدی ، امام فخر رازی ، مقدس اردبیلی ، شیخ طوسی ، شیخ طبرسی ،

کلینی ، جواد آقا ملکی ،  امام خمینی ، آیة الله بهجت ، و مانند آنها به وجود آمدند

که سر تا پا وجودشان عشق و دوستیِ خدا و رسول او بود .

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1205)                                                               

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت سیــزدهـــم )

گــرمیِ دوستــی

 ( جزء نوردهم صفحه 371 آیه 109 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و بر این [رسالت] اجرى از شما طلب نمى ‏کنم

اجر من جز بر عهده پروردگار جهانیان نیست

نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

همه ی آن پیغمبران این آیت را گفتند ؛

تا همه ی خلق بدانند ؛

که هرکس کاری برای خدا می کند ؛

مــــــزد او را هم از جز خــــــــدا نخواهد !

خداوند به موسی وحی فرستاد که ای موسی ؛

حاجت خود را به من نما ،

و هرچه خواهی از من بخواه ،

حتی نمک نان و علف گوسفندان !

و این خود درجه ی مزدوران است !

که عمل کنند و چشم به پاداش دارند !

اما عارفان را حال ، دیگر است ؛ و کار ، دیگر !

ایشان عمل که کنند نه از بهـــر پاداش است ،

و پاداش برای عمل را تاش (لکّه) دانند !

که گفتــــــه اند :

در هر حال ، شمار با مــــزدوران است ،

با عــــــــارف چه شمــــار است ؟

عارف ، خود مهمان است ،

مزد مزدور و پذیرائی از مهمان درخور میزبان است !

مایه ی مزدور ، حیــــرت

و مایه ی عارف ، عیـــــان است !

جان عارف در سر مهـــــر او تاوان است ،

جان او ، همه چشم ؛ و راز او همه زبان است !

آن چشم و زبان در نــــور عیــــان ناتوان است !

مـــزدور را نــــــور امیــــــــد در دل تــــابــــد ،

و عارف را نــــور عیــــان در جـــــــان !

مزدور ، خود در میان نعمت ، گردان ؛

و از عارف ، خود ، عبارت نتوان !

نقش عارف را خود قیمت پیـــــدا  نــــه !

دانـــــــی چـــــــــرا؟

که آن نفس ، از حضرت جـــــدا نیست ،

قالب چون صدف است و نفس چون جوهــــر !

مبدأ آن از حضرت است و مرجع آن بسوی حضرت !

اگر آن از اینجــــــا بودی نفسانی بودی ،

و اگر نفسانی بودی ، حجاب تفرقه بسوختی !

که ؛ آن چه نفس عارف سوزد آتش دوزخ نسوزد !

از بهر آن که ؛ آن آتشی است که ؛

گرمـــــــیِ دوستـــــــی آن را می افروزد !

عارف چه کسی بوَد ؟

او که از آواز صور آگاه شود ،

یا هول رستاخیز ، او را مشغول دارد ،

یا دود دوزخ بدو رسد ؛

یا نعیـــــم بهشت بر او آویـــزد !

امروز همه ی جهان در شغلند و او با یکی است !

و فـــردا همه ی خلق در نعیـــــم ، غرق و عارف با آن یکی !

تسبیح رهی وصف جمـال تو بس است

وز هشت بهشتمان وصال تو بس است

اندر دل هرکسی جـــــــدا مقصـــــودی

مقصود رهی خیـــال روی تو بس است