نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (644 )  

ســوره 5 : مـــائـده ( مدنی ـ 120 آیه دارد ـ جزء ششم ـ صفحه 106)

    ( قسمــت بیستـــم )

زمــام شـریعـت

 ( جزء هفتــم  صفحه 122 ـ آیات 84   و 87  و 88 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

84 ـ وَ مَا لَنَا لاَ نُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ مَا جَاءنَا مِنَ الْحَقِّ

وَ نَطْمَعُ أَن یُدْخِلَنَا رَبَّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِینَ

تفسیر لفظی :

و براى ما چه [عذرى] است که به خدا و آن چه از حق به ما رسیده

ایمــــــــان نیاوریم و حال آنکه چشم داریم که پروردگارمان

ما را با گروه شایستگان [به بهشت] درآورد

این آیت در باره ی جوان مردانی بیامد که جان هاشان اندوهناک ، و دل هاشان دردناک ، و سریر اسرار عزت دین در ازل در طینت ایشان نهادند ، پس آنان گفتند : حال که جمال عزّت قرآن بر دل های ما تجلی نمود ، چگونه ننـــــازیم ؟ و در راه عشق او جان نبازیم ؟

ما را غم آن غمزه ی غمّار خوش است

وز چون تو بتی کشیدنِ ناز خوش است

87 ـ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لاَ تُحَرِّمُواْ طَیِّبَاتِ مَا أَحَلَّ اللّهُ لَکُمْ

وَ لاَ تَعْتَدُواْ إِنَّ اللّهَ لاَ یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ

اى کسانى که ایمان آورده‏ اید چیزهاى پاکیزه ‏اى را که خدا براى [استفاده] شماحــــلال کرده حــــرام مشمارید و از حد مگذرید که خدا از حد گذرندگان را دوست نمى‏ دارد

نشان سعادت بنده آن است که بر حـــــدّ فرمـــان بایستد ، و از اندازه ی شرع در نگذرد ، اگر مبــــاحی بیند به خضوع و خشوع  پیش شود ، و به جان و دل در پذیرد ، و اگر حـــــرام و محظوری بیند بایستد و در آن تصرّف نکند ، و انکار نیاورد ، هوی و دل خواست خویش در مباحات کند ، و خود را به دست زمـــام شـــریعــت دهد .

در زوایــای خرابــات از چنین مستـــان هنــــــوز

چند گوئی مرد هست و مرد هست آن مرد کو ؟

بر درختی کین چنین مرغان همی دستــان زنند

زان درخت امـروز اصل و بیخ و شاخ و برگ کو ؟

از بـرای اُنسِ جـــان اندر میــــان اِنس و جــــان

یک رفیقِ هم سرشتِ همدمِ همـــدرد کــــــو ؟

88 ـ وَ کُلُواْ مِمَّا رَزَقَکُمُ اللّهُ حَلاَلًا طَیِّبًا وَاتَّقُواْ اللّهَ الَّذِیَ أَنتُم بِهِ مُؤْمِنُونَ

و از آن چه خداوند روزىِ شما گردانیده حلال و پاکیزه را بخورید

و از آن خدایى که به او ایمان دارید پروا دارید.

پاکیزه آن است که از غیب درآید ، و هرچه از غیب آید بی عیب باشد ، و به جان و دل باید قبول کرد ، و روزی رسان را سپاس گزارد ، و زینهار که این روزی را به غفلت نخوری ، که خوردن به غفلت ، در شریعت ، ارادتِ حــرام ، و تخم طغیان  و عصیان است ، و اهل غفلت را گویند می خورند چنان که چهارپایان و جانوران می خورند !