نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1204)                                                                

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت دوازدهـــم )

 بـاغ وصــــال

 ( جزء نوردهم صفحه 371 آیه 107   )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

من براى شما فرستاده‏ اى در خور اعتمادم

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

در قصه ی آن پیغمبران فرمود که ؛

آنها هریک صفت امانت و استواری خویش را

بر امّت اظهار کردند ، و همگی گفتند :

ای قوم ؛ من برای شما فرستاده ی درستکاری هستم !

زیرا شزط داعی آن است که ؛

در میان قوم خود به امانت و دیانت معروف باشد ؛

تا دل ها به وی گراید ،

و آن درستی و راستی و استواری ،

ایشان را به پذیرفتن پیغام وادارد !

نبینی که محمد مصطفی(ص) پیش از بعثت ؛

به محمد امین معروف بود ؟

و مردم او را به امانت و دیانت شناخته ؛

امانت ها نزد او میگذاشتند !

و در همه ی کارها بر گفتار و کردار وی اعتماد داشتند .

در راز خلقت سرور کائنات آورده اند که :

عالمیان مشتی خاک بودند در تاریکیِ خود بمانده ،

و در نهادتیرگی سرگردان مانده ،

و در پرده ی آفـریدگی نا آگاه مانده ،

همی از آسمان ازلیت باران انوار سرمـدیت باریدن گرفت ،

خاک خوشبو  گشت و سنگ گوهـر ،

و رنگ آسمان و زمین دیگــر گشت ،

 لطیفه ای پیوند آن نهاد گشت ،

و خـداونــد از نــور خود پرتوئی برآن پاشید ،

 چون سینه به نــورالاهی گشاده شو د ؛

همّت عـالــی گردد، ،

غمگین آسوده شود ،

دشمن دوست گردد ،

پراکندگی به گردآوری بدل شود ،

بساط بقــــــا بگسترد ،

فرش غـنــــــــــا درنوردد ،

زاویه ی انــــــــدوه را دربندد ،

بــــــاغ وصــــــــال را دربگـشــایـــــــد ،

و مؤمــــــن ، با خــــدا همـــــــــــراز گـــــــردد ،

آن شب که من ازفـراق تو خـون گریم  

بـــاری به نظــاره آی تا چــون گریم

هــرلحظه هــزارقطـره افــزون گریم  

هـرقطـره به نوحــه ای دگرگـون گریم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    (1203)                                                                 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت یازدهـــم )

عـزّتِ رسـالـت

 ( جزء نوردهم صفحه 371 آیه 106   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم  

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

( بخش دوم )

بدان که تقــوی در قــرآن به پنـــج معناست :

1 ـ تقوای دوری از شرک ، و عقیده به توحید ؛

فَسَاَکتُبُها لِلَّذِینَ یَتَّقُون

که بهشت برای متّقیان است .

2 ـ تقوی به اخلاص است و دوری از نفاق ؛

یا اَیُّهَاالَّذِینَ آمَنُوا اِتَّقُواالله وَ کُونوُا مَعَ الصّادِقِینَ

ای مؤمنان ؛

بپرهیزید از این که اخلاص در کردار خویش را

به نفاق و شک بیامیزید ،

قدر خویش را بدانید ،

و از راه غرور برخیزید ،

و با راستان و راستگویان باشید .

3 ـ تقوی به راستی و دوری از ریا ؛

اِنَّما یَتَقَبَّلُ الله مِنَ المُتَّقِینَ

آری ؛ کار از شایستگان ، شایسته است ،

و از شستگان شسته !

پس کار در عنایت بسته ،

نه در طاعت بسته !

آن کند که خود صلاح داند ،

نه افزاید و نه کاهد !

اراده ، اراده ی او است ،

و مشیّت ، مشیّت او !

4 ـ تقوی به سنّت و ولایت ؛

اِمتَحَنَ اللهُ قُلُوبُهُم لِلتَّقوی

دین را از بدعت خالص کرده ؛

و دلهای پاک از بدعت زدوده ،

و به سنّت پیامبر(ص) و سیره ائمه معصومین(ع) آراسته ،

و به ترس از عقوبت خـــــــدا پاکیزه شده ،

و به شــــــــــرم زنــــــــده ،

و به اخلاص روشن گردیده است !

5 ـ تقــــوای اجتنــاب از گنـــــاه ؛

چنانکه در قصّه ی یوسف فرمود :

اِنَّهُ مَن یَتَّقِ وَ یَصبِر ...

این تقوی اشارت است به خلوت زلیخا با یوسف ،

و این صبر اشارت است به ؛

روز در چاه افکندن یوسف !

چه ؛ هرکسی از معصیت پرهیزد ،

و بر محنت صبر کند ؛

خداوند مزد نیکوکاران را ضایع نکند !

که ؛ اِنَّ اللهَ لا یُضِیعُ اَجرَ المُحسِنِینَ

****************************

توضیح اینکه : در همه آیه های مربوط به این پنج نبیّ

(نوح ، هود ، صالح ، لوط ، شعیب)

همه جا مرسلین را به صیغه جمع آورده ، در صورتیکه هریک از آنها یک نفر مرسل و مستقل بوده اند !  

علت آن است که ؛ خداوند خواست بفهماند که همه انبیاء نور واحدند و هدف و خط مشی شان

یکی است و تکذیب یکی از آنان در حکم تکذیب همه آنان است !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         (1202)                                                                 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

( قسمت دهـــم )

تقـرّب به دوسـت 

( جزء نوردهم صفحه 371 آیه 106   )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلَا تَتَّقُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

چون برادرشان نوح به آنان گفت آیا پروا ندارید

نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

در حکایت این پنج پیغمبر ؛

(نوح ، هود ، صالح ، لوط ، شعیب)

همگی به برادران و خویشان خود گفتند : اَلا تَتَّقُونَ ؟

چون آن گاه که سخن گویند ؛ به تلطّف گویند ؛

تا سخن در آنان گیرد و به قبول نزدیکتر باشد .

چنان که خداوند به موسی و هارون فرمود :

چون به نزد فرعون روید ؛ سخن نرم گوئید ،

و آن پیمبران هیچ یک نگفتند : اِتَّقُواالله ...

که در آن نوعی امر و خشونت است ،

تا دلهای قومی از آن نفرت گیرد !

بلکه گفتند : اَلا تَتَّقُونَ ؟

که فرمان به تقوی است ،

چون تقوی اصل همه ی هنرها است ،

و مایه همه طاعت ها است .

خداوندانِ یقین را در میعادِ معـــاد جز تقوی زادی نیست !

که آن بهترین زاد است :

اِنَّ خَیرَالزّادِ التَّقوی وَ لِباسُ التَّقوی ذلِکَ خَیرٌ

از منظر عارفان و سالکان راه حقیقت ؛

جامه های پرهیزکاری چند گونه است ؛

که خداوند به بندگان بپوشانَد ،

یکی را جامه ی اسلام پوشانَد ؛

که گاه افتان و گاه خیزان ، عاقبت رَستـــــــــه شود ؛

یکی را جامــــــــه ی ایمــــــــان پوشانَد ؛

که هم افنـــــد و هم خیـــــزد ،

 اما کم افتد و بسیــــار خیــــــزد ، و زود رستــــه شود !

یکی را جــامـــه ی تقـــــــوی پوشانَد ؛

که شاد زیَـــــــــد و شاد میـــــــرَد و شاد خیـــــــزد !

یکی را لبــــــاس مهـــــــر پوشاند ؛

که بی قـــرار  زیَـــــد ! مشتـــاق میـــــرد ؛ و مست خیـــــزد .

تسبیح رهی وصف جمال تو بس است

وز هشت بهشتمان وصال تو بس است

اندر دل هرکسی جـــــدا مقصــــودی

مقصود رهی خیال روی تو بس است

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         (1201)                                                                   

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

( قسمت نهـــم )

شـریعـتِ دوستـی

( جزء نوردهم صفحه 370 آیه 79 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَالَّــذِی یُمِیتُنِــــی ثُـمَّ یُحْیِــــینِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و آن کس که مرا مى‏ میراند و سپس زنده‏ ام مى‏ گرداند

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

خلیــل مرگ را به خـــــــدا نسبت داد ؛

چون مرگ غنیمت و نعمت است ؛

که با روح به آن می رسند ؛

که هرکس نه به او باقی است در حقیقت فانی است !

و هرکس نه به او  زنده ؛ او به حقیقت مرده همیشگی است !

الاهـــــــا ؛

نه جز از شنـــــــاخت  تــــــــــــو  شادی است ؛

نه جـــــــز از یافت  تــــــــــــو  زندگانی !

زندگانی بی تو مُــــــــردگی است ؛

و زنده به تو ، هم زنده و هم زندگانی است ،

کسی که زندگانی وی به او بوَد ؛

از او لحظه ای و حرکتی به سر نیاید ؛

مگر که همه در او مُستَغـــــــــرَق  بوَد !

غم کَی خورَد آن که شادمانیش توئــی ؟

یا کَی مُـــرَد آن که زنــدگانیش تــوئــی ؟

در نسیـــه ی آن جهــان کجـــا دل بنـــدد

آن کس که به نقد ؛ این جهانیش توئی ؟

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         (1200)                                                                  

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 26 : شعراء ( مدنی ـ 227 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 367 )

  ( قسمت هشتـــم )

تقوی از منظـر قـرآن

 ( جزء نوردهم صفحه 370 آیه 79 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَ یَسْقِینِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و آن کس که او به من خوراک مى‏ دهد و سیرابم مى‏ گرداند

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

خلیل از خوراکیهای لذیذ و آشامیدنیهای گوارا نفرت داشت !

و می گفت : این صورت ما فرموده ی آفرینش او است ؛

و این تـــن ما فرموده ی امــــــــر او است ؛

ما به دامن ارادت او از آن وابستیم ،

تا ما را بی غـــــــذا نگذارد ؛

و هنوز پرگار قدرت در دایره ی وجود نگذاشته بود که ؛

هرکس را آنچه سزاوار او بود دادند و از آن پرداختند !

یکی در بنــــد غـــــــــذای نفس است ؛

و دیگری در بند غــــذای دل !

غذای نفس ؛ خوردنی و آشامیدنی است ؛

و غـــــذای دل ؛ شناسایی و دوستــــــی است ،

یکی زنده به نفس ، و زندگی وی بسته به غـــــذا است ؛

و آن دگر ، زنده به حق ، و زندگی او به مهـــــــر است و یـــــاد !

             ابراهیـــــــــــــم گفت :

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ

 اگر روزی بیمار شوم ؛ درمان دردم از او جویم ؛

خلیل بیمـــــاری را به خــــود نسبت داد ؛

و نگفت وقتی خدا بیمار میکند !

هرچنــــــد همـــه چیــــــز از او است ؛

لیکن او خواست تا ادبِ خطــــاب بجـــــــای آورَد ؛

و درمان درد خلیل به این بود که ؛

جبرئیل گاه گاه به فرمان خداوند می آمد و می پرسید ؛

حالت شب گذشته ات چون است ؟

خرسنـــد شوم به آنکه گوئـی یک بــــار

ای خسته ی روزگار ، حالت چون است ؟