نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1121)                 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 21 : انبیاء ( مکّی ـ 112 آیه دارد ـ جزء  هفدهم ـ صفحه 322 )

  ( قسمت بیست و نهم )

حکــم اَزَلــی

 ( جزء هفدهم صفحه 330 آیه 92 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ

ترجمه لفظی آیه شریفه :

این است امت‏ شما که امتى یگانه است

و منم پروردگار شما پس مرا بپرستید

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

مفهوم این آیت ؛ ترغیب مؤمنان به راه راست

و راه جماعت و اقتدا به پیشینیان کردن است ،

زیرا ؛ خدا یکی و پیغمبر یکی و شریعت یکی است ؛

پس بیراهه نروید تا گمراه نشوید ،

من خدای شما هستم ؛

مرا بپرستید و شأن مرا بدانید ،

راز مرا در جریان تقدیر نگه دارید ،

و دل خود را به یاد من دوام دهید ،

و عاقبتِ خود را آمرزش از من خواهید .

                     گفتــــــــــه انــــــــــد کــــــــــه :

ایمان ما از راه سمع است ؛

نه به حیلتِ عقل !

به قبول و تسلیم است ؛

نه به تأویل و تصرّف !

دل اگر گوید چرا ؟

گوئی من امر را سرافکنده ام ،

عقل اگر گوید که چون ؟

برگو که من بنده ام !

ظاهر قبول کن و باطن بسپار !

حضرت مصطفی (ص) فرمودند :

این که می خوانید و می شنوید که :

خداوند هر شب بر آسمان دنیا نازل می شود !

یا : خــــــــــدا بهشت جاوید به دست خود ساخته !

یا : خداوند به دست خود درخت طوبی در بهشت کاشت !

یا : خداوند به دست خود ستمگر را در آتش می اندازد !

یا : روزگار را بــــد مگوئید که هم او خــــــداست !

یا : خـــداونــــــد بر عـــــــرش قرار دارد !

مقصــــود از این خلعـــــت ها ؛

نه اعیان آسمان و زمین و عرش و کرسی و بهشت و دوزخ است !

و نــــــــه مقصـــــود ، نوازش و تشریف آن است !

لیکن در حکم قِــــــدَم (ازل) رفتـــه که ؛

شما را در این منــــزل ها گذری باشد ،

و در این مواضـــع ، نظــــــــــری !

در هر منزلی از این منزل ها که خداوند فرمود :

ما از لطف خود پذیرائی آماده کنیم ،

تا چون دوستــــــــان ما در رسند ،

بهره و نصیب خود را از نوازش و تشریف ما برخوردار شوند !

دریـغ و افســوس

ای دریغا ! که آن مهـتـرعــالــم بدین عالـم درآمد و رفت

و کسی قــدر  وی را نشناخت!!

ای دریغـا! که آن خورشید جمال در میان ابر نهان گشت

و کسی به حـقیقــت او پی نَبُرد !

ایام رحلت شهادت گونه رسول گرامی اسلام  

حضرت ختمی مرتبت محمّــــد ابن عبدالله (ص)

و سبط اکبرشان حضرت امـــام حسن مجتبی (ع)

و ثامن الحجج حضرت علی ابن موسی الرضـــــــــا (ع)

را به همه شعیان و محبان ایشان تسلیت عرض می نماییم

مرهم زخم این مصیبت عظماء  ظهور قائم آل محمد (عج) است

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید      ( 1078 

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )

( قسمــت هیجدهـــم )

ولایت ابــدی

 ( جزء شانزد هــم صفحــه 317 آیه 83 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ مَا أَعْجَلَکَ عَن قَوْمِکَ یَا مُوسَى

   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

و اى موسى چه چیز تو را [دور] از قوم خودت به شتاب واداشته است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

این عتاب به موسی است که قوم را واپس گذاشت ،

و خود با شتــــــــــاب به کوه طــــور رفت ،

و به میعــاد حق تعالی شتافت !

خداوند فرمود :

ای موسی ؛ ندانستی که من ضعیفان را دوست دارم ؟

شکستگان را بیش نوازم ؟

و پیوسته در دل آنان مینگرم ؟

هر که را بینم در دل ایشان ؛ او را به دوستی گیرم ؟

موسی عذری داد ؛ که آنان در پیِ منند ؛

و شتاب من برای واگذاشتن آن ها نبود ،

بلکه برای جلب رضایت حق بود !

خــداونــــــــدا ؛

تو خود دانائی ، و از سِـرِّ این بنده آگاهی ،

خداوند فرمود :

ای موسی ؛ رضای من در مراعات حال ایشان است ،

ای موسی ؛ چون مرا جوئی ؛ در دلِ ایشان جوی ؛

که من در خلوت ( وَ هُوَ مَعَکُم ) با ذاکران نشینم ؛

و مونس دل درویشانم ،

و یادگار جان عارفانم ؛

حاضر راز محبّـــــــانــم ،

نور دیده ی آشنایانم ،

مایه ی رمیدگان و زاد مضطرّان و پناه ضعیفانم ،

ای موسی ؛

هرجا درویشی بینی که افکنده ی جــــور روزگار ،

و خسته ی دهــــــر است او را یــــــــاری کن ،

و تا بتوانی جدائیِ وی مجوی ،

صحبت او را خریدار باش ،

که نهــــــــادِ وی خزینه ی اســرار ازل ،

و تعبیـــــه ی بـازار ابــــــد است !

با مصطفی (ص) نیز همین سفارش رفت ،

کـــه فــرمــــــــــود :

ای حبیبِ ما ؛ نگر تا دو چشم خویش را ؛

از درویشان و درماندگان نگردانی !

و ایشان را به دیگران نفروشی !

که ایشان ؛ گویندگانِ ذکــــرِ مــــــــا ؛

و نام نهندگان فضـــــــل مــــــــا ،

و آراستگان لطــــــف مـــــــا ،

و برداشتگانِ مشیّت مــــــاینــــــد !

امروز ، موجودِ امــــــرِ مــــــــن ،

و فردا نگاه داشته ی حکــم مــن هستند !

از علم من آمده بر تقدیر عرض کرده ،

از ارادت ، نشان یافتــــــــه ،

از حکم ، توقیع برکشیده اند ،

در ازل پدید آورده ی علم من ،

و امروز ، موجودِ امرِ من !

و فردا نگاه داشته ی حکم من هستند !

که علم ؛ ولایتِ ازل دارد ،

امــــــر ؛ ولایتِ وقــــت دارد ،

و حکـــــــــــــم ؛ ولایتِ ابــــــد دارد .

ای آدمـــــــــی ؛

من تو را سه صفت دادم ؛

و آخر به خودت رساندم ؛

اول به فرمانده ی علم سپردم ،

پس از آن به پادشاهِ امــــــر دادم ،

سپس به شاهنشاهِ حکم تسلیم کردم ،

که ؛ علم ، همه صفــــــــا هست ،

و امـــــر ؛ همه بــــــلا است ،

و حکم ؛ همه بقــــــــا است .

ای علـم تـو جانب ازل گیـــر

وی حکم تـو دامن ابــد گیــر

دستِ منِ بی نـــوا تو برگیر

بگرفته ای ار رهــا تو مپذیر !