نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید                                                                    

لشکــــر فضـــل

ای راهِ طلـب حقیقــت ،  چه راهی ؛

که گام هـای دوستـان در آن والــه  و حیـران شد!

 ای آتشِ محبـت حــق ، چـه آتشی ؛

که جـان هـای عـزیـزان تـو را هیــزم شــد !

ای قبلــه بســم الله ، چه قبلـه ای؛

که هـرکه روی در تو آورد دمـار از روزگارش درآوردی!

آن کــدام دل است که آتشخانــه حسـرت تـــو  نیست؟

و آن کـدام جـان است که در چنگال بـاز قهـر تـو نیست؟

الـهـــی؛

عـشــــق تــو مـرا چنین خرابــاتی کرد

ورنــه بســلامت و به ســامـــان بــودم

گشتیم و گشتیم ذکری بالاتر از صلوات بر محمد و آل محمد نیافتیم

الهــــــی ؛

اگر مستـم و اگر دیـوانــه ام ،

 از مقیمـــان ایــن آستـــــانــــــه ام ،

 آشنائی با خود ده که از کائنــات بیگانه ام !

الهـــــــی ؛

در سر خمــار تــو داریم ،

در دل اســــــــرار تــو داریم ،

و به زبــــان ثنــــــــــای تــو داریم،

اگر  گوئیــم ثنــــــــای تــــــــــو گوئیـــم ،

و اگر جـوئیـــم رضــــای تــــــــــــو جوئیـــم. 

  بی چـــاره آدمی  

نداند که او را چون گذر بر لشکـر فضـل افتد ،

طلیعـــه آن لشکـر، او را به نـــــــاز در برگیـــــــرد ،

 و طلیعه لشکـر عـدل او را خوار و زار به پای فـرو گیرد !

این است که از خــدا میخـواهیـم ؛

با فضلــش با ما رفتــــار کنـــد نه با عـدلـش!

اِلهَنا عامِلنا بِفَضلِکَ وَ لا تُعـامِلنا بِعَدلِکَ یا کَریــم

لطفاً این یادداشت را هم مطالعه و برای دوستان تان ارسال نمائید :

سیـــزده فروردین روز عزای ایرانیـــان

( کلیک فرمائید )

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

خلعـــت دیــــدار

سوره 48 فتــح :

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم 

انا فـتحـنـــا لک فـتحــا مبینا ، لیغـفـــرلک الله ما تقـــدم 

 (ای محمّــد)،

ما به حشمت تو و به حرمت تو ،

گناه آدم و حـــــوّا را آمرزیدیم ،

و به دعـوت و شـفـاعـت تو ،

گناه امَّت را بخشـودیــــــم،

گناهکاران همه در پناه تــــو اند،

همه جهان طفیل جاه تـــو اند،

آفتاب دولت تو  بر پیامبران تافــت،

تا هرکس از شعـاع تو بهـره یافت.

تکریم آدم به سبب جــاه تـو بـود !

رفعت ادریس به سبب شأن تو بود،

شرف نــوح به طفیل هستی تو بود،

دوستی ابراهـیـــــم به نسب تو بود،

عـزت موسی به شـوق تــو بود،

و زندگی عـیـســـی به عـشـــق تــــــــو بود!

آیه 4 فتـح :

هُــوَالّــَذِی اَنزَلَ السَّکِینةَ فِی قُـلُــوبِ المُـؤمِنِینَ

از درگاه جـلال احدیت فـرمان آمد که :

ای ساکنان عالـم قـدس؛

ای تسبیح گویان جبروت اعـلـی؛

داغِ مهــرِ این مهتــــرِ عالـم را بر دل نهیـد!

و آتش شوق او در جان زنید !

و در راه انتظار او بنشینید،

تا آخر دور که او را  به فیض جود خود در وجود آریم،

و سرا پرده نبوت باز کنیم،

و در صدر رسالت و بر تخت بخت نشانیم،

تا هرکس به او برگذرد خلعـتـی و کرامتی یابد!

هـرکه را او نظر کند رفعـتـی و عــزتی بیند

و ایمانش افزون گردد!...

تا مـردی که عـلمدار او باشـد

و در پیش او تیغ زند و غـالب شـود

عالـَـم او را مســـخــــرگردد

(منظور امیرالمؤمنین علی علیه السـلام است)

بلال حبشی که او را مؤذن باشد از دهـر مخـیَّـر شود،

صهیب رومی که به درگاه او آید

پذیرفته شده و در عالم مشتهـرگردد،

هرکه به او ایمان آوَرَد  نیک اختر شود،

سنگی که او پای بر آن نهــــد دُرّ و گوهــر شود،

خاکی که بر او گذرد مُشک و عنبر شود،

هرکه دوست او شود از عـیـب مطهّـر شود،

هرکه از امّـت او بُوَد گناه او مُکَـفَّـر،

دلش منـــــــــوَّر،

و جانش معـطَّـــر گـــردد،

و از رحمت، نصیب او موفَّـر شود،

و شربت او از حوض کوثــر شود،

و جای او بهـشت معـنبــر شود،

و خـلـعـت او دیــدار خــــــدای اکــبــــر شـود

لطفاً این یادداشت را هم مطالعه و برای دوستان تان ارسال نمائید :

سیـــزده فروردین روز عزای ایرانیـــان 

( کلیک فرمائید )

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

 راه بهشت 

(آیه 11 : سـوره 58 مجادله )

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم 

... یـَرفَــعِ اللهُ الَّــذِیـنَ آمَنـُـوا مِـنکـُـم

 وَالـَّـذِیــنَ اُوتـُــواالعِـلــمَ دَرَجـــاتٍ وَاللهُ بِما تَعـمَلُونَ خَبِیرٌ 

ادامه مطلب : برتری عـالـِـم بر عـابــد

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید

 نـــوازش یتیـمــــان

آیه 220 سـوره بقـــره :

بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم 

یَسئَلُونَکَ عَـنِ الیَتــامی قُـــل اِصـــلاحٌ لَهُـــم خَـیــــرٌ...

ای محمّــد (ص) ؛ 

چندان که توانی یتیمــان را بنـــواز،

و در مراعات حال آنان بکوش،

که ایشان درماندگان و اندوهـنـاکان مردمند

و نواختــــــگان و نزدیـــــکان حـــق

و خـداونــد به پیغمبر(ص) فرمود :

ای محمّـد (ص) ؛

تو را که یتیـــــــم کردیم

برای آن بود که دردِ دلِ یتیمان را بدانی

و ایشان را  نیکو داری.

نوشتــه اند:

روزی پیامبر(ص) در کوچه های مدینه می گذشت،

کودکانی را دید که کودکی را دور کردهاو را سرزنش و خجالت می دهند

که تـــو پـــــــــدر نــداری ، در حالی که پدر ما فلان است،

کودک یتیم بنای گریستن گذاشت ،

حضرت نزد او رفت و پرسید : چرا چنین درمانده ای؟

کودک گفت من پسر فلان هستم ، و پدرم در جنگ اُحُـــد کشته شـد

و مادرم شوهـر کرد ! و مرا نزد خواهـرم گذاشت و خواهـرم هم بمُرد،

اکنون من بی کس و درمانده شدم ، و از همه بـد تـر سرزنش کودکان است،

مصـطـفـــــی(ص) بگـریست،

کودک را نوازش کردو به خــانــه برد و او را به فــاطــمـــه (ع) سپرد،

و تا رحـلـــت پیغـمبــر(ص) آن کودک در خانه ی فـاطـمـــــه(ع) بود.

حمید و حامــد و محمود و احمد

 سخی الطبع  و محبوب خـداونـد

بُــدی دست خــدا در آستینــش

 یــد بیضــای موسی در کفینش

کریــم و با صفـــــا و پـاک طینـت

 رحـیـم و صادق الوعـد و مصـدَّق

سالروز شهـــادت ام ائمــــه ،

انسیـــــــه حـــوراء ،

حضــرت فاطمــة الزهـــــــراء

را به شما و همه ی محبان اهل بیت عصمت و طهارت علیهماالسلام ،

و به ویژه به حضور آقــــا و مولایمــــــان

حضرت حجة ابن الحسن المهدی علیه السلام

(عجّل الله تعالی فرجه الشّریف)

تسلیت عرض می نمائیم

  نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  

لطــف خـــدائی

(آیه 129 سـوره آل عمـــران )  

وَ لِلهِ ما فِی السَّمواتِ وَ ما فِی الاَرض ... 

بدان که آسمان ها و زمین را مرخـداونــد است،

و همه یاری ها و پیروزی ها و شکست ها از خــدا است،

و نـــــوازش و آزمــــایــــش هم از او است،

و کارها همه به خواست اوست

از این رو بود که به پیغـمـبــر اکــرم(ص) فرمود :

ای محمّـــد ؛

تو را از کارها چیزی نیست آن همه،

منم که خــداونـــدم و کارها خود گزارم،

راه را خود نمایم، دل را خود گشــــایم

 و به کس بـــــــــاز نگـــــــذارم،

که امــر امر من است و حکـم حکم من !

و اختیــــــــار اختیـــــــــار مــــن است !

آن کس را که خواهـم بیامـرزم،

و آن کس را که خواهـم عـذاب کنم،

آن را که خواهــــــــــم خـوانـم،

و آن را که نخواهم رانـــم .

 ارتو پنداری تو را لطف خدائی نیست هست

برسرخوبان عالم پادشاهی نیست هست!  

(آیه69سـوره نســـاء) :   

 بســم الله الــرحمـــن الرحیـــم

وَ مَن یُطِعِ اللهَ وَالرَّسُولَ فَاُولئکَ مَعَ الَّـذینَ...

مفسران نوشته اند:

ثوبان از صحابه خاص رسول الله(ص) بوده،

 و به واسطه دوستی و علاقه ای که به پیغمبر داشت

بسیار نــزار و ناتوان شده بود!

پیغمبر(ص) سبب پرسید؟ و فرمود:

 مگر رنج بسیار بر خود می نهی که چنین نـزار شـده ای؟

مگــر آرزومنــــــــــد باشی؟

ثوبان از شنیدن این کلمه چشمش پر آب گشت و به زبان حال گفت:

چند پرسی تـو مرا چــرا دلم رنجــانی؟

حقـا که توحــال من ز من بـــه دانی

هجران تو پیـــرایه غمخـــواری ماست

 سـودای تو سرمایه هشیاری ماست

ای دوست ؛ ای محبوب من

و ای محبـــوب دل های عالمیــــان ؛

عشق تو در این بادیه افکند مرا

غم من این است که در آخرت

تو در بهشت اعلا هستی و من از دیدار تو باز مانم!

و آیه فوق در شأن او نازل شــد.