نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1184 )                                                                      

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 25 : فـرقــان ( مکّی ـ 77 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

( قسمت هفتـــم )

دَر هـــــا

و

کلیـد هـای چهـارگانـه !

 ( جزء نوردهم صفحه 364 آیه 48   )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و اوست آن کس که بادها را نویدى پیشاپیش رحمت‏ خویش [=باران] فرستاد و از آسمان آبى پاک فرود آوردیم

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

این آیت از روی ظاهر اشارت است به باد رعایت !

که از وزیدنگاه عنایت ؛

بر دل های مؤمنان وزد ،

تا هرچه خاشاکِ مخالفت ؛

و انواع کدورت بود ،

از دل ها پاک بروبد ؛

و شایسته ی قبول کرامات ؛

و ارادت حق گرداند .

چون نسیمِ رَوحِ آن ریاح ؛

به سینه یبنده رسد ؛

زیـــــــــادت طلبد ؛

و رایحه ها و عنایت ها جوید ؛

آن گاه خداوند از راه لطف و مهربانی ؛

چهــــــــــــــار در بر وی گشــــــاید :

درِ احسان ؛

درِ نعمت ؛

درِ طاعت ؛

درِ محبت ؛

اول ؛ خداوند درِ احسان بر وی گشاید ؛

او به حکم بشریت ، با کافر نعمتی و حق نشناسی ؛

درِ احسان بر خود بندد !

خداوند رسولِ کرامت فرستد ؛

با کلیـــــــدِ عفـــــــــــو ؛

که فرمود : یَعفُوا عَنِ السَّـیِّئات ؛

دوم ؛ خداوند چون درِ نعمت بر بنده گشاید ؛

بشر از درِ کفــــــــــــران در آید ؛

و به کوتاهی در سپاس ؛

درِ نعمت بر خود بندد !

که فرمود : اِنَّ الاِنسانَ لَکَفُورُ ؛

خداوند رسول فضل فرستد ؛

با کلیـــــــد منّـــت !

و گوید : اگر تو در شُکر کوتاهی کردی ؛

من در نعمت قصور نکنم !

که فرمود : قُل بِفَضلِ اللهِ وَ رَحمَتِهِ .

سوم ؛ خداوند درِ طاعت بر بنده گشاید ؛

وی با گناه ، دربر خود بندد !

خداوند رسولِ مغفرت فرستد ؛

با کلیــــــدِ تــوبــــت !

و گوید : اگر تو گناه کردی ؛ من تو را می آمرزم !

که فرمود : اِنَّ اللهَ یَغفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً ؛

چهارم ؛ درِ محبت است ؛

که خداوند از راه لطف بر بنده گشاید ؛

ولی بنـــــــده به جــفـــــــا پیش آید ؛

و به دلیـری (گستاخی) و بدعهدی ، در بر خود بندد !

خداوند رسولِ حلم فرستد ؛

با کلیدِ ستــــــر عیـــــب

و گویــــــــــد : بنده ی من ؛ اگر تو جرأت بر بدرفتاری کردی ؛

از تو می گذرم ؛ چون من دوست تو هستم !

که فرمود : یُحِبُّهُم وَ یُحُِّونَهُ ؛

... وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا

رشحه هایی از آب محبت است ؛

که بر دل های عارفان فرو می ریزد ؛

و طبیعتِ سرکش را می کشد ؛

و نفسِ زکیّه را زنده نگه می دارد ؛

آن گاه از دلِ پــــــاکِ او ؛

برکت ها بر مردم فرو می ریزد !

و از آن برکات نـــــــور ؛

دل انسان ها و جانوران سیراب می شود !

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 1176 )                                

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت سیزدهــــم )

اسرار عبرت صاحبان بصیرت

 ( جزء هیجدهم صفحه 356 آیه 44 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِأُولِی الْأَبْصَارِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

خداست که شب و روز را با هم جابجا مى ‏کند

قطعا در این [تبدیل] براى دیده‏ وران [درس] عبرتى است

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

همه چیـــــــز به مشیّت و اراده و قـــدرت او است ،

و او است که شب و روز و آنچه در آنها است ؛

بر می گرداند و تبـــــدیـــل می کند !

و بر همه چیز مسلط است .

هرچه دانشمندان در این باره گفتند خبری است ؛

و هرآنچه مشایخ گفتند اثری است ،

ولی حقیقت ؛ وراء خبر و اثر است !

مَیدانی در پیش خلق نهاده ، و نـــــدا کرده ؛

ای اهل عالَم ؛ قدم در میدان نهید ،

در حجــــــاب نروید !

هیچ ندانیدکه کجا می روید ؟

و هیچ ندانید که از کجا می آیید !

روزها فکر من این است و همه شب سخنم

که چــــرا غافـــــل از احــــوال دل خویشتنم

ز کجـــــــا آمــــــده ام آمدنم بهـــــر چــه بود

به کجـــــــا می روم آخــــــــر ننمایی وطنـم

مــــــرغ باغ ملکــــــوتم نَیَــــــم از عالم خاک

چنـــــد روزی قفسی ساختـــــه اند از بدنم

من به خود نامدم اینجـــا که به خود باز روم

آن که آورد مـــرا بـــــــازبَـــــرَد در وطنـــم !

از درگاه دانش ما برخیزید ؛

و به بارگاه حکم ما فرو آئید !

و کمر به خدمت ما بندید ؛

مشیّت ما را نظاره کنید ؛

و سرانجام خویش را بنگرید ؛ ؛

که عفو و مغفرت ما ،

یا قهر و عقوبت ما !

کسی که سر او معدن راز باشد ؛

و دل او در قبضه ی ناز ؛

و بر پیشانی او نشانه ی اقبال ؛

و در دیده ی او نور اعتبار افعال ذوالجلال است ؛

از اسرار و رموز این کلمات آگهی دارد !

و واقف بر این احوال است که فرمود :

اِنَّ فِی ذلِکَ لَعِبرَةً لِاُولِی الاَبصارِ !

   نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1175 )                                                     

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت دوازدهــــم )

سـرای هـدایـت

   ( جزء هیجدهم صفحه 355 آیه 43 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلَالِهِ

 وَ یُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُبِهِ مَنْ یَشَاءُ

وَ یَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالْأَبْصَارِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

آیا ندانسته‏ اى که خدا [ست که] ابر را به آرامى مى ‏راند ، سپس میان [اجزاء] آن پیوند مى‏ دهد ،

آنگاه آن را متراکم مى‏ سازد ، پس دانه ‏هاى باران را مى ‏بینى که از خلال آن بیرون مى ‏آید ،

و [خداست که] از آسمان از کوههایى [از ابر یخ ‏زده] که در آنجاست تگرگى فرو مى ‏ریزد ،

و هر که را بخواهد بدان گزند مى ‏رساند ، و آن را از هر که بخواهد باز مى دارد ،

نزدیک است روشنى برقش چشم ها را ببرد .

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

در این آیت اشاره به ابر ؛ ابرِ لطف است ؛

و باران ، بارانِ برکت ؛

که به لطف خود بر سر دوستان می بارد ؛

و از تربت وفا ؛ گُلِ صفا بر دمیده ؛

و آفتاب لطف ازلی برتافته ،

و در روضه ی قدس ، گُل اُنس بشکفته ؛

و از افقِ تجلّی ؛ بادِ شادی وزیده ؛

و بنده را از دست آب و خاک بربوده ،

تآخیر و درنگ از پای لطف برخاسته ؛

و نسیم ازلیّت از جانب قرب دمیده است .

الاهی ؛

تو آنی که نــــور تجلی بر دل های دوستــــــــــان تابیدن کردی ؛

و چشمه های مهر در ســـر های دوستـــــــان روان کردی ؛

تو پیدا و به پیدائیِ خود در هر دو گیتی ناپیدا کردی ،

ای نور دیده ی آشنایان ؛

ای ســـــــــوز دل دوستــــــــان ؛

ای سُــــــرور جــــــــــان نزدیـــــــکان ؛

همـــه ؛ تـــــــــــــو بودی و تــــوئی ؛

تــو ؛ نه دوری تا تو را جوینـــد ؛

نه غایبی تا از تو پرسند ؛

نه تـــــــو را جز به تــــــــــــو یابنــــــــد ؛

آبی و خاکی را چه زهره ی آن است که حدیثِ قِدَم کند ؟

اگر عنایت و اراده ی قدیم تو نبود ؛

و اگر به فضــــل خـــود این خاک ناچیز را ؛

به درگاه قــــــــــدس خــــــود دعوت نمی کردی ؛

و بساطِ انبساط ، در سرای هدایت ،بسط  نمی کردی ؛

این سیه گلیمِ وجود ،

و این ذرّه ی خـــــاک ناپــــــــــاک را ؛

کَی زَهــــــــــره ی آن بودی ؛

که قدم بر حاشیه ی بساطِ ملوک نهادی ؟

ســــــــــزای خـــــــــاک آن است که ؛

پیوسته منشور عجز خود خوانَد ؛

و پرده یبی نوائیِ خود زند !

ما خود ز وجود خویش تنگ آمده ایم

وز روی قضا بر سر سنـــگ آمده ایم

اندر گلیان (گلیمیان)گلیم بدبختی را

ما از سیهی بجای رنـــگ آمده ایم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1174 )                                                     

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت یازدهــــم )

اعتمـاد مؤمـن

   ( جزء هیجدهم صفحه 355 آیه های 39 و 40 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ

لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَ وَجَدَاللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

و کسانى که کفر ورزیدند کارهایشان چون سرابى در زمینى هموار است که تشنه آنرا آبى مى ‏پندارد تا چون بدان رسد آن را چیزى نیابد و خدا را نزد خویش یابد و حسابش را تمام به او دهد و خدا زودشمار است

أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ

إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ

ترجمه لفظی آیه شریفه :

یا [کارهایشان] مانند تاریکیهایى است که در دریایى ژرف است که موجى آن را مى ‏پوشاند [و] روى آن موجى [دیگر] است [و] بالاى آن ابرى است ، تاریکیهایى است که بعضى بر روى بعضى قرار گرفته است هر گاه [غرقه] دستش را بیرون آورد به زحمت آن را مى ‏بیند و خدا به هر کس نورى نداده باشد او را هیچ نورى نخواهد بود

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ ...

در این آیت تا آخر آن ؛

اشاره به مَثَل مؤمن و کافر است ؛

که ؛ اعتقادِ مؤمن ، نــــــور است ؛

و عمل او نــــــور ؛

و بازگشت او در روز رستاخیز ؛

به سوی نــــــور است ؛

که فرمود : نُورٌ عَلی نُورٍ ،

و اعتقاد کافر همه تاریکی ،

و عمل او تاریکی ؛

و بازگشت او در قیامت ؛

به سوی تاریکی است !

که فرمود : ظُلُماتٌ بَعضُها فَوقَ بَعضٍ

... وَ مَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُنُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ

خداوند به فقیر از جهت فقرش نیست که به او نزدیک میشود ؛

و از غنیّ به جهت غنایش نیست که دور میشود ؛

و در امور جهانی ؛

خداوند را خطری و سود و زیانی نیست ؛

که به یکی بپیوندد ، و از دیگری ببُرّد !

چه ؛ اگر تمام جهان را در راه او بذل کنی به او نمی رسی !

و اگر تمام هر دو جهان را بگیری ، از تو نمی بُرَد !

نزدیکی به کسان ، بی علت ،

و دوری از کسان بدون علت است ،

که فرمود : هرکس را که خداوند نوری در دل او ننهاد ،

او هرگز نوری نخواهد داشت !

دوران چهل ساله ی فراق یعقوب به سر آمد ،

و دوران هزار و دویست ساله ی فراق شیعیان به سر نیامد !

چــــــــــرا ؟

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 11721 )                                                       

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت نهــــم )

نـور ایمــان

   ( جزء هیجدهم صفحه 354 آیه 35 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍفِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ

فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ ، کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ

لَاشَرْقِیَّةٍ وَ لَا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَ لَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ ، نُورٌ عَلَى نُورٍ

یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

خدا نور آسمان ها و زمین است مثل نور او چون چراغدانى است که در آن چراغى و آن چراغ در شیشه‏ اى است

آن شیشه گویى اخترى درخشان است که از درخت‏ خجسته زیتونى که نه شرقى است و نه غربى ،

افروخته مى ‏شود نزدیک است که روغنش هرچند بدان آتشى نرسیده باشد روشنى بخشد ،

روشنى بر روى روشنى است‏ خدا هر که را بخواهد با نور خویش هدایت مى ‏کند

و این مثل ها را خدا براى مردم مى‏ زند و خدا به هر چیزى داناست.

[آیه شریفه نور همانند آیة الکرسی از امتیاز و منزلت خاصی برخوردار است ]

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

برخی ؛ از تفسیر این آیت چنین برداشت کرده اند ؛

در سرِ آدمی ، نورِ وحی است ،

میان دو چشمان او نور مناجات ،

در گوش او نور یقین ،

در زبان او نور بیــــــــان ،

در سینه ی او نور ایمان ،

و در دیگر اعضاء نور سپاسگزاریِ خدا است .

همین که یکی از این نور ها برافروخته شود ؛

بر نــــــــور دیگر غلبـــــه می کند ،

و او را در زیر سلطه ی خود می آورَد ،

و چون آرام شود ؛

نور مغلوب به حال خود بر می گردد ،

در حالی که نور آن روشنتر و تمامتر و کاملتر از اول است !

پس اگر همه ی نور ها با هم برافروخته شوند ؛

آن گاه است که نورٌ علی نور میشود !

که ؛ خداوند هرکه را خواهد به نور خود راه می نماید ، 

و هرکه را خواهد به نور خود توانایی دهد ،

و به توانایی خود ، او را به عالم غیب رساند ؛

و به غیب خود او را به ازل و ابد رساند !

و به ازل و ابد خود ، او را به وحدانیت و یگانگی رساند !

لا یَعلَمُ الغَیبِ اِلاّ الله

خـــدایـــــــــا ؛

این جمعــه هــــــــم گذشت

و یـــــار نیـــــــــامـــــــد !

فــــــــراق تا کــی ؟