تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (87) 

سوره 87 : اعلـی

 تنهــای بی قـلّـت

ســلام بر مهــدی (عج) 

منجـــــــــــی انســــــــان هــــــــا

@@@@@@@@@@@@

بسم الله الرحمن الرحیم

بنام او که در ازل پیش از وجود کائنات  خودِ او بود،

 تنهای بی قـلّـت ، دانای بی عـلّـت، توانـــای بی حیلـت ،

باقی به بقاء خویش، متعالی به صفات خویش،

متکبر به کبریائی خویش، قـدّوس به صمدیت خویش،

 موجود به ذات احدی، موصوف به صفات سرمدی،

پــاک ازعیب، دوراز وَهـــم،

بیرون از قیاس، یگانه ویکتا در نام و در نشان،

آفریدگارجهان وجهانیــان،

*********************

خلق را بیافرید چون خود خواست،

 تا هستی وی را بدانند،

و خداوندی او را بشناسند،

 و از صنع او برکمال قـدرت او دلیـل گیـرند.

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

ای گشتـه اسـیــر در بــلای تــو            

 آن کس که زنــد دَمِ به ولای تـو

عشـــاق جهـان هـمـه شـده واله             

  درعـالـم عـزّ کبـریای تــــو!

#################################

السلام علیک یا اباصالح المهدی روحی فداک 

جان می دهم از حسرت دیدار تو چون صبح

باشد که چو خورشیـــد درخشـان به درآیی

در تیره شب هجـــــر تــــو جانــم به لب آمد

وقت است که همچون مـــه تابـان به درآیی

بر رهگذرت بسته ام از دیده دوصـــد جــوی

تا بو که تو چون ســــــرو خرامان به درآیی

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

% میلاد مسعود و موفور السرور قلب عالم امکان  %

% مظهر قدرت یزدان ، مولانا صاحب الزمان (عج)  %

%    بر تمام شیعیان و منتظران ظهور مباک باد   %

%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%

نظــــری بر من افتــــاده ز پــــا کن ای دوست

دلم از قید غم هجــــر رهــــــــا کن ای دوست

به سر خـــوان تــــــو با دست تهـــی آمده ام

بخششی بر من بی برگ و نوا کن ای دوست

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

بنفسی انت یا مولای :

فدایت شوم ای مولای من ؛

ای ولی عصر حجة ابن الحسن المهدی (ع)

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (86) 

سوره 86 : طـــــارق

گل وصــال

ســلام بر مهــدی (عج) 

محبــوب دلهــــــای مشتـــــاقـــان

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

شادی مؤمنان در این دنیا شنیدن نام خدا و سخن او،

 و در آن جهـان دیـدار و ســلام او است.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

 مؤمن کسی است که به زبان نام او می گوید

و به جان و دل رضای او می جوید

و دست از اغیــار می شوید

و نسیــم گل وصــال او می بوید

و در میــدان بـنــدگی او می پوید

و بر زبان حال می گوید: 

هرجا که نظــرمیکنـم ای دُرّ ِیگانـه          هرکــوی گـذر میکنم ای بَـدر شبانه

رخسـار تواَم در نظـر و منتظـــرانه         هی پرسم وجویم که کجـا هست نشـانه؟

دیوانه منـم، من که روم خانه به خانه!

############################

پارسائی را گفتند:

هنگام مناجات با خــدا ما را به دعا یاد دار،

گفـــت:

من بیـــزارم از وقتی که :

مرا  با دوست رازی باشد و جـز از او مرا  یــاد آید !

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

السلام علیک یا اباصالح المهدی (عج) روحی فداک

گم گشته ای به اشک که پیدا کنم تو را

دل شسته ای ز جان که تمنّـا کنم تو را

چون باغ گل گشوده هزاران هزار چشم

تا یک نگــــاه بر رخ زیبــــــا کنـــم تـــو را

طوبی بود چو خـــار رهی پیش پای من

هرگه که یــــاد قامت رعنــــا کنم تو را

بگشــای چهـــــــــره در بر آئینــه دلم

تا جــان فـدای حُسن دل آرا کنم تو را

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

رنج نامه ای به مولایمان صاحب الزمان (عج)

در وبلاگ سرچشمه عدالت و فضیلت

http://sarcheshmeiran.parsiblog.com/

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (85)

سوره 85 : بـــروج 

شیفتــه دیـــــدار

بنام خداوندی که از وجود او هـر مفلسی را نصیبی است،

و از کرم او هـر دردمنـدی را طبیبی است ،

و از بسیاری رحمت او هـر نیازمندی را بهره ای است.

########################

عـزیــزی که  بر سر هـر مؤمـن از او تاجی است،

و در دل هـر دوستداری از او سراجی است،

و هـرشیفته ای را  با او ســر و کاری است،

هـر منتظری را آخر روزی دیـداری و شـرابی است.

آشامنـده شراب دوستی از دیـدار بر میعــاد است،

و بنده راستگــو برسد به آنچه بر مـــــراد است.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

ای که از هر سر موی تـو دلی در غوغاست     

یک سر موی تو را هر دو جهان نیم بهاست

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (84)

سوره 84 : انشقـــاق

 جمــال کبــریــا

مؤمنان درگفتار این نام دو گروهنـد:

گروهی را نظر بر جمال و لطف و کرم آمد بنازیدند،

 قومی را نظر بر جمـال کبـریــا آمد بنالیدند،

نازیدن آنان بر امیـد وصــــــال

و نالیــدن اینـان از بیـم فصــــال(1)

 ای مسکین که نام او میشنوی؛

نه از جلال او خبر داری و نه از جمال او اثـر شناسی !

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

و حق تعـالی با تو می گوید:

آغاز کارها بنام من کن تا من فردا انجام کارها به کام تو کنـم،

 نامی که مونس دل غریبان است و پشت و پناه عاصیـان،

نامی که دل عارفان را به جوش آرد

و زبان گناهکاران را به فریاد و خروش،

نامی که هرکه آنرا عزیـز دارد در دو جهـان عزیز شود.

*******************

بشـرحافی در راهی می رفت، (2)

کاغذ پاره ای یافت که برآن نام خدا نوشته بود،

آن را برگرفت و به بوی خوش خوشبو کرد،

همان شب درخواب دید که اورا گفتنــد:

 تو نام ما را خوشبوکردی ما نیز نام تو را درجهان خوشبو کردیم.

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

هـرسوی نظرکرد تو را فاش توان دید    هـر کار که آغاز شود نــام تو را دید

پروانه و شمع و گل و بلبـل مه و خورشید   آشفتـه و مهجــور ز روی تو توان دید

ای تیـرغمـت را دل عشّــاق نشانه!

------------------------------------

(1)          فصــــــال : جـدائی ، از شیر بازگرفتن کودک را نیز فصال گویند

     (2)          بشـرحافی : یکی از عرفا بوده ( حافی یعنی پابرهنه)  و اینکه او بدین لقب شهرت یافته بدین علت است که : روزی امام کاظم (ع) از کوچه ای می گذشتند ، از خانه ای صدای موسیقی بلند بود ، خدمتکار خانه برای انجام کاری از خانه بیرون آمده بود ، امام (ع) از خدمتکار پرسیدند صاحب این خانه بنده است یا آزاد! خدمتکار پاسخ داد نه آقا ایشان بنده نیستند آزادند!!! امام (ع) فرمودند : آزاد است که از خانه اش چنین صداهایی بلند است ! خدمتکار که به خانه برگشت صاحب خانه از او علت تأخیرش را پرسید و او جریان را تعریف کرد، صاحب خانه که نامش بُشـر بود به محض شنیدن این جمله ( آزاد است که از خانه اش چنین صداهایی بلند است ) به خود آمد و با عجله و بدون این که کفش بپوشد از خانه خارج و بدنبال امام (ع) رفت تا به حضور امام (ع) رسید و توبه کرد . گویند بشر بعد از آن جریان از عبّاد و زهّاد زمان خویش شد و تا زنده بود کفش نپوشید و به بُشر حافی ( بشر پابرهنه ) معروف شد  

تفسیر ادبی عرفانی بسم الله الرّحمن الرّحیم (83)

سوره 83 : مطفّفیـن

شــراب وصـــل

ای خـداونــد هـمه خداوندان،

ای بارخدای هـمه بارخــدایان،

ای پادشـــاه هـمــه پادشاهان،

پیش از هـر زمان و پیش از هـر نشان!

****************************

خـــدایـــا؛

بردباری، و همه بندگان را فـرا گـذاری،

 فـرا می گـذاری تا فـروگـذاری !

یا فـرا می گذاری تا درگـذری !  

اگر فـروگذاری بی نیازی،

اگر درگـذری بنده نوازی،

و جهانیان را نوبت تو سازی،

بنـده را بـر ناسـزا  بینی و به عقوبت نشتابی !

از بنده کـفـر شنـوی و نعـمــت باز نگـیــری ! 

و اگر باز آید  وعده بخشش و آمرزش دهی،

کریـم و رحیم و لطیف خــــدائی.

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

داود پیغمبر گفت :

خــدایـــا ،

خواهم بدانـم که کرم تو با بنده عاصی تا کجا است؟

نـدا آمــد: ای داود؛

تا آنجا که بنده ای باشد که گناه کند

و من او را از سرگـنـاه به لطــف و نعمــت خود فرا دارم (1)

(به لطــف و نعمــت خود نه به قهـــر و عـقـوبت خود)

و نعمت بر او بیشتر ریزم و نوازش بر او بیشتر کنم

تا آخر از من شرم دارد و به درگاه من باز گردد!

&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&

سزاوار بنده ضعـیـف آنست که

به زبان سپاس داری به صفـت تضـرع و زاری گـوید:

ای نزدیکتــــــــــر به ما از ما ،

ای مهـربانتـــــــر از ما به ما ،

ای نوازنده ما به کرم خویش نه بسزاواری ما ،

نه کارما به ما و نه به طاقت ما ،

نه معاملت درخور ما، نه منّت به توان ما ،

هـرچه کردیم تاوان بر ما ، هـرچه تــوکردی باقی بر ما ،

هـرچه کردی به جای ما به خود کردی  نه برای ما !

@@@@@@@@@@@@@@@@@@

آن را که به دوستی ورا مست کنند               

 عـالم همه در همت وی پست کنند

دردوستیـش نیستی ای هست کنند              

 آنگه به شراب وصل سرمست کنند

------------------------------------------------------------

(1) فرا دارم : پیش خود خوانم