نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید ( 865 )                                                                         

ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)

  ( قسمــت بیست و یکــم )

عشـقِ مسیحـا دم

جزء دوازد هــم صفحــه 232   آیه 90 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

وَاسْتَغْفِرُواْ رَبَّکُمْ ثُمَّ تُوبُواْ إِلَیْهِ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٌ وَدُودٌ

 تفسیـــر لفظـــی :

و از پروردگار خود آمرزش بخواهید سپس به درگاه او توبه کنید

که پروردگار من مهربان و دوستدار [بندگان] است

 تفسیر ادبی و عرفانی : 

می فرماید : از خداوند خویش آمرزش خواهید ،

که آمرزگار است و بنــــــــــده نــــــــواز ،

نه بــه ســـــــزاواریِ بنـــــــــــده ، 

بلکه به سزاواری و شایستگیِ خویش ،

هرچند که بنــــده را جـــــــــرم بسیار است ،

ولی فضــل خداوند پیش و الطاف ربوبیتش بیش ،

او کَـــرَمِ خـــود بر بنــــده چنین عرضــــه می کند که :

هرچــــــــــه تقصیـــــــر از بنـــــــده است ؛

بی نیازیِ خداوند در بیشتــــر از آن  است ،

و هرچه از او ناپسندیده است ؛

مهـــربــــانیِ خداوند بر ســـــر آن است ،

هرچه بنــده را امیـــــــــــد است ؛

فضــــل خــداونـــــــد بــرتـــــــــر از آن است .

خداوند به داوود(ع) فرمود :

راه مـــا را بر بندگان مان روشن دار ،

و دوستیِ مــــــا را در دل ایشان افکن ،

و نعمــت مــــــا را به یـــــــــاد ایشــــــان آر ،

و سخنــــان مـــــــــا را در دل ایشان شیـــرین کن ،

و بگــــــــــوی :

من آن خداوندم که ؛

با جـُــــودم بخـــــــل نـــــــه ،

با علمـــــــــم جهــــــــــل نـــــــه ،

با صبــــــــرم عجــــــــــــــــز نــــــــــه ،

با غضبـــــــــــــــــــم زجـــــــــــــر نـــــــــــه ،

در صفتــــــــــــــــــم تغیّــــــــــــــــــــــر نــــــــــه ،

و در گفتــــــــــــــــــــــم تبــــــــــــــــــــدّل نـــــــــــــه ،

اگر بنــــــــده تقصیــــــر کند ،

و حقِّ کـــــرامتِ حقّ را نشناسد ؛

و شکـــــــــــــــر نعمـــت نگــــــــزارد؛

خــــــــداونــــــد او را عتــــــــاب کنــــــــــد ،

چنان که امیرالمؤمنین علی علیه السلام آورده اند ؛

که خداوند تبارک و تعالی فرماید :

ای بنــــده ی من ؛ انصـــــاف ده !

من با تـــــو به نعمت هـــا دوستـــــی کنــــم ،

و تــو به معصیت هــــا با مــــــــن دشمنــــی کنی ؟

نیکیِ مـــــن پیوستـــــه بر تــــــــو فــرود آیـــد ،

و بـــدیِ تــــو همواره به سوی من آید !

عشقِ مسیحــا دم 

بلبل از جلـــــــــوه گل ، نغمــه داوود نـــمود

نغمـــــه ‏اش  درد دل غمــــــزده بهبــود نمود 

ســاقى از جام جهان‏ تاب به جـانِ عـــاشق

آنچه با جــان خلیـل ، آتش نمــــــــرود نمود

بنــده عشقِ مسیحـــــــــا دم آن دلـــــدارم

که بـه یُمـن قدمش ، هستى من دود نمود

در پریشانى ما هر چه شنیدى ، هیچ‏ است

 هیچ راکس نتـــوانست که نابـــود نمـــود

نازم آن دلبــــر پـــــر شـــور که با صهبایش

پــرده بــــردارِ  رُخ عــــابــــد و معبــود نمود

قــدرت دوست نگــــر کز نگهى از سر لطف

 ســــاجــــد خاک در میکـــده مسجـــود نمود

[ دیوان امام خمینی (ره) ص 114 ]

همه مشکلات و گرفتاری های ما

ناشی از غیبت طولانی مولایمــــــان

محبــوب دل هـا و منجی انســان هـا

قائـم آل محمّـد (ص) حضرت امــام مهــدی (عج) است

 پس برای تعجیــــل در فـــرج مبارکشــــان زیـــاد دعـــا کنیم

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 864 )                                                                          

ســوره 11 : هــود ( مـکّــی ـ 123 آیه دارد ـ جزء دوازدهم ـ صفحه 221)

  ( قسمــت بیستــم )

کلیـدِگنــجِ هـدایت

جزء دوازد هــم صفحــه 231 آیه 88   ) 

بسم الله الرحمن الرحیم

قَالَ یَا قَوْمِ أَرَأَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَىَ بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی  وَ رَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا

وَ مَا أُرِیدُ أَنْ أُخَالِفَکُمْ  إِلَى مَا أَنْهَاکُمْ عَنْهُ إِنْ أُرِیدُ إِلاَّ الإِصْلاَحَ مَا  اسْتَطَعْتُ  

وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ  وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ

 تفسیـــر لفظـــی :

گفت اى قوم من بیندیشید اگر از جانب پروردگارم دلیل روشنى داشته باشم و او  از سوى خود

 روزىِ نیکویى به من داده باشد [آیا باز هم از پرستش او دستبردارم] من نمى‏ خواهم در آن چه

شما را از آن باز مى‏ دارم با شما مخالفت کنم[و خود مرتکب آن شوم]من قصدى جز اصلاح[جامعه]

تا آنجا که بتوانم ندارم وتوفیق من جز به [یارى] خدا نیست

بر او توکل کرده ‏ام و به سوى او بازمى‏ گردم

 تفسیر ادبی و عرفانی :

                                  ... وَ رَزَقَنِی مِنْهُ رِزْقًا حَسَنًا ...

شعیب (ع) بیان کرد :

آن چه یافتم و دیدم نه از خود یافتم ؛

و نه بمردی و فتوّت خود به آن رسیدم !

بلکه آن روزیِ خدائی و موهبت الاهی ،

و رزق ربّانی و لطف ایزدی است که به من رسیده !

نمائی از مرقد حضرت شعیب نبی (ع) در اردن

گفتــــــــه انـــــد :

رزقِ حَسَـــن ، دوام نعمــت است بی مــؤنـــت ،

و کمــــال صفــــــاوت است بی وسیلــــت !

دوام نعمت ، غــــــــذای نفس است ؛

که مـــــرکـــــب خــــــدمت باشد ،

و کمـــال صفــــاوت ، غــــــــذای روح است ؛

که مـــــرکــــــز مشـاهـــــــدت باشد ،

و از رزقِ حَسَـــن است که کـــردار مخالــف گفتــــار نباشد ،

چون کسی که به زبــــان پنـــــــــد دهد ،

و آن چه خود گوید انجـــــام ندهد ،

واعـــــــــظ نیست ،

و آن کس که بر زبــــــــان حکمــــت رانَــــد ،

و کارهای او بر وفق حکمت نباشد ،

حکیـــــــــم نیست .

... وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ ...

خداوند به عیسی (ع) وحی فرستاد که :

ای عیسی ؛ نخست خــــــــــود را پنــــــد ده ،

اگر خــــــــود پنــــد گرفتی ، آنگاه به دیگران پنــــد ده !

وگرنه از من شــــــــرم دار !

چنان که گفتـــه انــــــــد :

هرکس حاکم بر خــــود در منـــع هوی و هوس نباشد ؛

حکم بر دیگران که به قصد ارشاد و هدایت است نافـــــذ نگردد ،

و هرکس که دانشِ بسیـــــار دارد ؛

ولی راه هدایت بر او گشوده نشده باشد ؛

از راه حـــق دور است !

و به یقیــــــــن بایــــد دانست ؛

که کلیـــدِ گنــــجِ هــــدایت ، توفیق است ،

چنان که کوشش در طاعات ،

و یافتن درجات ، به توفیق است ،

خوشا به حال کسی که توفیق ، او را رفیق است ،

اگر توفیق نبود ؛

نجــــــــــات خود کَی توانیم ؟

بی مرکبِ توفیق ؛ راه به حقّ چون بریم ؟

تنهــا به جهــدِ خــود کجـــــا رسیم ؟

این است که شعیب (ع) گفت :

... وَ مَا تَوْفِیقِی إِلاَّ بِاللّهِ ...

که گفتـــه انــــد :

تا جــــان در تـــــن است ،

و نفس را بر لب گــــذر است ،

و هشیــــــــاری حاصـــــل است ؛

از عبــــــودیـــت ، چــــــــــاره نیست ،

درست است که طاعت به توفیق است ،

لکن سعی و کوشش بگذاشتن ، روا نیست .

برای سلامتی و خشنودی امـــام و مقتــــدا و مولایمان

 قائـم آل محمّـــــد (ص)

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

 صلوات و دعای فرج فراموش نشود