سفارش تبلیغ
صبا ویژن
منوی اصلی
مطالب پیشین
تدبر در قرآن
آیه قرآن
لینک دوستان
خبرنامه
 
آمار وبلاگ
  • کل بازدید: 1964773
  • بازدید امروز: 39
  • بازدید دیروز: 80
  • تعداد کل پست ها: 1283
  • ****
درباره
محمّـد تــرابـی[963]

روح بلند مدیر وبلاگ خادم قرآن محمد ترابی در اسفند ۱۳۹۸ در ۶۷ سالگی به سوی معشوق شتافت. روحش شاد و یادش گرامی باد. اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
آرشیو مطالب
*

حدیث

*
لوگوی دوستان
دانشنامه سوره ها
سوره قرآن
کاربردی



   نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (664 )  

 ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )

  

  ( قسمــت دوازدهـــــم )

  

بشیــر و نــذیـــر

  

  

  

 ( جزء هفتــم صفحه 131 ـ آیه 33 )

 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

قَدْ نَعْلَمُ إِنَّهُ لَیَحْزُنُکَ الَّذِی یَقُولُونَ فَإِنَّهُمْ لاَ یُکَذِّبُونَکَ

وَلَکِنَّ الظَّالِمِینَ بِآیَاتِ اللّهِ یَجْحَدُونَ

 

تفسیر لفظی :

 

به یقین مى‏ دانیم که آنچه مى ‏گویند تو را سخت غمگین مى‏ کند

در واقع آنان تو را تکذیب نمى‏ کنند ولى ستمکاران آیات خدا را انکار مى‏ کنند

 

تفسیر ادبی و عرفانی :

  

این آیت از روی اشارت تشریف و اکرامی است از درگاه ربوبیت

به حضرت مصطفی(ص) که از او بزرگوارتر نیست ،  

و از زمان آدم تا آخر عالم جز او کسی را این منزلت ندادند ،

و این مرتبت ننهادند ، که خـداونــد برای تسکین دل او فــرماید:

 

ای محمّــد ؛

  

ما می دانیم که از این بی حرمتان چه رنــــج هـــــا به دل تــو می رسد

و تــو از گـفتـــه آنـان اندوهگـینــی!

 

ای محمّــد ؛

  

تو مپندار که من آنچه بر تو می رود نمی بینــم ،

و یا آن آه های درد آمــیـــز تــو را نمی شمارم ،

و یا آن شربت های زهــرآمیغ که هـرساعـت بر طلب رضای ما

نوش میکنی نمی دانــم؟

 

ای محمّــد ؛

 

با تو آن می کـننــد کــه با ما می کنند ، و این رفتار پیش از آنکه این رقم بر تو کشیدیم 

و این عَـلَـم را به دست تو دادیم با ما می کردند ،

بنگـر که پیش از این همه با تو چون بودند ، آشنا و بیگانه ، خویش و پیوند ،

همه دوست تو بودند ، و محـمــد امیـــن میخواندند ، امانت ها نزد تو می گذاشتند ،

در محافـل و مجالـس تو را بر صدر می نشاندند !

 

چون پیک آسمان نزد تو آمد ، و جلال و عزت دین اسلام ،

در گفتــــار و کــــردار تـــو نهاده شد ، حالت و کار آنان بگشت ،

دوستـــــان همـــه دشمـــن گشتند ! یکی می گـفـت ساحـر است ،

یکـــی می گـفـت مجنــــون است ، یکـــــی می گـفـت شاعــــر است،

 

چنین گفتند و رسـول خــدا بر استقامت خویش چنان پا برجا بود که

آن قبول و این نگون ، و آن سلامت و این مـلامــت ،

نــزد او هــر دو یک رنـگ داشت !

 

پس چون خداونــــد تـــــــاج رسالت بر فرق نبــــوت محمــد(ص) نهاد ،

و درگاه عــــــزت وی حوالت گاه ردّ و قبـــــول مــــــــــردم آمد ،

آنان همه نومیـــــد شدند ، و زبان به طعـــــن دراز کردند !

 

یکی می گفت یتیم است و درمانــده ،

خـداونــد فـرمود : رحیـــــــم است و بخشنــــــده ،

دیگــری گفت اجیــــر است و فقیــــر ،

خـداونــد فـرمود : بشیـــــــر است و نــذیـــــــــــر ،

یکی می گفت ضــــالّ است و غـبـیّ ،

خـداونــد فـرمود : رســــــــول است و نبــــــــــیّ .

 

 فــرمان آمــد که :

 

                             ای محمّــد ؛

 

ما می دانیــــــــم که دشمنــــان ،

تـــــــــو را شاعـر و ساحـر و دیوانــــــــــه خواندند !

تو شاعـر نیسـتـی ، رســــــــول کونینـــــــی ،

تو دیوانه نیستی ، صاحب قاب قوسینی ،

تـــــــــــو اســــــلام را صفـــــائی ،

تــــــــو شـریعـت را بقــــــــائی ،

تو فـرستـــــاده خـــدائی ،


این عزت و منزلت تو را بس که :


مـــا آنِ تـــو ایم ، و تو آنِ مـــــائی!


مـن آنِ تـــو ام تو آنِ مـا باش ز دل  

   

 گستاخی کن چـرا نشینی تو خجـل


ای محمّــد ؛

اگر دشمن تو را ناسزا می گوید تو را چه زیان ؟

من می گویم تــو ســــراج منیـــــــری ،


بشیــر و نــذیـــری ،

 

فتـــح با تــو است ،

و یــاری با مــــن اسـت ،

و فضـل من بسیــــــار است.

 

... و چه کردند این امّت با اهل بیت  این ســـراج منیــــر ؟

  

سالروز شهادت ام ابیها ، ام الائمه ، انسیه حوراء ، حضرت فاطمة الزّهراء سلام الله علیها ،

دخت گرامی نبیّ مکرّم اسلام حضرت محمّد مصطفی صلی الله علیه و آله و سلم را

به شما و همه دوستــــــان و شیعیـــــــــــــان آن حضــــــــرت ،

و مخصوصاً به آقا و مولایمان حضرت حجة ابن الحسن المهـــدی علیه السلام

تسلیت عرض می نمائیم



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (663 ) 

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )


  ( قسمــت یازدهـــــم )


خلعت های کرامت

  


( جزء هفتــم صفحه 130 ـ آیات 25 تا 28 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

وَ مِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ وَ جَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یَفْقَهُوهُ وَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرًا

وَ إِن یَرَوْاْ کُلَّ آیَةٍ لاَّ یُؤْمِنُواْ بِهَا حَتَّى إِذَا جَآؤُوکَ یُجَادِلُونَکَ یَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُواْ إِنْ هَذَآ إِلاَّ أَسَاطِیرُ الأَوَّلِینَ


تفسیر لفظی :

 

و برخى از آنان به تو گوش فرا مى‏ دهند و[لى] ما بر دل هایشان پرده‏ ها افکنده‏ ایم تا آن را نفهمند و در گوش هایشان سنگینى [قرار داده‏ ایم] و اگر هر معجزه‏ اى را ببینند به آن ایمان نمى‏ آورند تا آنجا که وقتى نزد تو مى‏ آیند و با تو جدال مى‏ کنند کسانى که کفر ورزیدند مى‏ گویند این [کتاب] چیزى جز افسانه‏ هاى پیشینیان نیست


تفسیر ادبی و عرفانی :

استماعِ فهم ، چیزی است و استماعِ خطاب ، چیزی دیگر ،

آن بیگانگان و بی حرمتان چون از سمعِ فهم و قبول محروم بودند ، سمعِ خطاب ، ایشان را سود نداشت ، چه ؛ سمعِ فهم آن است که در دل جای گیرد  و قبــول در آن پیوندد ، و یقین در آن بیفزاید ،

اگر سال ها این حروف و کلمات به سمعِ خطاب برسد ، تا به سمعِ جــــان  نرسد سودی ندارد ،

بوجهـــل که رانده و مقهـــور ازل گشته ، وقتی سر بر آستانه ی مسجد رسول خدا نهادی و قرآن از او به سمعِ ظاهر شنیدی ! دلش حتی یک حرف به خود راه نداد ! که قفـــل نومیـــدی بر آن زده ، و مُهـــر شقـــاوت بر آن نهاده بودند !

و آن دیگری که سخن مصطفی (ص) را شنید گفت : این سخنان که محمّد (ص) می خوانَد و می گوید ؛ سخنی شیرین و پر آفرین است ، بالایش چون درخت میوه دار، زیرش چون چشمه ی آب حیات ، او نیز به ظاهر چنین می گفت ولی باطنی خراب داشت که حرفی از آن سخنان به دل راه نمی داد ! تا بدانی که اعتبار به باطن است ، و حقیقت این کار یافت و قبول است ،

اگر هزاران کس به عمارت ظاهر مشغول شوند ، آن عمارت ، خرابی یک دل را جبران نکند ، و به کار نیاید ، و اگر یک دل آبادان بود ، پاسبان اقلیمی باشد و همه را در حمایت عــزّ خویش گیرد !


26 ـ وَ هُمْ یَنْهَوْنَ عَنْهُ وَ یَنْأَوْنَ عَنْهُ وَ إِن یُهْلِکُونَ إِلاَّ أَنفُسَهُمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ


و آنان [مردم را] از آن باز مى‏ دارند و [خود نیز] از آن دورى مى‏ کنند

و[لى] جز خویشتن را به هلاکت نمى‏ افکنند و نمى‏ دانند.


این آیت از روی اشارت خبر می دهد از قومی که دیگران را پنــــــد دهند و خود نپذیرند ، از روی ظاهر خلق خدا را بر طاعت خوانند ، و از روی باطن با حـــــــقّ مخالفت می ورزند !


و نیز گفته اند : این آیت اشارت است به قومی که به راه تقــــوی نروند ، و مردم را هم از آن راه باز دارند ، خود گنـــــــاه کنند ، و سبب گنـــاهِ دیگران نیز بشوند ، خود بی راه شوند ، و دیگران را نیز گمـــــــراه کنند ، لاجَرَم فردا وِزرِ خود و دیگران بر گردن ایشان نهند !


27 ـ وَ لَوْ تَرَىَ إِذْ وُقِفُواْ عَلَى النَّارِ فَقَالُواْ یَا لَیْتَنَا نُرَدُّ وَ لاَ نُکَذِّبَ بِآیَاتِ رَبِّنَا وَ نَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ


و اى کاش [منکران را] هنگامى که بر آتش عرضه مى‏ شوند مى ‏دیدى که مى‏ گویند کاش بازگردانده مى ‏شدیم و [دیگر] آیات پروردگارمان را تکذیب نمى‏ کردیم و از مؤمنان مى‏ شدیم


28 ـ بَلْ بَدَا لَهُم مَّا کَانُواْ یُخْفُونَ مِن قَبْلُ وَلَوْ رُدُّواْ لَعَادُواْ لِمَا نُهُواْ عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ


[ولى چنین نیست] بلکه آنچه را پیش از این نهان مى‏ داشتند براى آنان آشکار شده است و اگر هم بازگردانده شوند قطعا به آنچه از آن منع شده بودند برمى ‏گردند و آنان دروغگویند.


این آیت اشارت است به روز رستاخیز ، که روزِ کشفِ احوال است ، و هنگام اظهار سرائــر ،

چه بسا افرادی که در دنیـــــــا از زاهــــــدها بودند و به رنگ دوستان ، و جامه ی آشنایان پوشیدند ، ولی آن روز ، داغِ شقاوت بر پیشانی خویش بینند ، و در منزل بیگانگان شان فرود آرند !

و چه بسا کسانی که تو آن ها را بی سر و سامان و بی کس و بی نام شناختی ، ولی در آن روز برایشان از خزانه ی غیب خلعت های کرامت آرنـــد !


بسا پیر مناجاتی که بی مرکب فرو مانَد


بسا رند خراباتی که زین بر شیر نر بندد !


  

برای سلامتی و خشنودی امام و مقتدا و مولایمان


 قائـم آل محمّـــــد (ص)

 

و برای تعجیل در فـــرج مبــــارکشان

  

دو رکعت نماز مخصوص و یکصد صلوات


 



موضوع :


 

نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (662) 

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )

 

  ( قسمــت دهـــــم )

  

عهـــــدِ اَزَل

 

 ( جزء هفتــم صفحه 130 ـ آیه 19 )

  

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

  

قُلْ أَیُّ شَیْءٍ أَکْبَرُ شَهَادةً قُلِ اللّهِ شَهِیدٌ بِیْنِی  وَ بَیْنَکُمْ وَ أُوحِیَ إِلَیَّ هَذَا الْقُرْآنُ

لأُنذِرَکُم بِهِ وَ مَن  بَلَغَ أَئِنَّکُمْ لَتَشْهَدُونَ أَنَّ مَعَ اللّهِ آلِهَةً أُخْرَى قُل  لاَّ أَشْهَدُ

قُلْ إِنَّمَا هُوَ إِلَهٌ وَاحِدٌ وَ إِنَّنِی بَرِیءٌ  مِّمَّا تُشْرِکُونَ

 

تفسیر لفظی :

 

بگو گواهى چه کسى از همه برتر است ؟ بگو خدا میان من و شما گواه است ،

و این  قرآن به من وحى شده تا به وسیله آن شما و هر کس را

[ که این پیام به او برسد ] هشدار دهم ، آیا واقعا شما گواهى مى‏دهید

که در جنب خدا خدایان دیگرى  است ؟ بگو من گواهى نمى‏دهم ،

بگو او تنها معبودى یگانه است ، و بى‏تردید من از  آن چه شریک [ او ]

قرار مى‏دهید بیزارم .

 

تفسیر ادبی و عرفانی :

 

روز اول در عهــــد ازل  به گفتار راست و سخن پاک ازلی خبر داد ،

و از وجود احــــدی  و  جــــلال ابــــدی و جمــــال سرمـــــدی آگهی داد ،

و این خود تعلیم بندگان و ارشاد طالبان است ؛

که به لطف خود آنان را در می آموزد

که به وحدانیت و فردانیت او گواهی دهند ،

چنان که علاوه بر فرشتگان و صاحبان علم و معرفت که گواهی دادند ،

خود او نیز به یگانگی خود گواهی داد .

آری ؛ بهتر از خود او کسی سزاوار گواهی دادن نیست ،

و گواهی دیگران از فرشتگان و آدمیان ،

جز تصدیق گواهی حق نیست !

 

حضرت امام جعفر ابن محمد الصادق علیه السلام فرمودند :

 

گواهی خلــــق بنا بر چهــار رکــن است :

اول ؛ پیروی از امـــــــــر

دوم ؛ دوری از نهــــــــی

ســــوم ؛ قنــــــــــاعـت

چهـــــارم ؛ رضــــــــایت

و این گواهی سه قسم است :

گواهی عام ؛ که خروج از شرک است

گواهی خاص ؛ که دخول در مشاهدت است

گواهی خاصِ خاص ؛ که نسیم صحبت از جانب قــــرب به بهانه ی وصلــت است ،

و مخلص همه از او بینند ، و عارف همه به او بینند ، و موحّد همه او بینند ،

هر هست که نام برند عاریتی است ، هستی حقیقی اوست ،

 

او خــداونــدی است یگانه و یکـتــــا ،

در ذات یکتـــا و در صفــــــات بی همتــــــــا ،

از عیب هــا مبـــرّا ، و خـداونـــــــــــدی را ســـزا ،

داننـده احکام  و قضـــــا ،

بزرگواری بی چنــد و بی چـون وچـــرا ،

بنــده نــوازی شایسته هــر ثنـــاء ،

احسان او قـدیـــم، فـرمــان او عــزیــز،

 پـیـمـان او لطـیـــف، ملک او بی زوال،

پــاک از عـیـب ، دور از وَهـــم ،

 و بیرون از قـیـــاس است .



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (661 ) 

ســوره 5 : انعـــام ( مکّی ـ 165 آیه دارد ـ جزء هفتم ـ صفحه 128 )


  ( قسمــت نهـــــم )


دولـت دل 

 

 ( جزء هفتــم صفحه 129 ـ آیات13 و 14 و 17 و 18 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

13 ـ وَ لَهُ مَا سَکَنَ فِی اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ

تفسیر لفظی :

و آنچه در شب و روز آرام [و تکاپو] دارد از آن اوست و او شنواى داناست


تفسیر ادبی و عرفانی :

شب تاریکی عام است که گِرد عالَم درآمده

و روز روشنائی عام است که به همه ی عالَم رسیده !

و پیش از آفرینش عالم و نور و ظلمت ، نه شب بوده نه روز ،

در بهشت هرچند آفتاب نَبُوَد لیکن همه روز بُوَد ،

و هرچه به ساحت قــــدس نزدیک تر ، نــــور و ضیـــاء تمــــام تر !

 

14ـ  قُلْ أَغَیْرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِیًّا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ  وَ هُوَ یُطْعِمُ وَ لاَ یُطْعَمُ

قُلْ إِنِّیَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ  أَوَّلَ مَنْ أَسْلَمَ وَلاَ تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکَینَ

بگو آیا غیر از خدا پدید آورنده آسمان ها و زمین سرپرستى برگزینم و اوست که خوراک مى‏ دهد و خوراک داده نمى‏ شود بگو من مامورم که نخستین کسى باشم که اسلام آورده است و [به من فرمان داده شده که] هرگز از مشرکان مباش

پس از آن که آفتاب عنایت و رعایت از درگاه خداوندی بر ما تافت ، و کار ما بی ما در جهان بساخت ، و به مِهرِ سرمدی دل ما بیفروخت ، و به زیـــور اُنس بیاراست ، با این همه دولت و مرتبت و عنایت و رعایت ، چون سزد که دلمان تقاضای دیگری کند ؟ و یا به دنیا و عقبی نظری افکند ؟ بلکه نه دنیا و نه عقبی بلکه تنها دیدار مولی ! مولائی که آفریدگار آسمان و زمین است و کردگار همه ی جهان و جهانیان ، و دانای آشکار و نهان ، نه روزی خوار است بلکه روزی دهنده ی بندگان .


 

17 ـ وَ إِن یَمْسَسْکَ اللّهُ بِضُرٍّ فَلاَ کَاشِفَ لَهُ إِلاَّ هُوَ

وَإ ِن یَمْسَسْکَ بِخَیْرٍ فَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدُیرٌ

و اگر خدا به تو زیانى برساند کسى جز او برطرف کننده آن نیست

و اگر خیرى به تو برساند پس او بر هر چیزى تواناست.

همان گونه که خداوند در آفرینشِ ضرر ، یکتا و یگانه است ، در دفع آن هم یگانه است و بی همتا ، اگر همه ی جهانیان دست به هم دهند تا دردی که نیست پدید آورند نتوانند ، و یا دردی که هست بی خواست او بردارند راه بدان نبرند ، پس درد و دارو را مأخذ یکی دان ، و نعمت و محنت را منشأ یکی خوان و یکی شناس ، و کفر و ایمان را مطلع یکی بین !


18 ـ وَ هُوَ الْقَاهِرُ فَوْقَ عِبَادِهِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ

و اوست که بر بندگان خویش چیره است و اوست‏ حکیم آگاه

خداوند شکننده ی کام های بندگان است ، و به ذات و صفات فوق همه ی آفریدگان است ، درویشان را دولت دل  و زندگانــی جــــان است ،

یک نفس با حق به دو گیتی ارزان است ،

یک دیدار او به صد هزار جان رایگان است ،

یک لحظه اُنس با او خوشتر از جان است ،

آن کس که کُشته ی این کار است در میان آتش نازان است ،

و آن کس که از این کار بی خبــــر  است در حال بشریت در زندان است ،


الاهـــــی ؛

دیدار تو نزدیک است لکن کار با آن نزدیکی بس باریک است !

خـــدایـــا ؛

هرکس بر چیزی است ، و من ندانم بر چه ام !

بیم همه آن است که کَی پدید شود که من کدامم ؟

بار الهــــا ؛

آن کس که بر یاد است به تو شاد است ،

و آن که به تو شاد است چرا به فریاد است ؟


آن را که چو تو نگار باشد در بَـــر

گر بانک قیامت آید او را چه خبر ؟



موضوع :


نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید (660 ) 

ســوره 5 : انعـــام  ( مکّی  ـ  165  آیه دارد  ـ جزء هفتم  ـ  صفحه 128 )


  ( قسمــت هشتـــــم )


کمنــــد دعــــوت

  

 

 ( جزء هفتــم صفحه 129 ـ آیه 12 ) 

بِســـمِ اللّهِ الـرَّحمــنِ الــرَّحیــم

قُل لِّمَن مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ قُل لِلّهِ کَتَبَ عَلَى  نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ

لَیَجْمَعَنَّکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لاَ  رَیْبَ فِیهِ الَّذِینَ خَسِرُواْ أَنفُسَهُمْ فَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ

 

تفسیر لفظی :

 

بگو آنچه در آسمان ها و زمین است از آن کیست ، بگو از آن خداست که رحمت را بر  خویشتن واجب

گردانیده است ، ‏یقینا شما را در روز قیامت که در آن هیچ شکى نیست گرد خواهد آورد

خودباختگان کسانى‏ اند که ایمان نمى ‏آورند

 

 تفسیر ادبی و عرفانی :

 

 ای محمّــد ؛

از ایشان بپرس آیا در خانه جز او دیّاری هست؟

اگر در جواب عاجز ماندند بگــو:

خـدا و بس ، دیگـر همه هـــوس،


خـدایـــا ؛

نه از کـس به تــو و نه از تــــو به کس ،

هـمــه از تـــــــــو به تـــــــــــو ،

هــمـــه تـــوئی و بس ،


سبحـــان الله!

جهانی پــر از چـیـز و پـر از کـس ،

هـمــه به یک باره بـرانــدازد در یک نفــس ، 

مــرا صــد دیــده درنظـــاره ایــن کار نـــه بس !


کَـتَـبَ عَـلـی نَفسِـــهِ الـرَّحـمـــةَ

 

خـداونــد بخشنده مهـربان پیش از آنکه به آفرینش موجودات و ایجاد کائنات بپردازد ،

در ضرّابخانه غـیـب ، سکه رحمت بر نقد احوال بندگان زد و فرمود :


رحمت من پیش و بیش از غضب من است ،


 

از همین رو فردای قیامت مصطفی(ص)  نـــدا می دهد:


بار الاهـــا ؛

 

این امت مشتی گناهکارانند ،

دستور باش تا خلعـت رحمت تو بر ایشان پوشانم

که تو خود گفته ای :

مرا برای جهانیان رحمت فـرستاده ای ،



خـداونــدا ؛

 روز بازار این گدایان است،

ما چون آنان را به کمنــــد دعــــوت می گرفتیم ،

 بسیاری وعده هاشان داده ایم ،



خداونــدا ؛

محمــد را در روی این جمع شرمسار مکـن ،

و وعــده ای که از کـرم تو به ایشان داده ام وفا کن ،

که خود گـفـتـــه ای : از رحـمــت من نا امـیـد مشوید ،

(وَ لا تَیأسُوا مِن رَوحِ الله)

و خود بخشــــودن را بـر خــود نوشته ای ،

(کَتَبَ عَـلـی نَفسِــهِ الرَّحمةَ)


از درگاه جـــلال، نــدای کـــرم به صفـــت رحـمـــت آیــد کــه :


ای محمّــد ؛

 

کار امت تو از سه حال بیرون نیست،

یا مؤمنانند، یا عاصیانند، یا عارفانند،

آنانکه مؤمنانند و در آرزوی بهشت،

اینک بهشت ما !

 آنانکه عاصیـــانند و در امید رحمت ما،

اینک رحمت ما !

 و آنانکه عارفــــانند و در آرزوی دیــدار مــا،


اینک دیــــدار مـــــا !

راه بنده آن است که از این پس زبان به حمد و ثنـــــا بگشاید ،

و به حالت تضرّع و افتقار و انکسار بگوید :

 ای نزدیک تر از ما به ما ،

ای مهـــــــــربان تـــــــــر از مـــــــــا به ما ،

ای نوازنده ی بی ما ، به کرم خویش نه به سزاواری ما ،

نه بکار ما ، نه به طاقت ما ، نه معاملت در خور ما ، نه منّت به توان ما ،

ما را ببخش بدون درخواست ما ! به ما عطا کن آن را که نیست سزاواری ما !



موضوع :


<      1   2   3   4   5   >>   >
طول ناحیه در قالب بزرگتر از حد مجاز


* *