نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید         ( 1223 )                                                              

آدرس این وبلاگ در سروش :
https://sapp.ir/913607

سوره 27 : نمــل ( مکّی ـ 93 آیه دارد ـ جزء  نوزدهم ـ صفحه 377 )

    ( قسمت دوازدهــم )

    «(شـادیِ دل)»

 ( جزء   بیستم صفحه 382   آیه  59  )‌  

بسم الله الرحمن الرحیم 

قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِینَ اصْطَفَى آللَّهُ خَیْرٌ أَمَّا یُشْرِکُونَ

   ترجمه لفظی آیه شریفه :

بگو سپاس براى خداست و درود بر آن بندگانش که [آنان را] برگزیده است

آیا خدا بهتر ست‏ یا آنچه [با او] شریک مى‏ گردانند

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

بدان که مقامات در راه دیــــــــن دو قسم است :

قسمی مقدمات است که به خودی خود مقصود نیست ،

بلکه همه ، وسایل برای کار دیگرند ؛

مانند : توبه ، صبر ، خوف ، زهد ، فقر و محاسبه .

قسمی دیگر مقاصد و نهایات است ؛

که به خودی خود مقصودند ؛

مانند : محبت ، شوق ، رضا ، توحید و توکل .

که همه ی آنها مقصودِ بذات هستند ،

نه آنکه وسیله ی چیز دیگر باشند .

و حمد و شکر و ثنای خداوند ، همه از این قسمند ،

که به خودی خود ، مقصودند ،

و چنین قسم ، تا قیامت و در بهشت بمانَد ،

و هرگز منقطــــــــــع نگردد .

و از این جهت در وصف بهشتیان فرمود :

آخرین خواندنِ آنها حمد خداوند است ،

و یا این که گویند :

حمــــــــد خــــــــــدای را که انــــــــــــدوه از ما برد ؛

و یا گویند :

جمـــــــد خـــــــــــدای را که وعـــــــــده ی او راست آمده است !

گویند : فردا در آن عرصه ی عظمی و انجمن کبری ؛

که ایوان کبریا برکشند ؛ و بساط عظمت بگسترانند ،

منادی ندا کند :

سپـــــاس گوینـــــدگانِ خـــــــــدا  برخیــــزند ،

در آن حال تنها کسانی که پیوسته و در همه حال و در همه وقت ، خـــــدای را حمد و شکر و ثنا گفته ،

و سپاس داریِ او را کرده ، و حقِّ نعمتِ او را به شکرگزاری به حای آورده ، از جــــای برخیـــــزند !

حمد و شکر بنده ، وقتی درست آید ؛

که در وی سه چیــــز باشد :

اول ، علــــم

دوم ؛ حــــــال

سوم ؛ عمــــل

چه ؛ که از علــــم ، حـــــال زایَد ،

و از حــــــال ، عمــــــــــل خیــــــزد !

در حقیقت ، علــــــم ، شناخت خداونــــــد است ،

و حـــــــال ، شــــادیِ دل به آن نعمت است ،

و عمـــل ، به کار داشتن نعمت در آن چه رضای خداوند در آن است .

پس بدان که ؛

دل را حـــــال ها است و مقــــــــام ها ، 

اول ؛ مکاشفــــه،

دوم ؛ مشاهـــده ،

سوم ؛ معــاینـــه ،

چهارم ؛ مواصلــه ،

پنجم ؛ مهــالـکــه !

کــــــــــه ؛

مواصله ، استیلای نزدیکی و قرب بر دل است ،

و مهـالکـه پس از همه ، استهلاک در قُــــرب است !

پس تا در مکاشفه و مشاهده است ؛

جبرئیـــــــــــل در میان نگنجد ، 

لیکن چون به معاینه و مواصله رسید ؛

جبرئیــــــــل و دیگـــــــری در نگنجـــــد! 

که گفتـــــــــه اند :

جبرئیل آن جا اگر زحمت کند خونش بریز

خون بهای جبرئیل از گنج رحمت باز ده !

السلام علیک یا مولای یا اباصالح المهدی

آیا این جمعــــــه  می آییــــد آقـــا ؟

شاید ما همچنـــــان سرگــــــرم دنیـــا

و مشکلات زنـــــدگی خویشیــم

ولی هر روزه برای تعجیل در ظهـــــــــور مبارکتــــــان

دعــــای فــــــرج بر لب داریـــــــم