نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1066 )                

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

ســوره 20 : طـه ( مـکّــی ـ 135 آیه دارد ـ جزء  شا نزدهم ـ صفحه 312 )

  ( قسمــت ششـــم )

   نـدایِ لطـف

 ( جزء شانزد هــم صفحــه 312 آیه 9   )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى

   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

و آیا خبــــر موسى به تـــو رسید

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیــه :

آتش ؛ نشانِ جود است و دلیلِ سخـــاء ،

بادیه نشین ؛ آتش افروزد تا بدان مهمان گیرد ،

هیچ کس به آتش ؛ مهمــــــانی چون موسی نیافت !

و هیچ کس از آتش ؛ میزبانی چون خدای تعالی ندید !

موســـی آتش می جست که خانــــه افـــروزد ،

آتشی یافت که جـــــــان و دل سوزد !

همه ی آتش ها تــــن ســـــوزد ،

و آتش دوستی ؛ جــــــان !

و به آتش جان سوز ؛ شکیبــــــائی نتـــــوان !

آتش ها بر تفـــــــاوت است :

آتشِ شــــــــرم ، آتشِ شـــــــــوق ، آتشِ مهـــــــر !

آتشِ شـــــــرم ؛ تفـــــــــرّق سوزد !

آتشِ شــــــوق ؛ صبــــــــــر سوزد !

آتشِ مهـــــــــر ؛ دو گیتـــی سوزد !

تا جز از حــــــــــقّ نمـــانَــــــــــــد !

دلیلِ یافتِ دوستــــی ؛ دو گیتی سوختن است ،

و نشانِ محقـق ؛ با غیــــر حــــقّ نپــــــرداختن !

و علامتِ نیستی ؛ در خــــــود برسیــــدن است !

باران که به دریــــــــا رسید ؛ در خـــــــود برسید !

و آن کس که به حقّ برسید ؛ در خــــــــود برسید !

موسی به سرمشــــربِ توحیــــــد رسیـــده بود ،

که خطابِ« اِنِّی اَنَا رَبُّکَ » شنید ،

او را فرمودند :

قدم در عالَم تفرید نه ،

او پای بر هر دو گیتــی نهاد ،

و مولی را همّت ؛ یگانـــــه کرد !

آن گاه شنیــــــد : « فَاخلَـــع نَعلَیکَ »

ای موسی ؛ دلت را از صحبت دو جهان فارغ ساز ؛

و به صفت انفراد ؛ خود را تنها برای حـــــقّ آماده ساز !

ای موســــــــی ؛ یگانـــــــه را بــــــاش ،

اول در تجــریــــــدِ قصـــــــد ؛

آن گاه در نسیمِ اُنس !

از دو گیتـــــــــی بیــــــــزار شو ،

تا نسیمِ اُنس از صحرای لم یزل وزیدن گیـــرد ،

آن گاه حجاب تقسیم از میـــان برخاسته ،

و ندایِ لطف ؛ به جـــــان رسد !