نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید       ( 1118 )                                                           

 

آدرس این وبلاگ در تلگرام  َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

 

ســوره 21 : انبیاء ( مـکّــی ـ 112 آیه دارد ـ جزء  هفـدهـم ـ صفحه 322 )


( قسمــت بیست و ششم )


اقبــالِ ازلــی


 

 ( جزء هفدهــم صفحــه 329 آیه 87 )

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ ذَا النُّونِ إِذ ذَّهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَن لَّن نَّقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ

أَن لَّا إِلَهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنتُ مِنَ الظَّالِمِینَ


   ترجمــه لفظــی آیــــه شریفـه :

 

و ذوالنون را [یاد کن] آنگاه که خشمگین رفت و پنداشت که ما هرگز بر او قدرتى نداریم

تا در [دل] تاریکی ها ندا در داد که معبودى جز تو نیست

منزهى تو ، راستى که من از ستمکاران بودم



 

 نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه :

 

خداوند را دوستانی است که اگر یک چشم به هم زدن ؛

لشکرِ بلا از ایشان دور شود ،

چنان که مردم دنیا از حرمان نعمتی غریوناک شوند و ناله سر دهند ؛

دوستان خدا از بی بلائی به فریاد آیند !

و هرقدر آسیبِ روزگار و بلای دهر بیش بینند ؛

بر بلای خویش عاشق ترند !

و هرچند زبانه ی آتشِ شمعِ ایشان تیز تر شود ،

دوستانِ چون پروانه ،

بر امتحان و فنایِ خویش هر روز مفتون تر شوند !

و پیوسته راز دلشان با دوست چنین باشد :

خدایا ؛ مرا دردی است که بِهی مباد !

این درد ، مرا صواب است !

با خرسندیِ دردمندی به دردِ خود ،

کس را چه حساب است ؟

 

یونسِ نبیّ ؛ آن عزیزِ راه و برگزیده ی پادشاه ،

حال او نیز چون حال اینان بود !

که در بوته ی بلا پالوده ،

زیرِ آسیای محنت ؛ فرسوده ،

تازیانه ی عتاب بر سر او فرو گذاشته !

و هرچند در آتشدانِ بلا ،

جگرش را بیش کباب کردند ؛

او بر بلای خویش عاشق تر بود !

چه ؛ که ماهِ رویِ عشقِ حقیقت را که نشان دادند ؛

در کوی بلا و در حجره ی محنت نشان دادند !

 

چنان که نقل است :

هرگاه خداوند بنده ای را دوست دارد ؛ بر او سیلِ بلا ریزد !

 

که گفتـــــــه اند :


هرکه در این درگه مقرب تر است


جــــام بــــلا بیشترش می دهنـد !

 

چــــــــرا که :

رضوان با همه ی غلمان ؛ چاکرِ خاکِ قدمِ اهل بلا است !

اقبالِ ازلی و تقاضای غیبی ؛ به نام اهل بلا است !

محبّتِ الهی غذای اسرار اهل بلا است !

لطف و رحمت ربّانی ؛ خاصّ اهل بلا است !

صفات قدیم ؛ زاد و توشه ی اهل بلا است !

ذات پاک خداوندی ؛ مشهود دل های اهل بلا است !

آیه شریفه ی ( یُحِبُّهُم وَ یُحِبُّونَهُ ) از سراپرده ی غیب ؛

هدیه و تحفه ی اهل بلا است !

آیه شریفه ی ( وَ سَقیهُم رَبُّهُم ) ؛

سرانجام و عاقبت اهل بلا است !




موضوع :